NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Η λοιμώδης μονοπυρήνωση στην παιδική ηλικία είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη γιατί πολλές φορές έχει μια «ύπουλη» πορεία. Δηλαδή, μπορεί να υφίσταται σε νεογνά μέχρι και σε παιδιά 3 έως 4 ετών και να μην γίνει αντιληπτή παρά μετά από καιρό. Δηλαδή, μπορούν τα νεογνά ή τα παιδιά να έχουν για μια περίοδο λοιμώδη μονοπυρήνωση, κυρίως με ελαφρούς πυρετούς, ηπατικές διαταραχές και σύγχυση και να μην γίνει αντιληπτό. Και αφού περάσει το οξύ στάδιο και μια λανθάνουσα περίοδος υποκλινικής μορφής της νόσου, ένας δεύτερος μολυσματικός ή αλλεργιογόνος παράγων, π.χ. ένα εμβόλιο, να προκαλέσει μια νέα ανοσολογική αντίδραση με κλινική έκφραση επιληπτικών κρίσεων. Κατά κανόνα οι κρίσεις αυτές είναι εστιακές, δηλαδή, στιγματίζουν ορισμένα σημεία του εγκεφάλου και προκαλούν τοπικές αντιδράσεις.
Σε τέτοιες περιπτώσεις πάντα υπάρχει ένα διαγνωστικό κομφούζιο δίνοντας διάφορες αγωγές, οι περισσότερες συμπτωματικού χαρακτήρα που διαιωνίζουν τον φαύλο κύκλο της θεραπείας, και την ύπαρξη των επιληπτικών κρίσεων.
Στα στάδια αυτής της ήπιας υποκλινικής ύπαρξης λοιμώδους μονοπυρήνωσης ο αριθμός των αντισωμάτων που δημιουργεί η αρρώστια είναι χαμηλός. Ακόμα και αν το σκεφθεί ο γιατρός, λόγω του χαμηλού αριθμού αντισωμάτων του Epstein Barr (ιού υπεύθυνου για την λοιμώδη μονοπυρήνωση) δεν θα προβεί σε θεραπευτικούς χειρισμούς.
Κοντολογίς, γιατροί, νοσοκόμοι, συγγενείς όταν έχουν να κάνουν με νεογνά ή βρέφη που παρουσιάζουν μετά από πυρετό κρίσεις ψάχνουν οπωσδήποτε για υποκλινική ύπαρξη της λοιμώδους μονοπυρήνωσης και κατάλληλο νευρολογικό έλεγχο αποφεύγοντας ταυτόχρονα οποιαδήποτε άλλη πιθανή λοιμώδη αλλεργιογόνο αντίδραση π.χ. χορήγηση εμβολίου.