NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Η άμυνα του οργανισμού, το λεγόμενο ανοσοποιητικό σύστημα, είναι το κυρίαρχο της ζωής μας. Εδράζεται στον εγκέφαλο πολυτοπικά και η δράση του είναι ακόμη αδιευκρίνιστη. Αντίθετα, είναι πολύ γνωστά πολλά από τα νοσήματα που προκαλούνται από την δυσλειτουργία του. Ένα από αυτά, δημοφιλές στις μέρες μας, είναι η Σκλήρυνση κατά πλάκας.
Πρόκειται για μια ασθένεια του κεντρικού νευρικού συστήματος, και συγκεκριμένα της λευκής ουσίας του, που εκδηλώνεται με κινητικές, αισθητικές, αισθητηριακές και ψυχικές διαταραχές. Υπολογίζεται ότι πάσχουν περίπου 30 με 50 χιλιάδες Έλληνες, λίγο περισσότερο οι γυναίκες από τους άντρες εδώ στην Ελλάδα.
100 με 300 νέοι ασθενείς προκύπτουν ανά χρόνο. Πρόκειται, δηλαδή για μια πολύ δυναμικά εξελισσόμενη ασθένεια. Πολλές φορές εμφανίζεται και με άλλα αυτοάνοσα νοσήματα όπως είναι ο νεανικός διαβήτης, η ρευματοειδής αρθρίτιδα, η θρομβοπενική πορφύρα κ.τ.λ. Δηλαδή, πρόκειται, μάλλον, για μια πολυτοπική διαταραχή του ανοσοποιητικού συστήματος.
Με αφορμή αυτή την παρατήρηση ξεκινήσαμε μια επιδημιολογική έρευνα σε οικογένειες 400 γνωστών μας ασθενών με Σκλήρυνση κατά πλάκας. Στο πλαίσιο έρευνας ελέγχθηκε ποιοι συγγενείς 1ου βαθμού με τον ασθενή της Σκλήρυνσης κατά πλάκας είχαν το ίδιο ή παρόμοιο αυτοάνοσο νόσημα. Σε ένα ποσοστό περίπου 82% βρέθηκε στο οικογενειακό ιστορικό (δηλαδή, στους ασθενείς που εξετάστηκαν ή δήλωσαν ασθένεια) η ίδια ασθένεια ή παρεμφερή αυτοάνοσα νοσήματα.
Η σειρά προτεραιότητας ήταν συγγενείς ρευματοπάθειες , μεταβολικά νοσήματα, ενώ σε ποσοστό 60% παρουσιάστηκε ομοιότητα σε ψυχιατρικές ενοχλήσεις. Η τελική σκέψη είναι πως εφόσον υπάρχει στο ιστορικό κάποιας οικογένειας περίπτωση εμφάνισης Σκλήρυνσης κατά πλάκας, καλό θα είναι ο έλεγχος των συγγενών 1ου βαθμού να επεκτείνεται σε όλες αυτές τις ασθένειες που αναφέραμε αμιγώς για προληπτικούς λόγους.