NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Τον προηγούμενο μήνα κατά τη διάρκεια του ευρωπαϊκού ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος θαυμάσαμε τους μπαλαδόρους διαφόρων χωρών σε πλήρη δράση. Οι εντυπώσεις ήταν από κακές, μέτριες έως και πολύ καλές όπως συνήθως συμβαίνει σε τέτοιες διοργανώσεις. Επόμενο ήταν πως δε θα άφηνε ασυγκίνητους τους επιχειρηματίες του είδους και το ερώτημα μιας πιθανής βελτίωσης των αποδόσεων των ποδοσφαιριστών μέσω μιας γονιδιακής θεραπείας. Μερικοί προχώρησαν ακόμη περισσότερο και αναρωτήθηκαν μήπως υπάρχει γενετική προδιάθεση ή γονίδιο που να δημιουργεί το μεγάλο ποδοσφαιριστή. Και μιας στην εποχή μας φαίνεται πως όλα γίνονται κατά παραγγελία γιατί όχι να μη γίνει και αυτό. Έτσι λοιπόν ρωτήθηκαν γενετιστές αν μπορούνε με τα μέχρι τώρα στοιχεία που έχουν να κατασκευάσουν το μελλοντικό μπαλαδόρο κατά παραγγελία.
Η απάντηση ήταν πως περίπου 500 γονίδια διαφορετικού τύπου σε εκατομμύρια συνδυασμών μέσα στον εγκέφαλο είναι αυτά που πρέπει να δράσουν σωστά για να εξαπλωθεί η δεξιοτεχνία του ποδοσφαιριστή στο τερέν. Και αυτό αποτελεί απλώς τη μια προϋπόθεση.
Η δεύτερη και μεγαλύτερη είναι ότι εφόσον πληρείται η πρώτη που εξασφαλίζει δύναμη και δεξιοτεχνία πρέπει ο εγκέφαλος να έχει ανάλογες παραστάσεις που με την κατεύθυνσή του θα δώσουν στο γενετικό υπόβαθρο τη δυνατότητα να αναπτυχθούν τα ποδοσφαιρικά ταλέντα με τα πρότυπα που αντιλαμβάνεται. Κοντολογίς, ο μεγάλος ποδοσφαιριστής, όπως πιθανόν και ο μεγάλος χειρούργο,ς τενίστας ή οτιδήποτε άλλο, δε φτάνει μόνο να γεννηθεί, πρέπει να αναπτυχθεί και με τα εξωτερικά ερεθίσματα. Δηλαδή, στη συγκεκριμένη περίπτωση ο μεγάλος μπαλαδόρος πέρα από τα φυσικά tου προσόντα και την ικανότητα αφομοίωσης ποδοσφαιρικών προσόντων από άλλους, πρέπει να παίζει 10 ώρες μπάλα την ημέρα εξασκώντας το ταλέντο που έχει.
Οι μάνατζερ αποφάσισαν πως από χρόνο και χρήμα είναι προτιμότερο να αφεθούν τα πράγματα στη τύχη, όπως γίνεται σήμερα, παρά να επιδιώξουν την ανάπτυξη ενός ποδοσφαιριστή του σωλήνα.