NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Ήδη, από πολλαπλές έρευνες που γίνονται σε όλα τα μεγάλα κέντρα απεξάρτησης σε όλο τον κόσμο με τη βοήθεια της τεχνολογίας υπάρχει ένα καταλυτικό συμπέρασμα σε ότι αφορά τη δράση των ναρκωτικών στον εγκέφαλο. Πλέον, είναι σίγουρο ότι οι μηχανισμοί δράσης των ναρκωτικών στον εγκέφαλο, δηλαδή, οι μηχανισμοί εξάρτησης, εθισμού και αργότερα απεξάρτησης, αν γίνεται, βρίσκονται στην αλλαγή της χημείας του εγκεφάλου. Ήταν από παλιά γνωστό το λεγόμενο σύστημα «τιμωρίας – ανταμοιβής», αλλά, ενώ κανείς υπέθετε πώς λειτουργεί, δεν ήταν ακριβώς γνωστός ο τρόπος. Τελευταίες έρευνες κατέδειξαν ότι η όλη ιστορία γίνεται και με τη χρήση και με τη δραστηριοποίηση νευροδιαβιβαστών. Είναι χημικές ουσίες που πηγαίνουν από το ένα κύτταρο στο άλλο και προκαλούν διαφορετική βιοχημική αντίδραση έτσι ώστε να είναι και ανάλογη η πληροφορία.
Έτσι, λοιπόν, η ντοπαμίνη βρέθηκε ότι είναι κυρίως ο νευροδιαβιβαστής που προκαλεί την επιβράβευση ή την ευχαρίστηση στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Πρόκειται για μια χημική ουσία που ανιχνεύει κάποιους ειδικούς υποδοχείς που κάθονται πάνω στην επιφάνεια των νευρικών κυττάρων και προκαλεί μια χημική ένωση που ευαισθητοποιεί αυτούς τους υποδοχείς. Οι υποδοχείς αυτοί δέχονται τη ναρκωτική, ή άλλη, ουσία που μεταφέρεται στον εγκέφαλο και δημιουργείται έτσι μια τεράστια αίσθηση ευχαρίστησης για ορισμένο χρονικό διάστημα. Υπάρχουν, μάλιστα, αυτοί οι υποδοχείς σε πλήρη ανακάλυψη με το όνομα D3 και έχουν και την ικανότητα, όπως φαίνεται στις καινούριες απεικονιστικές μεθόδους, να πολλαπλασιάζονται ανάλογα με τη δοσολογία των ναρκωτικών, δηλαδή, αυτό σημαίνει ότι όση περισσότερη δόση παίρνει κάποιος, τόσοι περισσότεροι υποδοχείς ντοπαμίνης D3 ενεργοποιούνται.
Έτσι, λοιπόν, υπάρχει και η ελπίδα ότι αν κάποια στιγμή με χημικό ή άλλο τρόπο καταφέρει κανείς να μπλοκάρει αυτούς τους υποδοχείς θα λυθεί και το πρόβλημα των ναρκωτικών.
Με αυτόν τον τρόπο, λοιπόν, δρα η ντοπαμίνη σα γκάζι σε ότι αφορά την ενεργοποίηση της ευχαρίστησης, άρα και της εξάρτησης του εγκεφάλου μας από μια ναρκωτική δραστική ουσία.
Από την άλλη πλευρά, όμως, υφίσταται, όπως προνόησε η φύση, τελείως αντανακλαστικά, σε αυτορρυθμιζόμενο τρόπο και το φρένο της διαδικασίας αυτής. Πρόκειται για το Γ – αμινοβουτυρικό οξύ και είναι αυτό που όταν διεγείρεται μπλοκάρει τη διαδικασία της ντοπαμίνης. Στην περίπτωση χορήγησης των ναρκωτικών, εκείνο που ουσιαστικά προκαλεί την εξάρτηση είναι η αδυναμία ενεργοποίησης παραγωγής του Γ- αμινοβουτυρικού οξέως, και για αυτό σε ορισμένα προδιατεθειμένα άτομα εμφανίζεται τόσο γρήγορα η εξάρτηση. Για τον ίδιο λόγο σε άτομα που δεν έχουν αυτή την προδιάθεση ή έχουν ικανό φρένο και ταυτόχρονα με τη σύγχρονη αγωγή έχουμε την απαλλαγή τους από τη μάστιγα του εθισμού.
Όλα αυτά, βέβαια, είναι απλοποιημένα, λέγονται και γράφονται έτσι κατανοητά, αλλά η διαδικασία ελέγχου, συμπλήρωσής τους και κυρίως εφαρμογής τους πρέπει, δυστυχώς, να γίνει από ειδικούς. Εάν η έρευνα κάτω από την πίεση των πραγμάτων εξακολουθήσει και έχει τα ίδια αποτελέσματα, σε σύντομα χρονικά διαστήματα ίσως θα έχουμε τη ρύθμιση του «φρένου – γκάζι» με απλές διαδικασίες και να λύσουμε το φρένο του εθισμού.