NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Η κατάσταση εγρήγορσης σε κάθε άτομο είναι συνυφασμένη και με έναν βαθμό λογικής του. Όσο ανεβαίνει η εγρήγορση και γίνεται άγχος, τόσο αυξάνει και ο βαθμός απαίτησης ελέγχου της δράσης του ατόμου από την λογική. Στη λειτουργία του λογικού ελέγχου πρωτεύον βαθμό παίζει ο προμετωπιαίος φλοιός του εγκεφάλου, ο οποίος είναι μια περιοχή που κατευθύνει και ρεγουλάρει τις αντιδράσεις. Όταν η εγρήγορση γίνει στρες-άγχος, που συνεχώς αυξάνει, η λειτουργία του προμετωπιαίου φλοιού πηγαίνει στο «κόκκινο». Κάποια δε στιγμή που το στρες φθάνει στην ανώτατη βαθμίδα έντασης, με την μορφή του πανικού ή του αμόκ, ουσιαστικά, σταματάει η λειτουργία του προμετωπιαίου λοβού.
Τότε ο εγκέφαλος θέτει εκτός λειτουργίας τα πάντα, εκτός του αίτιου του πανικού. Δηλαδή, αυτό που του προκαλεί τον πανικό .
Αυτό είναι πολύ χαρακτηριστικό στα εθισμένα άτομα. Είναι η κατάσταση εκείνη που τα βλέπουμε εκτός ελέγχου, να αδιαφορούν για τα πάντα πλην της εύρεσης της δόσης τους.
Στην κατάσταση αυτή ο άνθρωπος είναι άβουλο ον χωρίς συγκρότηση και με πλήρη αδυναμία ελέγχου. Ακοντρολάριστος είναι, πλέον, ικανός για κάθε είδους πράξη ανεξάρτητα των προοπτικών ή κοινωνικών συνεπειών. Στις καταστάσεις αυτές, και αν είναι δυνατόν ακόμη πολύ νωρίτερα, έχει νόημα η καταστολή του πανικού και των στερητικών συνεπειών του εθισμού.
Το πρώτο μέτρο, λοιπόν, είναι η καταστολή με φάρμακα του στρες. Όταν δε το στρες δεν είναι ατομικό μόνο, αλλά, πολυπαραγοντικό, όπως σε πολλές ακραίες περιπτώσεις, τότε χρειάζεται ψυχιατρική μέριμνα και για αυτό. Στις περιπτώσεις αυτές ενημερώνουμε συγγενείς και συμπαραστάτες για την σημασία της καταστολής κάθε είδους στρες για την θεραπεία.