NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Ο εθισμός είναι συνέπεια μιας επαναλαμβανόμενης μη ελεγχόμενης λήψης ουσίας. Η φυσική εξάρτηση είναι ένας σημαντικός παράγοντας την λύση του εθισμού.
Στην αρχή, παίρνουμε μια ουσία προκειμένου να μας δημιουργήσει μια ευχάριστη κατάσταση. Στη συνέχεια χρειαζόμαστε την ουσία για να αποφύγουμε τη δυσάρεστη κατάσταση που δημιουργεί η απουσία της. Τότε, μιλάμε πλέον για τη φυσική εξάρτηση και για την δυσάρεστη κατάσταση που εμφανίζεται στην απουσία της ουσίας. Αναφερόμαστε στο στερητικό σύνδρομο.
Υπάρχουν νόμιμες και παράνομες ουσίες που προκαλούν τη φυσική εξάρτηση, όπως οπιούχα, βενζοδιαζεπίνες, νικοτίνη, αλκοόλ, κορτιζόνη, β αναστολείς, αντικαταθλιπτικά, αντιϋπερτασικά, αντιβηχικά φάρμακα κλπ. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, η φυσική εξάρτηση του εθισμένου από οποιαδήποτε ουσία τον πείθει να συνεχίσει τη χρήση της.
Σε διεθνείς στατιστικές, όπου γίνεται, και αν γίνεται, προσπάθεια διακοπής μια εξαρτησιογόνου ουσίας, η επιτυχία μετά από προσπάθειες δύο ετών ανέρχεται μόλις στο 5-7%. Αυτό δείχνει πόσο δύσκολη είναι η ιατρική διαχείριση της εξάρτησης και της απεξάρτησης. Και βέβαια, η ιατρική αυτή διαχείριση υπόκειται σε νόμους και κανόνες που ρυθμίζει η πολιτεία. Και η πολιτεία είναι που αποφασίζει ποια ουσία είναι νόμιμη παράνομη ή ημι-νόμιμη και ποια μπορεί επίσημα να μπει σε διαδικασία απεξάρτησης ή όχι. Υπάρχουν ουσίες που είναι αυστηρά κάτω από έλεγχο, όπως είναι τα οπιούχα φάρμακα ή τα ναρκωτικά, τα πρώτα με συνταγή, τα δεύτερα με παράνομο καθεστώς. Υπάρχουν και ουσίες όπως το αλκοόλ ή η νικοτίνη που η πολιτεία τις αφήνει ελεύθερες, αλλά δεν επεμβαίνει νομικά στις διαδικασίες απεξάρτησής τους. Σε μια χώρα όπως η δική μας όπου έχουμε 2 εκατομμύρια διαβητικούς, 1,5 εκατομμύριο υπερτασικούς, πάνω από 2 εκατομμύρια αυτούς που παίρνουν ψυχιατρικά φάρμακα και τους υπόλοιπους καπνιστές, μιλάμε πλέον για μια εθνική φυσική εξάρτηση.
Αν υποθέσουμε ότι ένας ηγεμόνας αποφασίζει να διακόψει την παροχή ουσιών και ασφαλώς αναφερόμαστε μόνο στις νόμιμες η έξαρση της φυσικής εξάρτησης και των στερητικών θα είναι πολύ πιο ισχυρή από μια εμπόλεμη κατάσταση. Τον στρατιώτη μπορείς να τον κατευθύνεις, τον εξαρτώμενο όμως δε μπορείς να τον ελέγξεις.