NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Ήδη από το 1931 ήταν γνωστό ότι η λοιμώδης μονοπυρήνωση σχετίζεται με την παρουσία πολλών νευροψυχιατρικών ασθενειών. Στις αρχές της δεκαετίας του ’50 εντοπίστηκαν από έναν ερευνητή ολόκληρες περιοχές στην Αφρική, όπου η λοιμώσης μονοπυρήνωση προκαλούσε έναν λεμφογενές όγκο σε διάφορα μέρη του σώματος και σχεδόν είχε επιδημιολογικό χαρακτήρα. Μόλις το 1964 πιστοποιήθηκε ότι αυτός ο λεμφογενής όγκος είχε την αιτία του στη μόλυνση από έναν ιό, που πήρε το όνομά του από αυτούς που τον ανακάλυψαν, τον Epstein και τον Barr.
Οι πρώτες αρρώστιες που διαπιστώθηκε ότι έχουν άμεση σχέση με τον ιό του Epstein – Barr ήταν το φαρυγγικό καρκίνωμα, η νόσος του Xότσκινγκ, ο καρκίνος των πνευμόνων και κακοήθης κοκυοκυττάρωση. Οι έρευνες κατέδειξαν για τον ιό του Epstein – Barr ότι πρόκειται για έναν ιό όπου σε 60% έχει άμεση σχέση με τους ιούς του έρπη και ότι ο ξενιστής του είναι ο άνθρωπος. Οι έρευνες έδειξαν ότι πηγαίνει στα Β λεμφοκύτταρα και μέσω αυτής της οδού εισχωρεί στο ανθρώπινο σώμα. Προκαλεί μια αύξηση των κυτταροτοξικών κυττάρων, και ιδιαίτερα των Τ κυττάρων. Τα συγκεκριμένα κύτταρα είναι και η πιστοποίηση της λοιμώδους μονοπυρήνωσης.
Στη Δύση εμφανίζεται μια κορύφωση της νόσου στην ηλικία των έξι ετών, περίπου στο 80% των παιδιών, και αργότερα μια δεύτερη στα 10. Εμφανίζεται κυρίως σε φτωχά στρώματα, για αυτό και στον τρίτο κόσμο πλέον από την ηλικία των τριών ετών θεωρείται ο καθένας ότι κουβαλάει τον ιό του Epstein – Barr.
Η λοιμώδης μονοπυρήνωση εξαιτίας του ιού του Epstein – Barr μπαίνει, όπως είπαμε, μέσω του στόματος στον λεμφωτικό ιστό, εκεί στην περιοχή του φάρυγγα, και από εκεί με τα Β λεμφοκύτταρα εξαπλώνεται δια της κυκλοφορίας σε όλο το σώμα. Πάλι με την κυκλοφορία φτάνει μέχρι τον εγκέφαλο και προσβάλει το κεντρικό νευρικό σύστημα ή σε γενικευμένη ή σε εστιακή μορφή.
Τα συμπτώματα μετά από ένα χρόνος επώασης περίπου έξι εβδομάδων, εμφανίζονται απότομα με χαρακτηριστικό πυρετό, με πονοκέφαλο, τραχειοβρογχίτιδα, διόγκωση των λεμφαδένων στον αυχένα και σπληνομεγαλία. Πολλές φορές εμφανίζεται μια ερυθρότητα του δέρματος, καθώς επίσης, και ένα οίδημα γύρω από το στόμα. Σαν τελευταίο σύμπτωμα όταν έχουμε έξαρση είναι η ηπατομεγαλία και η μυαλγία και η ξαφνική εμφάνιση νευρολογικών συμπτωμάτων.
Εάν είναι ακίνδυνο μετά από δύο εβδομάδες περνάει ο πυρετός και μειώνεται η ένταση της πορείας την τρίτη εβδομάδα, έτσι ώστε μπορεί να μην ξαναεμφανιστεί. Κλινικά, αυτό που πιστοποιεί την ύπαρξη της «σκληρής» λοιμώδους μονοπυρήνωσης είναι η αύξηση των λεμφοκυττάρων πάνω από 20.000 και η πιστοποίηση του αντισώματος VCI, αρχικά των Viral Capsid Antigen Igm Antibody.
Ήδη από τη δεκαετία του ’70 είχε παρατηρηθεί ότι σε ένα μεγάλο ποσοστό αυτών που προσβάλλονται από τη λοιμώδη μονοπυρήνωση, εμφανίζουν νευρολογικά συμπτώματα σε ποσοστό περίπου 20%. Τα συμπτώματα και τα σύνδρομα αυτά είναι η μηνιγγίτιδα, μηνιγγοεγκεφαλίτιδα, μυελίτιδα, πολυνευροπάθεια τύπου Guillain – Barre, πάρεση προσωπικού, μυαλγική εγκεφαλομυελίτιδα, καθώς και χρόνιοι πονοκέφαλοι και ημικρανίες.
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις η συμπτωματολογία είναι συμπτωματική και εφόσον, στις περισσότερες φορές, παρέλθει η νόσος της λοιμώδους μονοπυρήνωσης δεν ξαναεμφανίζονται τα συμπτώματα. Όταν όμως, και αν, εμφανιστούν πρόκειται για μια ιδιαίτερα δύσκολη κατάσταση που πρέπει να τύχει ειδικής αντιμετώπισης.