NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Άσχετα με σεξουαλικές προτιμήσεις, κοινωνικές αρχές, πολιτικές ιδέες κλπ υπάρχει η ιστορική αλήθεια. Η πρόοδος εκφράζεται με άνοδο του πολιτισμού και ο πολιτισμός εκφράζεται κυρίως με την πιστότητα της ιστορικής αλήθειας. Αυτό γράφεται εύκολα, ακούγεται ωραία, γίνεται, όμως, σπάνια.
Μια από τις σπάνιες φορές είναι και η ιστορική αποκατάσταση των καταδιωχθέντων από τους Ναζί ομοφυλόφιλων ή όσων τουλάχιστον αυτοί θεωρούσαν έτσι. Είναι ένα θέμα που είχε μείνει μέχρι τώρα ιστορικά «σιωπηλό» και ακόμη και για την ίδια τη Γερμανία, που τουλάχιστον προπαγανδίζει το συλλογικό αίσθημα ευθύνης για τη ναζιστική περίοδο, για αρκετό διάστημα ταμπού. Χαρακτηριστικό είναι ότι η καταδίκη όλων των χαρακτηριζομένων σαν «επίδικων» ομοφυλόφιλων γινόταν με βάση την παράγραφο 175 του ναζιστικού νόμου, η οποία παρέμεινε εν ισχύ μέχρι το 1969 και στα δύο τμήματα της τότε χωρισμένης Γερμανίας.
Μια απίστευτα ιστορικά ευγενική και ευαίσθητη χειρονομία ήρθε από την τοπική κυβέρνηση του Βερολίνου μέσω του Υπουργού Πολιτισμού Νόιμαν, πολιτικά εντασσόμενου στο χριστανοδημοκρατικό κόμμα. Πρόκειται για την ανέγερση ενός μνημείου για τους 50.000 περίπου καταδικασμένους ομοφυλόφιλους με την παράγραφο 175 στο δημόσιο πάρκο του Βερολίνου, ακριβώς απέναντι από το μνημείο των άλλων θυμάτων του ναζισμού. Πρόκειται για το μνημείο που φαίνεται στην εικόνα.
Το μνημείο, όπως φαίνεται, έχει μια πλάγια κλίση και ένα μικρό παράθυρο. Ο παρατηρητής βλέπει μέσα από το παράθυρο ένα βίντεο που δείχνει δύο νέους να φιλιούνται. Στον πίνακα του μνημείου υπάρχει η ρήση «ποτέ άλλοτε στην ιστορία δεν καταδιώχθηκαν παρόμοια ομοφυλόφιλοι όπως στη ναζιστική Γερμανία».
Η κίνηση της τοπικής κυβέρνησης δε δέχθηκε καμία επίκριση από πουθενά και επαινέθηκε από όλες τις μεριές. Το μνημείο αξίας 600.000 ευρώ θεωρήθηκε απαραίτητο για την απόδοση της ιστορικής αλήθειας. Μόνο μια καλοπροαίρετη παρατήρηση έγινε από ένα γυναικείο περιοδικό «οι γυναίκες για μια ακόμη φορά ξεχάστηκαν». Ο τοπικός υπουργός πολιτισμού υποσχέθηκε να αποκαταστήσει την παράλειψη.