NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Η ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΜΙΑ ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ ΟΠΩΣ Η ΥΠΕΡΤΑΣΗ ΚΑΙ Ο ΔΙΑΒΗΤΗΣ
ΔΗΛΑΔΗ ΜΕ ΤΙΣ ΕΞΑΡΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΦΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΚΑΙ ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΠΟΙΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΤΗΝ ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ
Την σχιζοφρένεια επηρεάζουν βασικά τέσσερεις ουσιαστικοί παράγοντες.
Ο πρώτος είναι ο κληρονομικός. Έχει βρεθεί ότι υπάρχει μια κληρονομική και επιβάρυνση και προδιάθεση για κάποιους ασθενείς. Συνεπώς πρέπει να λαμβάνεται πολύ καλά υπόψη το ιστορικό του ασθενούς.
Δεύτερος και ουσιαστικός παράγοντας είναι οι εγκεφαλικές βλάβες. Σε αρκετές περιπτώσεις εγκεφαλικών βλαβών όπως είναι π.χ. μια υποξειαιμία, ή ένα τραύμα κατά την γέννα είναι δυνατόν να δώσουνε αφορμή για την έναρξη της συμπτωματολογίας μιας σχιζοφρενικής ψύχωσης.
Ένας τρίτος και ουσιαστικός παράγοντας είναι τα βιώματα κατά την παιδική ηλικία, κατά πόσο υπάρχει επιθετικό οικογενειακό περιβάλλον ή ανάλογες περιπτώσεις που οδηγούν τον ασθενή σε έντονο στρες και βαριά ψυχική επιβάρυνση.
Τέταρτον είναι οι περιπλοκές που έρχονται κατά την διάρκεια της ζωής και αυτές έχουνε ένα συγκεκριμένο όριο αντοχής για κάθε άτομο στο στρές. Όταν αυτές υπερβούν σε συνέχει ένα συγκεκριμένο όριο π.χ. μια σχολική ή επαγγελματική επιβάρυνση, μια σχέση με πολλές διαταραχές, μια χοντρή απογοήτευση κ.λ.π. είναι δυνατόν να εμφανίζουνε την πρώτη σχιζοφρενική συμπτωματολογία. Εδώ λοιπόν γνωρίζοντας όλους αυτούς τους παράγοντες πρέπει ο θεράπων γιατρός να έχει μια ανάλογη συμπεριφορά με τις άλλες δύο ασθένειες που αναφέραμε του διαβήτη και της υπέρτασης, δηλαδή κάθε φορά που παρουσιάζεται μια αιχμή να επεμβαίνει κατασταλτικά και να ρυθμίζει όσο γίνεται τον τρόπο ζωής του ασθενούς με φάρμακα και με ψυχοθεραπευτικές συμβουλές με τέτοιο τρόπο ώστε να μην υπάρχουν πλέον αυτές οι εξάρσεις.