NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΚΑΘΕ ΨΥΧΩΣΗΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΟΥ «ΞΑΦΝΙΑΣΜΑΤΟΣ» ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ. ΖΟΥΝΕ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΞΕΝΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΩΣ ΕΚ ΤΟΥΤΟΥ ΚΑΤΑΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ «ΕΞ ΑΠΗΝΗΣ».
Χωρίς αμφιβολία τα πρώτα ψυχωτικά βιώματα είναι για τους ασθενείς πολύ βασανιστικά. Οι περισσότεροι αισθάνονται τα «βιώματα» σαν ξένα προς αυτούς και δεν μπορούν να συμβιβαστούν με τις καινούριες αυτές εντυπώσεις και αντιλήψεις. Από την άλλη πλευρά όμως οι παραισθήσεις και η ψυχωτική συνδρομή είναι για αυτούς κάτι το «αυτονόητο» και ανταποκρίνονται στην αλήθεια και έτσι η σύγκρουση των δύο αυτών πραγμάτων τους φέρνει τεράστια ανησυχία, αδιέξοδο και νευρικότητα.
Το αποτέλεσμα είναι να μην καταφέρνουν να βρίσκουν μια ορθολογιστική ισορροπία και ως εκ τούτου να κλείνονται στον εαυτό τους και να μην επιτρέπουν την επικοινωνία με το περιβάλλον.
Βέβαια σαν πρώτη αρχή είναι αυτό και με την κοινωνία της υπερπροσφοράς που υπάρχει σήμερα πολλοί από τους ασθενείς καταφεύγουν και σε μεθόδους «αυτοθεραπείας» π.χ. το κατασταλτικό αποτέλεσμα από ναρκωτικά και αλκοόλ είναι πολλές φορές το πρώτο «φάρμακο» που ζητάνε οι ψυχοπαθείς προκειμένου να σβήσουν το βασανιστήριό τους.
Αυτό το φρένο της συμπτωματολογίας της ψύχωσης βοηθάει προσωρινά και τραβάει τα συμπτώματα για μακρύτερο χρονικό διάστημα χωρίς όμως βέβαια να τα εξαλείφει. Στις περισσότερες περιπτώσεις κοντά στα συμπτώματα προστίθεται και ένα ακόμη αυτό της εξάρτησης από ουσίες και αλκοόλ.
Οι ασθενείς λόγω της γενικής κακής κατάστασης και ιδιαίτερα της ψυχικής αδυναμίας που ευρίσκονται δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την ασθένεια ούτε τα επιπλέον συμπτώματα αυτής της «αυτοθεραπείας».
Το αποτέλεσμα είναι απογοητευτικό και με ακόμα πιο δυνατή σε ένα στυλ «rebound» την εμφάνιση της έκρηξης της ψύχωσης. Καλό είναι λοιπόν σε αυτές τις περιπτώσεις ο γιατρός να γνωρίζει και την παράμετρο αυτή δηλαδή το πώς αισθάνονται οι ασθενείς δηλαδή να την λαμβάνει υπόψη του και θεραπευτικά να επεμβαίνει ανάλογα.