Ένας πολλά υποσχόμενος νέος κλάδος της Ιατρικής αναπτύσσεται τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα στο Ισραήλ, ο λεγόμενος «Επιγενετική». Πρόκειται για μια νέα προσπάθεια που γιατροί, βιολόγοι και βιογενετιστές επιχειρούν μαζί.
Ενώ μέχρι τώρα σώμα και ψυχή εξετάζονταν από την ιατρική χωριστά και σπάνια προσπαθούσε κάποιος να βρει κοινά σημεία μεταξύ τους, τώρα η επιγενετική σε μοριακό και γενετικό επίπεδο εξετάζει τι συνάφεια έχουν οι δύο αυτές οντότητες. Όχι μόνο την συνάφεια, αλλά, και με ποια μοριακά σωματίδια επικοινωνούν μεταξύ τους και τι προκύπτει από αυτήν την επικοινωνία.
Τα αποτελέσματα είναι εκπληκτικά. Βρίσκεται ότι πλέον η ιστορία του «εγωιστικού γονιδίου» δεν ευσταθεί, όπως μέχρι τώρα ήταν κοινά αποδεκτό. Γνωστικές λειτουργίες, τραύματα, εμπειρίες, βιώματα, μορφωτικές ακολουθίες και οτιδήποτε άλλο άπτεται της ψυχικής σφαίρας, αρχίζει να αποδεικνύεται ότι μεταφέρεται και στους επιγόνους, όχι μόνο σαν συνήθεια, αλλά και σαν βιολογική, πολλές φορές και μεσολογική, οντότητα. Συνήθειες όπως το κάπνισμα, η κατανάλωση ουσιών, φαγητών, ειδικών τροφών κ.τ.λ., καθώς επίσης, και ο τρόπος διαπαιδαγώγησης, φροντίδας, μεταχείρισης των ατόμων, μπαίνουν στην χημεία του οργανισμού με διαφόρους τρόπους και κατόπιν παράγωγά τους, χημικά, μπλοκάρουν ή διεγείρουν γονίδια, τα οποία δημιουργούν ευχάριστες ή δυσάρεστες, κατά κύριο λόγο, όμως, τις δεύτερες, καταστάσεις στον οργανισμό.
Όπως δείχνουν οι έρευνες της επιγενετικής δεν είναι πλέον απόλυτη ανάγκη να κληρονομείται κάτι με τα γονίδια, αλλά, με τα ήδη υπάρχοντα γονίδια υπάρχουν οι χημικοί τρόποι από περιβαντολλογικούς, οικογενειακούς, ή και άλλους παράγοντες χημικά να επηρεαστούν με τέτοιο τρόπο ώστε οι επίγονοι να κληρονομήσουν την «μία ή την άλλη αρρώστια». Παραδείγματος χάρη, έρευνες που έγιναν για αυτοκτονίες, καταθλίψεις, σχιζοφρένεια, ακόμη και για την σκλήρυνση κατά πλάκας, έδειξαν ότι πολλοί εξελικτικοί παράγοντες των νοσογόνων αυτών καταστάσεων έχουν την βάση τους σε συνήθειες περιβαντολλογικές, μεταβολές του παρελθόντος. Δηλαδή, μια αιχμαλωσία ή τυραννία κάποιων παππούδων είναι δυνατόν να φέρει κατάθλιψη στα εγγόνια.
Βλέπουμε, λοιπόν, ότι με αφορμή την επιγενετική έχουμε να μάθουμε πολλά καινούρια πράγματα στον τομέα των νευροψυχιατρικών νοσημάτων και όχι μόνο να εντοπίσουμε νέες αιτίες και να ψάξουμε αναλυτικότερα το ιστορικό όλων μας, αλλά, με την σωστή διαπαιδαγώγηση, διατροφή, κοινωνικό τρόπο ζωής είναι δυνατόν να εισέλθουμε σε ένα πάρα πολύ μεγάλο ποσοστό στις θεραπείες όλων αυτών των χρόνιων και ιδιαίτερα βασανιστικών νευροψυχιατρικών νοσημάτων.

0 Comments:

Post a Comment



Δημοφιλείς αναρτήσεις

 

© 2006 | Blogger Templates by GeckoandFly modified and converted to Blogger by Blogcrowds.