NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Θαύμα Νο 1
Ο μάγος επί σκηνής σε μαύρο – άσπρο φόντο παίζει συνεχώς μια μπάλα με το αριστερό του χέρι. Η μπάλα φαίνεται, το χέρι δε φαίνεται. Ξαφνικά, με το δεξί χέρι με όλη την ορμή τινάζει τη μπάλα στο κενό και η μπάλα πηγαίνει στη μέση της πορείας και μετά χάνεται. Η μουσική παίζει έντονα, τα χρώματα γίνονται πιο δυνατά, η διαφορά πιο έντονη. Ξαφνικά, επανέρχεται σιγή. Ο μάγος γυρίζει από το πλάι το σώμα του προς το κοινό δείχνοντας με περηφάνια την μπάλα που κρατάει στο αριστερό του χέρι. Όλοι απορούν πώς έγινε το θαύμα.
Το θαύμα έγινε, όμως, στον εγκέφαλο του κοινού και όχι από τα χέρια του μάγου.

Θαύμα Νο 2
Μια πανέμορφη και άκρως ελκυστική γυναίκα σε πολύ ψηλά τακούνια στιλέτο με πλούσια ξανθά μαλλιά, υπέροχο σώμα και μακριά πόδια φορά ένα στενό εφαρμοστό, μικροσκοπικό λευκό φόρεμα. Ο πολύ κοντότερος μάγος την οδηγεί από το χέρι στο κέντρο της σκηνής, ενώ μια υποβλητική μουσική παίζει τριγύρω, βάζοντάς τη να υποκλιθεί μπροστά στο κοινό που μαγεμένο κοιτάζει τα κάλλη της. Ξαφνικά, μια πολύ δυνατή υποβλητική μουσική γεμίζει το χώρο για δεύτερα του δευτερολέπτου ένας κόκκινος προβολέας λούζει την όμορφη γυναίκα βάφοντας το φόρεμα κόκκινο. Με πιο έντονη μουσική ξανανάβουν τα φώτα και όλα είναι τα ίδια εκτός από το χρώμα του φορέματος που από άσπρο έχει γίνει κόκκινο.
Και αυτό είναι ένα «θαύμα» στα κεφάλια των θεατών, και όχι επιδεξιότητα του μάγου.

Θαύμα Νο 3
Δύο νέοι ,άντρας και γυναίκα, παίζουν με την τράπουλα πάνω στην πράσινη τσόχα του τραπεζιού. Το παιχνίδι συνεχίζεται και ο νεαρός άντρας προτείνει στους θεατές να συγκεντρώσουν την προσοχή τους πάνω στα χαρτιά που τους επιδεικνύει ένα τρικ με αυτά. Πράγματι αυτό γίνεται όλοι αντιλαμβάνονται το τρικ μα στο τέλος της παράστασης με έκπληξη βλέπουμε ότι μπροστά στα μάτια τους η τσόχα έχει γίνει πράσινη, τα ρούχα των πρωταγωνιστών έχουν αλλάξει και το φόντο πίσω από αυτούς έχει διαφορετικό χρώμα. Και πάλι το θαύμα είναι στα μυαλά των θεατών και όχι στους χαρτοπαίκτες.

Η εξήγηση είναι απλή.
Ο άνθρωπος τα οπτικά βιώματα δεν τα βλέπει όλα καρέ – καρέ, αλλά τα μαντεύει. Η αντίληψή του είναι μέχρι τα 100μsec. Από εκεί και πέρα το υπόλοιπο μιας κίνησης το μαντεύει, όπως μαντεύει ο τερματοφύλακας την πιθανή τροχιά της μπάλας πριν από το σουτ του παίκτη. Αν καθίσει να το αναλύσει, βιωματικά χρειάζεται ενσυνείδητα περίπου μισό δευτερόλεπτο, ενώ, η μπάλα για να μπει στο τέρμα πολύ λιγότερο από 50μsec. Έτσι, λοιπόν, και οι θεατές από το μάγο βλέποντας να τινάζει το χέρι μαντεύουν ότι φεύγει η μπάλα που εξαφανίζεται. Το ίδιο και με το λευκό φόρεμα που με μια κρυμμένη κλωστή σε δέκατα του δευτερολέπτου τραβιέται και παραμένει το από κάτω κόκκινο πριν σβήσει το κόκκινο φως. Έτσι, και ενώ η κάμερα σημαδεύει τα χαρτιά, σε χρόνο αστραπή αλλάζουν ρούχα και χρώματα οι χαρτοπαίκτες χωρίς ο εγκέφαλος να έχει διακόψει την πορεία της αρχόμενης του σκέψης, όπου διατηρούνται τα παλιά χρώματα.
Με αυτούς τους τρόπους ο εγκέφαλος εξαπατάται, αλλά, παράλληλα προστατεύεται. Έτσι, στα πρώτα χρόνια του ανθρώπινου είδους από την οσμή ή το μουγκρητό μάντευε τον ερχομό του θηρίου. Ή σήμερα στην τροχαία κυκλοφορία μαντεύει την πορεία των οχημάτων και πηδάει στα πεζοδρόμια να σώσει τη ζωή του.