NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Για την σύλληψη του Σερβοκροάτη ηγέτη Ράντοβαν Κάρατζιτς έχουν γραφτεί πάρα πολλά από πολιτικής και κοινωνικής άποψης.
Βέβαια, τα παιχνίδια πολιτικής δύναμης, ίντριγκας και εξουσίας για μια τέτοια προσωπικότητα αναλύονται από περιοδικά, εφημερίδες, ιντερνέτ, τηλεόραση, έντυπο τύπο κ.τ.λ. υπέρ του δέοντος αναλυτικά ανάλογα με την πολιτική θέση του καθενός.
Η περίπτωση όμως Κάρατζιτς έχει ιδιαίτερο ψυχαναλυτικό ενδιαφέρον. Ψυχίατρος ο ίδιος, ιδιαίτερα μορφωμένος, υψηλής διανόησης άνθρωπος αντιμετώπισε την παρανομία του σαν παιχνίδι χωρίς ουσιαστικές προφυλάξεις και προκαλώντας ο ίδιος την σύλληψή του. Είναι αξιοπερίεργο πως άργησε τόσο. Ο ύψιστος κανόνας στην παρανομία είναι «κρύβομαι». Εδώ ο Κάρατζιτς έπαιζε προκλητικά με εντελώς ανοιχτού τύπου ζωή ψυχιάτρου εν ενεργεία με όλες τις κοσμικές διακλαδώσεις που έχει αυτός ο τρόπος ζωής, π.χ. συνέδρια, παρουσιάσεις, ταξίδια, τηλεοράσεις, συνοδεία ωραίων κυριών κ.τ.λ.
Βέβαια, όλα αυτά δείχνουν ένα θάρρος υπέρμετρο και μια αγάπη για την δημόσια ζωή άκρως επικίνδυνη. Δείχνουν ένα χαρακτήρα εθισμένο στην δημόσια ζωή και στην συνειδητοποίηση της νοσηρής αναγνώρισης και επιβεβαίωσης.
Για μια ακόμη φορά φαίνεται ότι η εγκεφαλική λειτουργία του «μονοπατιού της επιβεβαίωσης» είναι ανώτερη από το ένστικτο της επιβίωσης. Η περίπτωση Κάρατζιτς είναι χαρακτηριστική και διδακτική, διότι όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο σε έναν υψηλής διανόησης ειδικευμένο γιατρό πρέπει να σκεφτούμε πόσο πιο ισχυρή και αποφασιστική για την ζωή του είναι για τον απλό άνθρωπο του δρόμου.