NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Η πλειοψηφία των περιπτώσεων της εγκεφαλοπάθειας hashimoto οφείλεται σε μια βραδέως εξελισσόμενη αυτοάνοση πάθηση του θυρεοειδούς.
Στην πάθηση αυτή υπάρχει συνεχής αντικατάσταση του υγιούς παρεγχύματος με λεμφοκύτταρα από ινώδη ιστό.
Αυτό όσον αφορά τις ανατομικές βλάβες. Υπάρχει όμως από εκεί και πέρα μια εξέλιξη η οποία διαφοροποιεί την όλη κατάσταση.
Συγκεκριμένα στην εγκεφαλοπάθεια hashimoto κατά πρώτο λόγο έχουμε μια άμεση επιρροή της φαιάς ουσίας του οργανισμού και ιδιαίτερα του φλοιού και του υποθαλάμου.
Χρησιμοποιώντας νέες τεχνικές με μεγαλύτερες δυνατότητες όπως είναι η μαγνητική, υπολογιστική τομογραφία ή ακόμη περισσότερο την 24ωρη ηλεκτροεγκεφαλογραφική καταγραφή βλέπουμε την έκταση των βλαβών που έχει η εγκεφαλοπάθεια hashimoto στο εγκεφαλικό παρέγχυμα.
Είναι εκπληκτικό μερικές φορές το «άνοιγμα» των συμπτωμάτων σε σχέση με το μέγεθος της βλάβης ή αντίστροφα το μέγεθος της βλάβης χωρίς την μεγάλη έκταση των συμπτωμάτων.
Πρόκειται στην κυριολεξία για μια νόσο «ακορντεόν» που συνδέεται με τις χρόνιες περιβαλλοντολογικές και εσωτερικές επιδράσεις. Το δυσάρεστο είναι ότι παρά τον αυτοάνοσο χαρακτήρα της αρκούν πολλές φορές ελάχιστα ερεθίσματα από το περιβάλλον ή από εσωτερικές καταστάσεις, π.χ. λοιμώξεις, προκειμένου να προκαλέσουν μια περαιτέρω «έκρηξη» συμπτωμάτων.