NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Μεταξύ κωδικοποίησης και αποθήκευσης υπάρχει η λειτουργία της συμπίεσης .
Ερευνώντας τραυματισμένους στον εγκέφαλο διαπιστώθηκε ότι η μνήμη εκτός από περιπτώσεις απόλυτου υστερικής αντίδρασης δεν χάνεται ποτέ.
Επίσης παρατηρήθηκε ότι πιο εύκολα ξεχνιούνται τα πρόσφατα όταν έχουμε τραύματα ή νευρολογικές ασθένειες που προσβάλλουν την μνήμη, παρά τα παλιά γεγονότα.
Διαπιστώθηκε έτσι ότι όσο πιο φρέσκια είναι η νευρολογική εγκεφαλική νόσος τόσο λιγότερο προσβάλλονται οι παλιές μνήμες.
Και επίσης ξεχωρίζει το γεγονός ότι μερικά τμήματα της μνήμης προσβάλλονται πολύ εύκολα ενώ τα άλλα είναι κυριολεκτικά αθάνατα.
Έτσι λοιπόν θεωρήθηκε ότι μεταξύ της κωδικοποίησης μιας γνώσης η πληροφορίας και της αποθήκευσής της μεσολαβεί ένα διάστημα συμπίεσης αυτής της γνώσης που όσο πιο παλιά είναι τόσο πιο τακτικά εμφανίζεται και συμπιέζεται μέσα στο «αρχείο» της μνήμης έτσι που «γράφεται» για πάντα.
Η διαδικασία αυτή ισχύει σαν συμπίεση των πληροφοριών της μνήμης.