NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΑΚΡΑΤΟΥ ΑΤΟΜΙΚΙΣΜΟΥ ΠΑΡΑΤΗΡΟΥΜΕ ΕΝΑ ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ: ΤΗΝ ΠΕΡΙΣΣΕΙΑ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ ΣΕ ΜΕΙΓΜΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ.
Πράγματι, το μείγμα πλούτου – κατάθλιψης είναι σίγουρα ένα προϊόν του ακραίου ατομικισμού, που φέρει η συσσώρευση του πλούτου. Η συσσώρευση αυτή πηγάζει από την εγκεφαλική δυσλειτουργία της ατομικής ανασφάλειας. Δηλαδή, έχουμε την κλασική αδυναμία αντίληψης του τι χρειάζεται κανείς, πώς το διαθέτει και πώς συνυπάρχει με αυτό. Έτσι, λοιπόν, έχοντας χάσει την ισορροπία αυτή συσσωρεύει ακατάπαυστα, μεγαλώνοντας την ανασφάλειά του.
Αυτό, λοιπόν, το δίπολο «πλούτος – απόλυτη ένδεια» έχει παγιωθεί σαν τρόπος ζωής, πλήττοντας κατά κύριο λόγο την παιδική ηλικία, που μαθαίνει τον τρόπο αυτό διαβίωσης, τον δέχεται και αυτονόητα, τον πολλαπλασιάζει.
Έτσι, λοιπόν, το όλο σύστημα φθάνει στο πρόβλημα αδυναμίας της πραγματοποίησης των πραγματικών αναγκών από την παιδική ηλικία. Οδηγώντας έτσι ολόκληρες κοινωνικές ομάδες σε αδιέξοδο και έκρηξη.