NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Με την αύξηση των διαγνωστικών μέσων που υπάρχει, μια νέα μορφή καρκίνου γίνεται όλο και πιο προβληματική στη διάγνωση, πρόκειται για το σύνδρομο ΚΑΠ (καρκίνος αγνώστου πρωτοπαθούς όγκου).
Η αφθονία των νέων διαγνωστικών μέσων (μαγνητική τομογραφία, υπέρηχοι, ακτινολογικές εξετάσεις ποικίλου χαρακτήρα, βιοχημικές εξετάσεις) πολύ τακτικά πιστοποιούν την ύπαρξη πολλαπλών όγκων (μεταστάσεις), χωρίς καν να έχει εντοπιστεί ο πρωτοπαθής όγκος. Σε έρευνες που έγιναν, υπολογίζονται από 500-1200 περιστατικά το χρόνο αυτού του τύπου καρκίνου σε αναλογία του ελληνικού πληθυσμού.
Η εξήγηση ότι εμφανίζονται πρώτα οι μεταστάσεις, χωρίς να ανακαλυφθεί η πρωτοπαθής εστία, αποδίδεται στη θεωρία ότι ο πρωτοπαθής όγκος ή είναι πάρα πολύ μικρός και παραμένει αδιάγνωστος ή προλαβαίνει το σύστημα αμύνης του οργανισμού ή κάποια τυχαία φαρμακευτική αγωγή να τον εξαφανίσει, χωρίς να μπορεί να επηρεάσει τις μεταστάσεις.
Ακόμα και στη βιοψία σχεδόν στο 30-40% των περιπτώσεων δεν ανακαλύπτεται ο πρωτοπαθής όγκος. Κατά κανόνα, αυτοί που προκαλούν τακτικότερα αυτές τις μεταστάσεις είναι όγκοι των πνευμόνων και του παγκρέατος. Ο μέσος όρος ζωής των ασθενών αυτών είναι κάτω από 12 μήνες.
Δυστυχώς αυτό συμβαίνει, διότι οι γιατροί, που δε γνωρίζουν καλά αυτά τα περιστατικά, χάνουν πολύτιμο χρόνο σε διαγνωστικές προσπάθειες ανακάλυψής του, που πολλές φορές διαρκούν και μήνες, με αποτέλεσμα να πάρουν τα καρκινωματώδη κύτταρα ένα τέτοιο ρυθμό ανάπτυξης, που δεν ανακόπτεται από καμία φαρμακευτική αγωγή.
Η έγκαιρη διάγνωση του συνδρόμου ΚΑΠ έχει μία αξία, όσον αφορά το ευδόκιμο ζωής των ασθενών, διότι με μια ταχείας επέμβασης θεραπευτική αγωγή, όπως με πολυτοπικές ακτινοβολίας, ειδικές χημειοθεραπείες και αγωγές ειδικών πεπτιδίων, μπορεί να επιμυκηνθεί ο χρόνος ζωής για αρκετό καιρό, διότι σε αυτές τις θεραπείες πολύ τακτικά οι μεταστάσεις παρουσιάζουν μια καθυστέρηση της εξέλιξης του πολλαπλασιασμού τους.
Η όλη ιστορία αποτελεί βέβαια ένα δυσάρεστο θέμα, αλλά, είναι κάτι που πρέπει να υπάρχει πάντα στη διαγνωστική έρευνα, γιατί κάθε μέρα ζωής, με την ποιότητα που τη χαρακτηρίζει σήμερα, είναι ανυπολόγιστης αξίας.