NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΑΡΚΕΤΑ ΚΑΛΗ ΘΕΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΧΩΡΩΝ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΤΑΞΗ ΠΑΡΟΧΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΜΟΝΑΔΩΝ ΕΝΤΑΤΙΚΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ. ΠΑΡ’ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΑΝΤΑ Η ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΣΥΝΔΡΟΜΗ.
Το πρώτο ιατρικό μέλημα για τον ασθενή της εντατικής μονάδας είναι να επιζήσει. Οι πρώτες ώρες και πιο σπουδαίες των γιατρών είναι να αντιμετωπίσουν το περιστατικό, όσο γίνεται πιο γρήγορα και αποτελεσματικά και να του διασφαλίσουν την επιβίωση.
Μετά αρχίζει η πάλη της διατήρησής του και παράλληλα, βελτίωσής του σε ικανοποιητικό επίπεδο, ώστε να του δοθεί η ευκαιρία να επιστρέψει σε κανονικές (κοινός θάλαμος) συνθήκες νοσηλείας.
Στο τιτάνιο έργο των γιατρών της εντατικής θεραπείας για την επιβίωση πολλές φορές περνάει απαρατήρητος ο έλεγχος για την εγκεφαλική λειτουργία. Ο έλεγχος αυτός που σε διεθνή κέντρα αποκατάστασης είναι ρουτίνα, σε αντίστοιχα δικά μας, για λόγους τεχνικούς, λείπει. Και αυτό είναι ένα ουσιώδες κενό στο διάστημα των πρώτων ημερών στην εντατική, διότι δεν υπάρχουν, λοιπόν, ουσιώδεις πληροφορίες για την μετέπειτα ανάνηψη.
Στην ουσία είναι η μόνη εξέταση που μας δίνει τη δυνατότητα επικοινωνίας με τον ασθενή και μάλιστα, με το ουσιαστικότερο όργανό του, τον εγκέφαλο.
Η παρακολούθηση της πορείας της εγκεφαλικής λειτουργίας κατά την εντατική θεραπεία είναι ταυτόχρονα και η εντόπιση των προβλημάτων που προέκυψαν κατά τη διάρκεια της και η αφετηρία της διαδικασίας αποκατάστασης.
Η δουλειά αυτή γίνεται μέσω της νευρολογικής και νευροφυσιολογικής εξέτασης, η οποία επαναλαμβανόμενη κατά περιόδους με τις δυνατότητες καταγραφής της αλλαγής των εγκεφαλικών λειτουργιών δίνει τα αποτελέσματα εκείνα που μπορούν με ασφάλεια να προωθήσουν τη διαδικασία θεραπείας και αποκατάστασης.