NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΓΙΑ ΔΙΑΓΝΩΣΗ, ΘΕΡΑΠΕΊΑ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗΣ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΛΕΠΤΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ HLA ΤΗΣ ΑΜΥΝΑΣ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ.
Τα τελευταία χρόνια με ιδιαίτερη ένταση γίνεται μία προσπάθεια να ανοίξει το κουτί με τις γνώσεις – κλειδιά γύρω από τη λειτουργία των γονιδίων στην περίπτωση της νόσου της σκλήρυνσης κατά πλάκας. Και πράγματι, στο σημείο αυτό υπάρχει μία ευαίσθητη ισορροπία, που επιτυγχάνεται μέσω της διαδικασίας της ανοσορρύθμισης.
Η ανοσορρύθμιση αυτή που, όταν διαταράσσεται, δημιουργεί την παθογένεια της σκλήρυνσης κατά πλάκας, έχει τη βάση της σε έναν μηχανισμό του ανοσοποιητικού συστήματος, που έχει καθιερωθεί με την ονομασία σύστημα HLA.
Πρόκειται για ένα σύστημα ειδικών κυττάρων που κατευθύνονται από το χρωμόσωμα 6 και καθορίζουν τη ρύθμιση ειδικών πρωτεϊνών για την προετοιμασία της μεμβρανικής συμπεριφοράς των κυττάρων.
Για να το πούμε πιο απλά, ρυθμίζουν την ομαλή λειτουργία των κυττάρων. Η μεμβρανική συμπεριφορά των κυττάρων παίζει ένα τεράστιο ρόλο στην αναγνώριση ιδίων ή ξένων σωματιδίων του οργανισμού.
Από τον αναγνωριστικό ρόλο αυτό κατευθύνεται και προγραμματίζεται η δράση των Τ-λεμφοκυττάρων, που είναι τα πρώτα όπλα άμυνας του οργανισμού. Η πρόκληση δημιουργίας των Τ-λεμφοκυττάρων δημιουργείται, λοιπόν, κυρίως από δύο ομάδες HLA-αντιγόνων, αυτά που είναι φορείς πρωτεϊνικών τμημάτων DR-2 και αυτά που δεν φέρουν την ομάδα αυτή.
Τα HLA-DR2, λοιπόν, θεωρούνται τα «υπεύθυνα» για την παραγωγή ειδικών λοιμωδών ουσιών, των κυττοκινών, που βρίσκονται στη βάση της διαδικασίας της απομυελίνωσης στη σκλήρυνση κατά πλάκας.
Βέβαια, το θέμα δεν κλείνει εδώ. Υπάρχουν διαφορές ποιοτικές σε όλες αυτές τις διαδικασίες που πρέπει να εξερευνηθούν για να μάθουμε σε βάθος τις αποκλίσεις στη διάγνωση και εξέλιξη της σκλήρυνσης κατά πλάκας. Έτσι, θα έχουμε και αποτελεσματικότερες θεραπείες.