NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

ΣΤΗΝ ΙΑΤΡΙΚΗ Ο ΠΑΡΑΓΩΝ ΗΛΙΚΙΑ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΑΞΙΟΛΟΓΟΣ, ΤΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΓΝΩΣΗ, ΟΣΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ.
Σε ορισμένες όμως παθήσεις, όπως π.χ. είναι η σκλήρυνση κατά πλάκας, είναι ουσιαστικός και για την εξέλιξη και την πρόγνωση.
Επειδή η αρρώστια αυτή επηρεάζεται κατά κύριο λόγο από την δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού, με την πρόοδο της ηλικίας, που μειώνεται η ικανότητα του, αυξάνει και η νοσηρότητα και παθογένεια της νόσου. Εδώ, όμως, υπάρχει και μια ιδιομορφία.
Το ανοσοποιητικό στην προχωρημένη ηλικία έχει πολύ περισσότερες «αμυντικές» πληροφορίες, παρά στα νιάτα του. Είναι, λοιπόν, δυνατό αν η αρρώστια «το βρει» εξοπλισμένο με τα ανάλογα αντισώματα, να μην μπορεί να το επηρεάσει ιδιαίτερα ή να έχει μόνον μια μικρή και αντιμετωπίσιμη δράση. Το γεγονός αυτό είναι ιατρικά εκμεταλλεύσιμο διότι καθίσταται δυνατή μια προληπτική θεραπεία.
Συνδυαστικά με την ηλικία τρέχει και η ικανότητα επαναμυελίνωσης. Δηλαδή, όσο προχωράει η ηλικία, τόσο αδυνατεί ο οργανισμός να επαναμυελινώσει προσβεβλημένα κύτταρα στη σκλήρυνση κατά πλάκας.
Αυτός είναι και ο λόγος που όταν η αρρώστια εμφανισθεί με ώσεις και υφέσεις στην νεαρή ηλικία μετά γίνεται χρόνια και προϊούσα η εξέλιξη της. Αντίθετα, ότι εμφανισθεί σε προχωρημένες ηλικίες εμφανίζεται μεν με ήπια συμπτώματα, αλλά, σχεδόν πάντα σε χρόνια προϊούσα μορφή.
Γενικά, στο όλο θεραπευτικό πλάνο της σκλήρυνσης κατά πλάκας, όποτε και αν ξεκινάει αυτό, πρέπει γιατρός και ασθενής, έστω και κατά προσέγγιση, να ξέρουν τον χρόνο εφόδου της νόσου.
Γνωρίζοντας, έτσι, την αρχή της νόσου μπορεί κανείς να προβλέψει τον βιορυθμό της και να συντονίσει την θεραπεία ανάλογα.