NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΑΠΟΜΥΕΛΙΝΩΣΗΣ ΣΤΗ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ.
Στη σκλήρυνση κατά πλάκας όλη η διαδικασία της καταστροφής αρχίζει με την τοπική απομυελίνωση. Με την έννοια της απομυελίνωσης περιγράφουμε την εικόνα του «ξεφλουδίσματος» της μεμβράνης (μυελίνη), που περιβάλλει τον άξονα του νευρικού κυττάρου, και παίζει το ρόλο του «αγωγού» της μετάβασης της νευρικής διέγερσης.
Η διεργασία της αποδομής της μυελίνης αρχίζει σημειακά γύρω από ένα μικρό αγγείο, κυρίως φλεβικής παροχής, περιβάλλοντάς το με έναν «αφρό». Ο πυκνός αυτός «αφρός» περιέχει κυτταρικούς σχηματισμούς με διαλυτικό ρόλο για τη μεμβράνη της μυελίνης (απομυελίνωση).
Τα στοιχεία αυτά είναι μονοκύτταρα, πλασματοκύτταρα, Τ-λεμφοκύτταρα, των οποίων ο αμυντικός ρόλος είναι ταυτόχρονα και καταστροφικός για τη μυελίνη και τα ολιγοδενδροκύτταρα, που την παράγουν.
Μαζί με τη μυελίνη η διαδικασία αυτή καταστρέφει και τους «αγωγούς», δηλαδή, τους νευράξονες. Με το χρόνο έρχεται και το τελειωτικό χτύπημα, η δραστηριότητα των μακροφάγων κυττάρων. Πρόκειται για τα κύτταρα που «τρώνε» και διαλύουν τα πάντα που έχουν ερεθιστεί από τον «αφρό», τον οποίο περιγράψαμε παραπάνω.
Ανάλογα δε με τη δραστηριότητά τους δημιουργούν πρώιμες ή παλιές εστίες απομυελίνωσης, που καταλήγουν σε αδρανή απομυελινωτικά στίγματα, τις λεγόμενες πλάκες. Μεταξύ δε αυτών και των υγιών εγκεφαλικών ιστών υπάρχει μια «γκρίζα ζώνη», όπου «μάχονται» η περαιτέρω απομυελίνωση με την επαναμυελίνωση.