NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΠΡΟΧΩΡΑΕΙ Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΣΗΜΕΡΑ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕ ΒΡΗΚΕ ΜΕ ΣΙΓΟΥΡΙΑ ΓΙΑΤΙ ΚΟΙΜΟΜΑΣΤΕ. ΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟ: ΟΤΙ ΟΙ ΟΡΜΟΝΕΣ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΠΑΙΖΟΥΝ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙ.
Εδώ και πολλά χρόνια είναι γνωστό ότι ο άνθρωπος ζει και συμπεριφέρεται ανάλογα με ρυθμού ύπνου και εγρήγορσης που έχει. Ο ρυθμός αυτός μέσα στο εικοσιτετράωρο, καμία φορά μπορεί να είναι και 23 ή 27 ώρες, κατανέμεται από άνθρωπο σε άνθρωπο διαφορετικά και ρυθμίζει με επίσης διαφορετικό τρόπο τη συμπεριφορά και τον τρόπο ζωής του ατόμου.
Μία ορμόνη – νευροδιαβιβαστής, η μελατονίνη, έχει αποδειχθεί ότι έχει ένα κυρίαρχο ρόλο στον ρυθμό αυτό και κυρίως, στην τροποποίηση του ύπνου και του θυμικού του ανθρώπου. Πολύ τακτικά η έλλειψή της φέρνει ως γνωστόν κατάθλιψη και άλλες ψυχικές διαταραχές.
Από ότι φαίνεται, όμως, και άλλες ορμόνες (τεστοστερόνη και οιστρογόνα) έχουν και αυτές το δικό τους κομμάτι σε ότι αφορά τμήμα του ύπνου.
Ψυχολόγοι από το πανεπιστήμιο του Πρίστον έκαναν μία απλή, αλλά πολύ συστηματική δουλειά στην έρευνα του ύπνου, προκειμένου να διαπιστώσουν κατά πόσο η μία ή η άλλη ορμόνη, που κυριαρχούν στο αντρικό ή γυναικείο φύλο, επηρεάζουν τον ύπνο και τα όνειρα.
Εξετάζοντας, λοιπόν, 200 νέους, γυναίκες και άντρες, και συγκεκριμένα τα «βιβλιάρια ονείρων» τους, όπου κατέγραφαν ότι είδαν στον ύπνο τους, παρατήρησαν ουσιαστικές διαφορές.
Στις γυναίκες κυριαρχούσαν τα όνειρα δύσκολου περιεχομένου, συναισθηματικής υφής, τακτικά συνδεδεμένα με ατυχήματα και αποτυχίες, όσον αφορά τις ίδιες ή πρόσωπα της οικογένειας ή του ευρύτερου περιβάλλοντός τους. Αντίθετα, οι άντρες ανέφεραν προφορικές και συναισθηματικά φορτισμένες σωματικές επιθέσεις και σεξουαλικές φαντασιώσεις.
Οι ερευνητές προσπαθώντας να κατηγοριοποιήσουν όλες τις περιπτώσεις κατέληξαν στο ότι στις ανάλογες καταστάσεις η τεστοστερόνη και τα οιστρογόνα δρουν κατά τη χαλάρωση του ύπνου και συγκεκριμένα στο στάδιο ελαφρού ύπνου (REM) τροποποιώντας τα όνειρα ανάλογα με το φύλο.