NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ: Μαΐου 2008

ΠΩΣ ΑΠΟΦΕΥΓΕΤΑΙ Η ΑΛΛΗΛΟΕΞΟΝΤΩΣΗ

2 Σχολίασαν Αναρτήθηκε από τον Dr D. Kountouris at 11:40 π.μ.

Υπάρχει η παροιμία «ο θάνατός σου, η ζωή μου», και μπορεί, δυστυχώς, αυτό να είναι πολλές φορές το αποτέλεσμα μιας λογικής σκέψης. Η ιδέα της θανάτωσης κάποιου για το συμφέρον μας είναι απολύτως αποκρουστική.

Συγκεκριμένοι μηχανισμοί του μυαλού μας λειτουργούν βάζοντας σε ενέργεια το αίσθημα δικαιοσύνης, οίκτου, ενοχής, ντροπής και αποτρέπουν στη συγκεκριμένη περίπτωση τη λογική, που υπαγορεύει την εξόντωση και τον σκοτωμό. Βέβαια, υπάρχουν και εξαιρέσεις σε ανθρώπους που αποφασίζουν εύκολα και προς το συμφέρον τους με αποτέλεσμα να εξοντώνουν τους αντιπάλους γρήγορα για το ιδίο συμφέρον τους, οικονομικό, κοινωνικό, οικογενειακό, επαγγελματικό, πολιτικό κλπ.
Σε αυτές τις περιπτώσεις έχουμε ανθρώπους με σαφείς εγκεφαλικές δυσλειτουργίες σε συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου, που έχουν διαγράψει τη γονιδιακά έμφυτη λογική λόγω της βλάβης και προβαίνουν στις αποτρόπαιες πράξεις.
Η σύγχρονη νευροφυσιολογία και οι απεικονιστικές μέθοδοι που υπάρχουν σε καθημερινή βάση και σε πολλές εγκεφαλικές παθήσεις πιστοποιούν τα όσα αναφέραμε.
Αξίζει, λοιπόν, κανείς να σκεφθεί ότι αν αφήναμε τον εγκέφαλο να λειτουργήσει στους απόλυτα φυσιολογικούς ρυθμούς του και στις γονιδιακές του επιλογές, θα είχαμε μια ζωή χωρίς πολέμους. Τροποποιημένη μεν, αλλά, οπωσδήποτε χωρίς συγκρούσεις.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΗΘΙΚΟ ΣΕΝΑΡΙΟ

0 Σχολίασαν Αναρτήθηκε από τον Dr D. Kountouris at 4:19 μ.μ.

Τα τελευταία χρόνια οι νευροεπιστήμονες με ειδικά «έξυπνες» μηχανές έχουν βρει μια διαδρομή επικοινωνίας με τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Σε αντίθεση με τα παλιά χρόνια, όπου κανείς ερευνούσε τον εγκέφαλο με ερωτο-απαντήσεις και αντανακλαστικά, σήμερα υπάρχουν απεικονιστικές και νευροφυσιολογικές μέθοδοι που μπορούν να πιστοποιήσουν λειτουργίες και δυσλειτουργίες του εγκεφάλου. Μια από τις πλέον αγαπημένες ερωτήσεις της εποχής είναι το υφιστάμενο από την αρχαιότητα δίλημμα, εάν ο άνθρωπος γεννιέται με ένα κώδικα ηθικής άσχετα από το πολιτιστικό και κοινωνικό του περιβάλλον. Και πέρα από αυτό, το ερώτημα είναι γιατί αυτή η ηθική πάρα πολλές φορές συγκρούεται με μια ανώτερη εγκεφαλική λειτουργία, αυτή της λογικής.

Το συγκεκριμένο αυτό δίλημμα είναι αυτό που οι ψυχολόγοι σήμερα καθορίζουν ως προσωπικό ηθικό σενάριο. Το κλασικό πείραμα είναι ότι πέντε άτομα βρίσκονται σε ένα αερόστατο και πρέπει να πετάξουν τον ένα έξω προκειμένου να συνεχιστεί η πτήση. Η λογική του ότι βρίσκονται στο αερόστατο, είναι ότι θα πέσουν, όταν τους τεθεί το προσωπικό δίλημμα, σε μια αταξία.
Ο ταραγμένος εγκέφαλος θα ενεργήσει «λογικά», δηλαδή, θα θελήσει να πετάξει έναν προκειμένου να σωθούν οι υπόλοιποι. Στο συγκεκριμένο, όπου δρα λογικά, έχουμε λειτουργικές βλάβες στον εγκέφαλο, και συγκεκριμένα, των κέντρων εκείνων που επιβάλουν την αναστολή της λογικής.
Έχουμε, λοιπόν, ένα παράδοξο που πρέπει να αναλυθεί και να αναζητηθεί: σε ποιο σημείο ισορροπίας το προσωπικό ηθικό σενάριο δεν πρέπει να επιδέχεται τις αναστολές της λογικής.
Το πρόβλημα δεν είναι φιλοσοφικό, είναι καθαρά λειτουργικά εγκεφαλικό. Θέλει τη λύση του γιατί αν προχωρήσει ανεξάρτητο παραπέρα, διαταράσσεται ο κοινωνικός ιστός με όλες τις συνέπειες που έχει η διαταραχή αυτή.
Η διαταραχή του κοινωνικού ιστού εξαιτίας του προσωπικού ηθικού σεναρίου φαίνεται στην καθημερινότητα με τη μορφή των ψυχιατρικών νοσημάτων. Εάν θεωρητικά υπήρχε η δυνατότητα να εξεταστούν όλοι με ανάλογα τεστ και με προσδιορισμό της βαθμίδας του προσωπικού ηθικού σεναρίου , ο κόσμος θα ήταν πιο αρμονικός. Είναι απορίας άξιο που οι μοντέρνες και τεχνολογικά προχωρημένες κοινωνίες δεν εφαρμόζουν το παραπάνω με συνέπεια.

ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΟΣ

0 Σχολίασαν Αναρτήθηκε από τον Dr D. Kountouris at 2:22 μ.μ.

Σύμφωνα με πληροφορίες που έδωσε στον γερμανικό τύπο ο Πολ Ρινχοφ (εκπρόσωπος του Συνδέσμου Παλαίμαχων Αμερικάνων Στρατιωτών) το φαινόμενο των αυτοκτονιών μεταξύ των βετεράνων των τελευταίων πολέμων αγγίζει τεράστια όρια. Αυτό το φαινόμενο δεν είναι παλιό. Πάντα οι άνθρωποι, και ιδιαίτερα οι κληρωτοί που στρατεύονταν προκειμένου να αντιμετωπίσουν πολεμικές καταστάσεις, εμφάνιζαν μαζικά ψυχολογικά προβλήματα τα οποία έφταναν και στην αυτοκτονία. Όπως αναφέρει ένας παλιός στρατιωτικός, ο αριθμός των αυτοκτονιών πάντα συμπεριλαμβάνεται σε αυτές των απωλειών δυνάμεων.

Εδώ, όμως, πρόκειται για ένα χαρακτηριστικό φαινόμενο που ιδιαίτερα λαμβάνει χώρα στην πατρίδα αυτών των πολεμιστών, την Αμερική. Γυρίζοντας αυτοί οι βετεράνοι πίσω αντιμετωπίζουν τέτοιες συνθήκες, που ουσιαστικά συνερχόμενοι από την ένταση και βγαίνοντας από την υπερένταση των στρατιωτικών επιχειρήσεων στην καθημερινότητα εμφανίζουν στοιχεία κατάθλιψης και του λεγόμενου μετατραυματικού συνδρόμου, που πολύ τακτικά οδηγούν στην αυτοκτονία.
Δίνονται διάφοροι αριθμοί, επίσημοι και ανεπίσημοι, σχετικά με το ύψος των αυτοκτονιών ή την απόπειρα της αυτοκτονίας. Κυρίως αυτό που χαρακτηρίζει αυτούς τους ανθρώπους είναι η πλήρης αδυναμία προσαρμογής στις νέες συνθήκες ειρήνης και η επεξεργασία των «ψυχικών» πραγμάτων που κουβαλούν, μετά τον πόλεμο. Βέβαια, κανένα συντονισμένο κράτος δε μπορεί να λάβει ουσιαστικά μέτρα για το ψυχικό αυτό φαινόμενο, για τον απλούστατο λόγο ότι η κρατική γραφειοκρατία δεν δέχεται ότι υπάρχουν.
Βέβαια, θα ήταν άδικο να πούμε ότι αυτό συμβαίνει μόνο στις ΗΠΑ. Πάρα πολλές χώρες, ακόμη και αυτές του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού, έχουν αντιμετωπίσει στους στρατούς τους ανάλογα φαινόμενα, αλλά, και εκεί αποσιωπήθηκαν διότι ακριβώς τυπικά «δεν υπήρχαν».
Δεν παύει, όμως, αυτό το φαινόμενο τώρα να είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο λόγω της υπερβολικής δημοσιότητας από τα σύγχρονα ΜΜΕ. Έχει αποδειχθεί, και πάλι από αμερικανούς ερευνητές, και μάλιστα, επικεφαλής είναι ένας Έλληνας καθηγητής του Χάρβαρντ, ο Ξενάκης, ότι πραγματικά μεταδίδεται αυτή η πληροφορία ακαριαία σε μεγάλες ομάδες πληθυσμού και αποτελεί το έναυσμα για την παραγωγή νέων φαινόμενων.
Άνθρωποι με καταθλιπτική προδιάθεση σε ακραίες καταστάσεις σκέφτονται την αυτοκτονία σαν λύτρωση, και δυστυχώς, όταν αυτές φτάσουν σε ακραίο σημείο, τη χρησιμοποιούν. Είναι καιρός αυτό το φαινόμενο να αναλυθεί πιο έντονα, εφόσον δε προβλέπεται, ούτε να σταματήσουν οι συγκρούσεις, ούτε να αλλάξουν οι χαρακτηριοδομές των ανθρώπων.
Για όποιον από εμάς ξέρει κάποιον από μια τέτοια κατάσταση, ίσως πρέπει να του δείξει μια μεγαλύτερη αλληλεγγύη και προσέγγιση.

ΠΟΣΟ ΧΡΗΣΙΜΗ ΕΙΝΑΙ Η ΨΥΧΑΝΑΛΥΣΗ

0 Σχολίασαν Αναρτήθηκε από τον Dr D. Kountouris at 2:16 μ.μ.

Το ερώτημα για το πόσο σύγχρονη και αποτελεσματική είναι η ψυχανάλυση είναι εκ του περισσού. Σαφώς και χρειάζεται, σαφώς και είναι κάτι που οδηγεί σε θεραπευτικές λύσεις, έχει όμως πολύ μεγάλες απαιτήσεις προκειμένου να δουλέψει σωστά. Ο Αυστριακός καθηγητής της Ιατρικής, Φρόιντ, και ο ιδρυτής, ουσιαστικά, της ψυχανάλυσης, έδωσε μια καινούρια ώθηση, ένα καινούριο «εργαλείο» αναζήτησης των εσωτερικών προβλημάτων του ανθρώπου. Στο Φρόιντ πρέπει οπωσδήποτε να αναγνωριστεί σαν υστεροφημία η μεγάλη του προσφορά, όμως, αυτό που εκείνος έκανε, ίσως λίγο πιο οργανωμένα, εξαιτίας του χαρακτήρα του, είναι ήδη γνωστό από τα αρχαία χρόνια και διάφοροι άνθρωποι, είτε ιερείς, είτε μάγοι, είτε εξομολογητές, σε διάφορες θρησκείες, έχουν παίξει αυτό το ρόλο χωρίς να γνωρίζουν το αντικείμενο.

Άλλωστε, όπως και ο ίδιος παραδεχόταν με τα τεχνικά μέσα εκείνης της εποχής δε μπορούσε να φτάσει στο βάθος του μυαλού χρησιμοποιώντας μόνο, πάλι κατά τη δική του αναφορά, σκαρπέλο και ξυράφι. Βέβαια, σήμερα παγκόσμια και ιδιαίτερα, στις προοδευμένες και οικονομικά ανεξάρτητες χώρες, υπάρχει το φαινόμενο της ψυχανάλυσης, που χρησιμοποιείται κατά κόρον με διάφορες σχολές, τύπους και εφαρμογές. Οπωσδήποτε, είναι κάτι άκρως θετικό, αλλά τα αποτελέσματά του μπορεί να είναι πενιχρά, έως και μερικές φορές, αρνητικά, όταν γίνονται από «ημιμαθείς» του είδους.
Παρ’ όλα αυτά, προτού προχωρήσουμε σε αρνητικές διαπιστώσεις για την ψυχανάλυση, ή θεωρηθεί ότι αναφερόμαστε σε κάτι τέτοιο, πρέπει να πούμε, όπως τονίσαμε και στην αρχή, ότι είναι κάτι αξιόλογο. Γίνεται, όμως, πάρα πολύ πιο αξιόλογο όταν χρησιμοποιηθούν οι μοντέρνες τεχνικές της νευροφυσιολογίας ή ακόμη της υπολογιστικής τομογραφίας, όπου σε αυτά τα διαταραγμένα άτομα που ζητούν τη λύση μέσω της ψυχανάλυσης, και κυρίως, της αυτογνωσίας, δίνει μια εν τω βάθυ λειτουργική και ανατομική έρευνα του εγκεφάλου.
Ψάχνοντας, λοιπόν, τον εγκέφαλο, βρίσκουμε πάρα πολλές φορές την εντόπιση του προβλήματος που με κατάλληλους ιατρικούς, ιατροφαρμακευτικούς ή άλλους επικουρικούς χειρισμούς (π.χ. βιοανάδραση) μπορούμε να έχουμε πιο σαφείς και πιο γρήγορες λύσεις του προβλήματος. Τελικά, πρέπει συμπερασματικά να πούμε ότι η ψυχανάλυση είναι κάτι πάρα πολύ χρήσιμο, πρέπει, όμως, να προηγείται και να συμβαδίζει με αυτή την κλασική πλέον τεχνική δυνατότητα της νευροφυσιολογίας και της απεικόνισης, για μια γρήγορη λύση του προβλήματος.
Όπου αυτό εφαρμόζεται, τα αποτελέσματα είναι θεαματικά. Άρα, όταν βασανιζόμαστε από εφιάλτες, συγκρούσεις ή ψυχικές διαταραχές που δε μπορούμε να ερμηνεύσουμε, είναι καλύτερα να προχωρήσουμε πρώτα σε μια κλινική νευρολογική εξέταση, που θα μας δώσει τον τόπο και την υφή της διαταραχής, και μετά, μπορούμε, αν έχουμε τη δυνατότητα ή τη διάθεση, να προχωρήσουμε στην ψυχανάλυση.

ΤΟ ΟΚΤΑΓΩΝΟ ΤΗΣ ΗΘΙΚΗΣ

0 Σχολίασαν Αναρτήθηκε από τον Dr D. Kountouris at 1:00 μ.μ.

Η ύπαρξη της ηθικής στον άνθρωπο πέρα από γεγονός αποτελεί και ένα μεγάλο ερώτημα υφιστάμενο από τη αρχαιότητα. Πρόκειται όσον αφορά την ηθική, για μια βιολογική προδιάθεση γονιδιακά κατευθυνόμενη ή απλώς ο άνθρωπος είναι ένα ηθικό όν;

Τελευταίες έρευνες με τη βοήθεια της νευροφυσιολογίας και της υπολογιστικής μαγνητικής τομογραφίας κατέδειξαν ότι η αίσθηση της ηθικής και της δικαιοσύνης καθώς, επίσης, και με την ανταγωνιζόμενη με αυτές λογική, είναι μια εγκεφαλική λειτουργία συντονισμένη από οκτώ διαφορετικές θέσεις του εγκεφάλου. Ο αναγνώστης μπορεί να φανταστεί ότι σε ένα σκοτεινό εγκέφαλο, ξαφνικά ανάβουν σε σχήμα οκταγώνου λαμπάκια, που το καθένα με διαφορετική ένταση φωτίζει την περιοχή του. Εκείνη την ώρα έμφυτη η ηθική δικαιοσύνη και λογική αλληλοσυγκρούονται και επηρεάζοντας και εκφράζοντας την συμπεριφορά του ανθρώπου.

ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΓΚΕΦΑΛΟΤΡΟΠΑ ΦΑΡΜΑΚΑ

0 Σχολίασαν Αναρτήθηκε από τον Dr D. Kountouris at 12:52 μ.μ.

Εδώ και πάρα πολλά χρόνια συγκεκριμένα φάρμακα όπως η πιρακετάμη , η τεσοφενσίνη χρησιμοποιούνται για την θεραπεία νευροεκφυλιστικών νοσημάτων όπως το Πάρκινσον, το Αλτσχάιμερ και οι διάφορες άνοιες κ.τ.λ. Επειδή οι ευεργετικές δραστηριότητες αυτών των φαρμάκων πλέον είναι μέσω ιντερνέτ ευρέως γνωστές, άρχισε να γίνεται και χρήση τους για κοινωνικούς λόγους. Δηλαδή, έχουμε φτάσει στο οριακό σημείο όπου και οι υγιείς τα παίρνουνε αυτά τα φάρμακα προκειμένου να έχουνε καλύτερη ποιότητα ζωής, μεγαλύτερη διαύγεια και καλύτερη εγκεφαλική απόδοση. Σε χώρες όπως οι Αγγλοσαξονικές, όπου το ιντερνέτ είναι ιδιαίτερα διευρυμένο και μπορούν να γίνονται και αγοραπωλησίες μέσω αυτού, ανθεί πλέον το εμπόριο αυτό. Στο βωμό της ποιότητας ζωής οι χρήστες λαμβάνουν αυτά τα φάρμακα, τις περισσότερες φορές χωρίς ιατρική καθοδήγηση και σε υπερδοσολογία.

Με αυτόν τον τρόπο ανακαλύπτουν και επιπλέον «ευεργετήματα των ουσιών» όπως π.χ. η συμβολή που έχουν στο αδυνάτισμα. Όλα αυτά τα ψυχοτρόπα φάρμακα περιορίζουν την βουλιμία και φυσικά, όχι χωρίς παρενέργειες. Η χρήση των φαρμάκων αυτών στη Αγγλία έχει λάβει τέτοιες διαστάσεις όπου το Υπουργείο Υγείας ανέθεσε σε ειδικούς βιονευρολόγους την έρευνα για μια εξεύρεση λύσης. Αλλά, από ότι φαίνεται, τα γεγονότα θα ξεπεράσουν τις κρατικές επιθυμίες και σε λίγο τα φάρμακα αυτά θα διατίθενται και στα «περίπτερα».

Η ΧΑΜΕΝΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ

1 Σχολίασαν Αναρτήθηκε από τον Dr D. Kountouris at 11:34 π.μ.

Στις αρχές της δεκαετίας του ‘70 ένας φωτισμένος καθηγητής της ψυχιατρικής στη Τεργέστη της Ιταλίας, μπήκε μπροστάρης σε ένα πρωτοποριακό κοινωνικό πείραμα. Ο καθηγητής Μπαζάλια της Πανεπιστημιακής Ιατρικής Σχολής της Τεργέστης, άνοιξε τις πόρτες των ιδρυμάτων και άφησε χρόνια ψυχικά ιδρυματοποιημένους ασθενείς να αναμιχθούν με τους υπόλοιπους υγιείς πολίτες. Με κομμένη την ανάσα σε όλο τον τότε «πολιτισμένο» ψυχιατρικά κόσμο περίμεναν όλοι με αδημονία να καταγράψουν τα «σφάλματα» αυτού του πειράματος.

Ο Μπαζάλια με τη συνεργασία της τοπικής αυτοδιοίκησης της Τεργέστης κατέδειξε με μεγάλη επιτυχία ότι άνθρωποι με ψυχιατρικά προβλήματα και χωρίς, μπορούν να συνυπάρχουν σε ένα πλαίσιο αυξημένης αλληλεγγύης. Τα αποτελέσματα του πειράματος αυτού παραμένουν μέχρι και σήμερα παρ’ όλη την παγκοσμιοποίηση και την απώλεια του μακαρίτη πλέον Μπαζάλια. Σήμερα, σε όλη πλέον την προχωρημένη ψυχιατρική της Ευρώπης είναι πλέον απαραίτητη προϋπόθεση η κοινωνικοποίηση των ψυχιατρικών ασθενών. Για αυτό το λόγο στο πνευματικό κέντρο του Δήμου Αθηναίων στις 24.05.08 έγινε μια σύναξη με θέμα « Η ψυχική υγεία, δικαιώματα και κοινωνική χειραφέτηση».
Δεν ειπώθηκε τίποτα καινούριο, ούτε προτάθηκε καμία λύση. Απλώς, με ωραία λόγια τονίστηκε πλέον, η απουσία της κοινωνικής αλληλεγγύης σαν υπεύθυνη για την απορρύθμιση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης. Αυτό ήταν κάτι σαν ένα μνημόσυνο για τον μακαρίτη Μπαζάλια που από τις αρχές του ‘70 τόνιζε, και είχε δίκιο, για τη σημασία της κοινωνικής αλληλεγγύης για τους ψυχικά ασθενείς. Όσο μένει καιρός ακόμη, ας τον θυμηθούμε και ας εφαρμόσουμε ό,τι ο ίδιος έχει κάνει με τόση επιτυχία.

Η ΚΥΚΛΙΚΗ ΨΥΧΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

0 Σχολίασαν Αναρτήθηκε από τον Dr D. Kountouris at 11:22 π.μ.

Στο δυτικό ημισφαίριο, και κατ’ επέκταση σε Κίνα και Ινδία, μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο είχαμε μια τεράστια, και κλιμακωτή ανά έτος, ανερχόμενη ανάπτυξη. Ιδιαίτερα στα τελευταία 20 χρόνια το εύρος της ανάπτυξης αυτής ήταν ουσιαστικά αντιστρόφως ανάλογο με την επάρκεια των κατά τόπους κυβερνήσεων. Σαν αποτέλεσμα, ήρθε μια κακοδιαχείριση των υπεραξιών που προέκυπταν από αυτήν την μεγάλη ανάπτυξη.

Οι μεγάλες κεντρικές τράπεζες με την αλόγιστη θεοποίηση του κέρδους έναντι οτιδήποτε άλλου κατέφυγαν σε έναν ανόητο υπερδανεισμό αναξιοκρατικών κρατικών μηχανισμών. Ο υπερδανεισμός αυτός κατέληξε σε πολλά κατά τόπους «φιάσκο» με αποτέλεσμα να έχουν αυτήν την στιγμή οι τράπεζες ελλείμματα έως και 300 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Θα πρέπει, επίσης, να πούμε ότι η μέχρι τώρα ανάπτυξη έχει περάσει την πληροφορία στον μέσο Αμερικάνο και Ευρωπαίο ότι μπορεί να βασίσει την ύπαρξή του σε έναν ατέρμονα τραπεζιτικό υπερδανεισμό. Αυτή η διάψευση σε σχηματισμό «τσουνάμι» βρίσκει εκατομμύρια χρεωμένων δανειστών απροετοίμαστους και μέχρι να στηθεί το επόμενο «τραπεζιτικό νοικοκυριό» πολλοί από αυτούς σχεδόν με μαθηματική ακρίβεια θα καταλήξουν σε προσωπικές και οικογενειακές συγκρούσεις. Έτσι, αναμένεται μετά την τραπεζιτική ύφεση και μια έκρηξη των κυκλικών ψυχώσεων.

Η ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

0 Σχολίασαν Αναρτήθηκε από τον Dr D. Kountouris at 2:17 μ.μ.

Παρόλο ότι μέχρι τον 3ο μήνα της εγκυμοσύνης δεν υπάρχει διαχωρισμός φύλου στο έμβρυο, από τον 4ο και μετά διαχωρίζονται τα δύο φύλα με μεγάλη φυλετική σαφήνεια. Η Ιατρική από εμπειρία το σέβεται αυτό για αυτό άλλωστε έχουν δημιουργηθεί και ξεχωριστοί κλάδοι γυναικολογίας και ανδρολογίας. Από ψυχιατρική άποψη έχει λοιπόν τεράστια σημασία η παρατήρηση των στοιχείων διεκδίκησης της εξουσίας και συγκεκριμένα της πλέον ισχυρής, αυτής του πλανητάρχη από μια γυναίκα. Η παρατήρηση αυτή είναι πάρα πολύ εύκολη γιατί τα ΜΜΕ σε κάθε γωνιά της γης δείχνουν την προεκλογική εκστρατεία της Χιλαρι Κλιντον βήμα προς βήμα. Βέβαια όπως λένε και στις Ηνωμένες Πολιτείες όταν πάει κανείς σε προεκλογική εκστρατεία καλό είναι να μην παίρνει παιδιά μαζί του γιατί κινδυνεύουν να τους αρπάξει τα ζαχαρωτά από το χέρι ο υποψήφιος. Βέβαια για το ζεύγος Κλιντον στην Αμερική υπάρχει η φήμη πως λένε «Ένα μεγάλο ψέμα αντί για μικρό και ένα μικρό ψέμα αντί για την αλήθεια». Συγκεκριμένα η κυρία Κλιντον υπερακοντίζει σε ότι αφορά πολιτική ικανότητα έναντι του συζύγου δείχνοντας ότι μπορεί να βγάλει εκατομμύρια δολάρια γράφοντας κενολογίες, να επινοεί ψευτιές και να υποστηρίζει μια φιλανθρωπία την ώρα που ευνοεί ο νόμος που καταρρακώνει τα ανθρώπινα δικαιώματα. Φαίνεται επίσης ότι ξεπερνάει σαφώς τον σύζυγο σε ότι αφορά την αντοχή, στην εξάσκηση μια κακοήθους εκλογικής εκστρατείας και στην συγκάλυψη της φιλοδοξίας και του αδίστακτου της επιδίωξης. Γενικά από ψυχιατρική άποψη αν το παράδειγμα Κλιντον μεταφερθεί και στην Ελλάδα, δεν υφίσταται η ανάγκη της ποσόστωσης. Μπορούν άνετα και οι δικές μας πολιτικές κυρίες να την μιμηθούν και να ξεπεράσουν τους άντρες συναδέλφους.

Η ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΕΝΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

0 Σχολίασαν Αναρτήθηκε από τον Dr D. Kountouris at 2:14 μ.μ.

Η αλληλεγγύη είναι αμιγώς μια λαϊκή υπόθεση. Την βρίσκει κανείς στην οικογένεια, στις διαπροσωπικές σχέσεις, στις μεγάλες κοινωνικές ομάδες και στην καλύτερη περίπτωση σε λαϊκή επανανθρώπινη βάση. Η αλληλεγγύη δεν έχει να κάνει με κυβερνήσεις, με αποφάσεις λαϊκές και διατάγματα. Αντίθετα πάμπολλες φορές έχει αντιεξουσιαστικό χαρακτήρα. Στην πατρίδα μας φάνηκε και κατά την διάρκεια της κατοχής που είχαμε να κάνουμε με ξένους και κατά την περίοδο της δικτατορίας που είχαμε να κάνουμε με ντόπιους εξουσιαστές. Στην Πολωνία η αλληλεγγύη κατά όνομα και σαν οργάνωση, πήρε την φόρμα κοινωνικής επανάστασης. Στην σημερινή Κίνα όπως έδειξαν οι μεγάλοι σεισμοί του Σιτσο Αν η αλληλεγγύη είναι τραυματισμένη απευθείας από το εκεί καθεστώς, με ένα μέτρο που φαίνεται «λογικό-παράλογο». Στην Κίνα της ιλιγγιώδους ανάπτυξης και κατασκευαστικής έκρηξης, το πρόβλημα τώρα δεν είναι τα μολυσμένα ποτάμια, ο βρώμικος αέρας, η διεφθαρμένη και αργοκίνητοι καθεστωτικοί υπάλληλοι, αλλά κυρίως οι τραυματισμένοι από τα φυσικά φαινόμενα, δημόσια υγεία και η αλληλεγγύη. Ο σεισμός του Σιτσο Αν οδήγησε σε μαζική πρώτη των κακοκατασκευασμένων σχολείων που καταπλάκωσαν χιλιάδες μαθητές δημιουργώντας μια «μετασεισμική γενοκτονία». Στη τεράστια και πάμπλουτη αυτή τη στιγμή χώρα, υπάρχει αλματώδης εξέλιξη δεν υπάρχει όμως η νέα γενιά στο Σιτσου Αν να φροντίσει την προηγούμενη. Δηλαδή υπάρχει ένα τεράστιο έλλειμμα φυσικοτωτρώπου αλληλεγγύης. Δηλαδή αυτό που λέμε στα ελληνικά «Οι μελλοντικοί γέροι γονείς δεν θα έχουν πια παιδιά να τους φροντίσουν». Έτσι η μια δυστυχία θα φέρει την άλλη και τελικά την ερήμωση. Γιατί η αλληλεγγύη από την κεντρική εξουσία η οποία είναι απασχολημένη με τους ολυμπιακούς αγώνες, είναι λίγο δύσκολο να έρθει σε μακροχρόνια βάση.

Η ΦΟΒΙΚΗ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΤΗΣ ΜΕΣΑΙΑΣ ΤΑΞΗΣ

0 Σχολίασαν Αναρτήθηκε από τον Dr D. Kountouris at 2:08 μ.μ.

Μετά τον εμφύλιο στην Ελλάδα γεννήθηκε και ιδιαίτερα μετά την μεταπολίτευση ανδρώθηκε, η λεγόμενη μεσαία τάξη. Μια τάξη που περιελάμβανε 3.000.000 ανθρώπους και εξελίχτηκε σε μια κοινωνική «ατμομηχανή» που έφερε και τον πολιτικό της εκπρόσωπο το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Τα πρώτα 15 χρόνια της λειτουργίας του ΠΑΣΟΚ απόλαυσε αυτή η μεσαία τάξη όσα είχε στερηθεί τις προηγούμενες δεκαετίες. Δικά της παιδιά αποτελούσαν και το δικό τους στήριγμα στο κίνημα του ΠΑΣΟΚ και στο πλέγμα εξουσίας που δημιουργήθηκε αργότερα. Κατά τα τελευταία 10 χρόνια αυτή η μεσαία τάξη υφίσταται στοιχεία κοινωνικής οικονομικής εισοδηματικής καταπίεσης με άμεση απόρροια της αλλαγής του τρόπου ζωής της. Απομάκρυνση από κοινωνικά αξιώματα εξουσιαστικά σχήματα και κυρίως από οικονομικές δυνατότητες, δυναμιτίζουν το καταναλωτικό πρότυπο που είχε μέχρι τώρα. Αρχίζει μια πίεση και φθορά που γεννά φόβο και κατάθλιψη μπροστά στη ζοφερή ακόμα ανάμνηση της ένδειας που προϋπήρχε του εμφυλίου και πολλοί την θυμούνται ακόμη. Η μεγάλη αυτή ψυχική πίεση με σιγουριά θα οδηγήσει σε συμπτώματα συλλογικής κατάθλιψης και ψυχικών περιπλοκών. Σαν κοινωνία πρέπει να τα διαγνώσουμε έγκαιρα και να βρούμε τρόπους να τα αντιμετωπίσουμε. Δεν μας μένει και τίποτα άλλο.

ΜΟΛΥΣΜΕΝΟ ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ_ΕΝΑ ΠΑΛΙΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΣΕ ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ

0 Σχολίασαν Αναρτήθηκε από τον Dr D. Kountouris at 1:58 μ.μ.

Κατά καιρούς η εμφάνιση μολυσμένων με ορυκτέλαια ελαιόλαδου ταλανίζουν την Ευρώπη. Το πρόσφατο σκάνδαλο που ξέσπασε στην χώρα μας με τους πάνω από 1000 τόνους μολυσμένο λάδι, θυμίζει ανάλογες περιπτώσεις και στην Ιβηρική χερσόνησο, που επανελήφθησαν 3 με 4 φορές κι με χιλιάδες θύματα. Συνήθως το μολυσμένο λάδι υψηλού ιξώδους, είναι μεγάλης τοξικότητας για το συκώτι, νεφρά και κεντρικό νευρικό σύστημα. Πειράζει ιδιαίτερα το περιφερικό νευρικό προκαλώντας αδυναμίες, μέχρι και υψηλές παραλύσεις άκρων, οι οποίες παρουσιάζουν μόνιμο χαρακτήρα. Ακόμα και τώρα στον 21ο αιώνα, τέτοιες προσμίξεις που γίνονται σε όλη την γη αλλά καταναλώνονται λόγω υψηλής τιμής στην Ευρώπη, αποτελούν ένα συνεχή πονοκέφαλο. Αλλά αν δει κανένας με πόσα άλλα προϊόντα αναμιγνύεται και το νοθευμένο αυτό λάδι, ο πονοκέφαλος γίνεται ακόμα ισχυρότερος. Εκεί όμως που ο πονοκέφαλος γίνεται ανεξέλεγκτος είναι η γνώση που υπάρχει για την ανεπάρκεια των ελεγκτικών μηχανισμών. Παρά τα συνεχή σκάνδαλα τα τελευταία 40 χρόνια σε διακρατικό επίπεδο η ευρωπαϊκή ένωση και ιδιαίτερα η χώρα μας, μας δείχνει μια απόλυτη ανικανότητα ελέγχου και μάλιστα σε ένα προϊόν κοινής ωφελείας που νοθευμένο πλουτίζει ελάχιστους και καταστρέφει πάρα-πολλούς.

Από ιατρικής πλευράς κράμπες, μουδιάσματα στα πόδια και στα χέρια αδυναμία βαδίσματος, ζάλη, εμφάνιση υψηλού σακχάρου είναι τα πρώτα προβλήματα που μπορούν να προέλθουν από την κατανάλωση τέτοιου λαδιού. Ας ευχηθούμε ότι τα κορμιά των Ελλήνων καταναλωτών θα αντέξουν και αυτή τη δοκιμασία με επιτυχία.

ΤΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ ΤΟΥ Δρ. ΑΛΜΠΕΡΤ ΧΟΦΜΑΝ

0 Σχολίασαν Αναρτήθηκε από τον Dr D. Kountouris at 1:01 μ.μ.

Η Ελβετική εταιρεία Σαντόζ αμέσως μετά τον πόλεμο, γύρω στο 1947, κυκλοφόρησε ένα σκεύασμα, το Delysid, για ψυχιατρικές παθήσεις.
Επρόκειτο για την δραστική ουσία LSD (διεθυλαμίδιο του λυσεργικού οξέως), μια ανακάλυψη του Γερμανοελβετού χημικού Άλμπερτ Χόφμαν.
Ο Άλμπερτ Χόφμαν, μια από τις μεγαλύτερες διάνοιες του αιώνα, πέθανε στις 29.04.08 σε ηλικία 102 ετών. Μεγάλος λάτρης της αρχαίας Ελλάδος και μελετητής των Ελευσίνιων μυστηρίων έφτασε στην ανακάλυψη και στην σύνθεση του LSD. Εκεί, κατέληξε ουσιαστικά παίρνοντας ερέθισμα από τα Ελευσίνια μυστήρια όπου χρησιμοποιούσαν εκχυλίσματα δημητριακών κατά την διάρκεια των τελετών. Ο Χόφμαν απομόνωσε το μύκητα ερισίβη από τα δημητριακά, τον ανασυνέταξε χημικά και προέκυψε το LSD. Παίρνοντας ο ίδιος μια δόση από αυτή την ανακάλυψη, αισθάνθηκε να πετάει από το παράθυρο του εργαστηρίου του, μέσα σε μια μεγάλη συνειδησιακή έκσταση, με το ποδήλατο.
Από τότε έμεινε αυτό γνωστό ως «η μέρα του ποδηλάτου» καθώς και σε μερικές χώρες της Ευρώπης η έκφραση «Ταξίδι με ποδήλατο» ή απλά «ποδήλατο». Στη δεκαετία μεταξύ 1965 και 1975 το LSD έγινε σημαία των χίπηδων ή ιδιόρρυθμων ατόμων με ανησυχίες. Αυτό οδήγησε σε δυσμένεια την ουσία του LSD και σε απαγόρευση από το ψυχιατρικό κατεστημένο.
Ο Χόφμαν, όμως, είπε σε ένα συνέδριο προς τιμήν του για τα 100 του χρόνια στην Ζυρίχη: «Έχασε η ψυχιατρική μια μεγάλη ευκαιρία για την έρευνα της συνείδησης και την θεραπεία πολλών ψυχασθενειών» .Το ερώτημα είναι αν θα υπάρξουνε μεγάλα πνεύματα του ειδικού βάρους του Χόφμαν να συνεχίσουν αυτές τις προσπάθειες μετά τον θάνατό του.

ΜΕΘΟΛΤΡΙΕΝΟΛΟΝΗ: ΒΑΣΙΚΗ ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΝΤΟΠΙΝΓΚ

0 Σχολίασαν Αναρτήθηκε από τον Dr D. Kountouris at 3:33 μ.μ.

Η μεθολτριενολόνη είναι πλέον βασική ουσία του ντόπινγκ των αθλητών. Η χρήση της ουσίας αυτής είναι γνωστή από πολύ παλιά. Ήδη πριν δεκαπέντε χρόνια στην πιάτσα των αθλητών θεωρούταν σαν βασικό αναβολικό, το οποίο και δε μπορούσε να ανακαλυφθεί στους ελέγχους.
Ο αθλητής προκειμένου να έχει επιδόσεις το έπαιρνε χωρίς να ρωτάει πολλά. Αλλά και ο παρασκευαστής – προμηθευτής δεν είχε και κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον να φοβίσει με τις παρενέργειες τους πελάτες του. Σε δοκιμές που έγιναν με ζώα ως πειραματόζωα, τα αποτελέσματα για την τοξικότητα και τις παρενέργειες ήταν άκρως απογοητευτικά.
Δειλά - δειλά κάποιοι γιατροί και δημοσιογράφοι το ανέφεραν αυτό, αλλά έχοντας την πεποίθηση ότι δεν γινόταν ποτέ χρήση της και ιδιαίτερα, σε συνδυασμό με άλλα σκευάσματα, όπως αποκαλύφθηκε στην άρση βαρών.
Το ότι έχουμε και ένα κρούσμα στην κολύμβηση είναι γεγονός. Γιατί η κολύμβηση είναι ένα άθλημα δημοφιλές και πιο εκτεταμένο από την άρση βαρών, με ειδικό βάρος στους αγώνες του Πεκίνο. Το ότι ο συγκεκριμένος πρωταθλητής είναι Έλληνας δείχνει ότι η μεθολτριενολόνη έχει πλέον μπει δυναμικά και στη δική μας αγορά. Εδώ, ομοσπονδίες και κράτος για λόγους προστασίας της υγείας πρέπει να περάσουν από έλεγχο κάθε επιδοτούμενο αθλητή σχετικά με το ντόπινγκ αυτό.
Το βέβαιο είναι ότι το αποτέλεσμα θα δώσει μια ώθηση προς την κάθαρση και νέο τρόπο σκέψης για τον αθλητισμό.

ΤΡΑΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΠΑΝΙΚΟΥ

0 Σχολίασαν Αναρτήθηκε από τον Dr D. Kountouris at 6:10 μ.μ.

Έρευνες έχουν καταδείξει ότι τις περισσότερες φορές οι επιθέσεις πανικού κρύβουν από πίσω τραυματικές εμπειρίες που έχουν τη βάση τους ως και στη νηπιακή ηλικία. Οι τραυματικές εμπειρίες συνδέονται με γεγονότα ή ακόμα, και επετείους π.χ. ξυλοδαρμός σε μια επέτειο ή γενέθλια που μόλις γίνονται επίκαιρα, χρόνια αργότερα προκαλούν πανικό. Ακόμα και άσχημα όνειρα μετά από έντονο στρες ή υπερκόπωση με εφιάλτες είναι το προοίμιο του πανικού της επόμενης μέρας.
Πολλές φορές απλές εικόνες, σκηνές του δρόμου, επιφωνήματα ή και σε ακραίες περιπτώσεις, μυρωδιές ή αρώματα, ξυπνούν έντονες αναμνήσεις με ιδεοληπτικές σκέψεις αναφορικά με το τραυματικό γεγονός και δημιουργούν την αφετηρία για τον πανικό.
Τα άτομα που παρουσιάζουν τέτοιες καταστάσεις έχουν, χωρίς να το ξέρουν, εγκεφαλικές δυσλειτουργίες που όταν αποκατασταθούν παύει και η δημιουργία του πανικού. Σε έρευνες που έγιναν τα τελευταία χρόνια με το εγκεφαλογράφημα διαπιστώθηκε αυτή η παρατήρηση.
Με τις εμπειρίες αυτές πρέπει να θεωρηθεί ότι πλέον υφίστανται για τέτοιες περιπτώσεις θεραπευτικές μέθοδοι και τα άτομα που έχουν τέτοιου είδους προβλήματα, αν καταφύγουν έγκαιρα στον ειδικό, βρίσκουν τη λύση.

ΜΗΠΩΣ ΕΧΕΤΕ ΜΕΤΑΤΡΑΥΜΑΤΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ;

0 Σχολίασαν Αναρτήθηκε από τον Dr D. Kountouris at 11:39 π.μ.

Διαβάζεται κωμικό, αλλά ταλαιπωρεί εκατομμύρια κόσμο. Αποτελεί αιτία για πάμπολες ιατρικές επισκέψεις, ανεξήγητες καταστάσεις, ταραγμένη κοινωνική ζωή, αδυναμία δημιουργίας καριέρας, οικογενειακής ευτυχίας κλπ. Δεν πρόκειται για κάτι καινούριο στην ψυχιατρική. Υπάρχει εδώ και πάρα πολλά χρόνια, ονομαζόμενο ως δυσθυμία, τραυματική εμπειρία, τραυματική νεύρωση κλπ. Σαν διαταραχή μετά από ψυχολογικό στρες θεσμοθετήθηκε ύστερα από τον πόλεμο του Βιετνάμ, όπου εκατοντάδες χιλιάδες Αμερικανοί στρατιώτες με εμφανή τα στοιχεία του γύρισαν πίσω στην πατρίδα τους ζητώντας βοήθεια και λόγω του όγκου εργασίας που προκάλεσαν μπήκε σαν διάγνωση στις ψυχιατρικές λίστες. Πώς θα το καταλάβετε αν εμφανίζεται και σε εσάς;

Εμφανίζεται με έμμονες ιδεοληψίες, έμμονες σκέψεις ξαφνικά και χωρίς λόγο που αναφέρονται σε τραυματικές αναμνήσεις και εικόνες προκαλώντας μεγάλη αναστάτωση. Αποδιοργανώνει τη συμπεριφορά, διεγείρει την επιθετικότητα του ατόμου που μέσα στην απόγνωση του τρόμου και της απελπισίας νιώθει αβοήθητο και πέφτει στον φόβο και τον πανικό. Νιώθει ότι έρχεται η καταστροφή.
Εάν σας συμβεί κάτι τέτοιο και ιδιαίτερα, όταν αυτό επαναλαμβάνεται με μια φοβική για εσάς από το παρελθόν εμπειρία, μιλάμε για αυτό το μετατραυματικό στρες. Λάβετέ το σοβαρά υπόψη σας και πολεμήστε το ζητώντας τη βοήθεια ενός ειδικού γιατί όσο περνάει ο καιρός και πέφτουν οι αντοχές, ενώ αυξάνεται η κοινωνική πίεση, φτάνει ο άνθρωπος στα όριά του.

Η ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΟΠΤΡΙΚΑ ΚΥΤΤΑΡΑ

0 Σχολίασαν Αναρτήθηκε από τον Dr D. Kountouris at 4:33 μ.μ.

Στον εγκέφαλο των ανθρώπων, όπως και σε άλλων θηλαστικών, βρίσκονται σε ορισμένες περιοχές τα κατοπτρικά κύτταρα, τα οποία, πέρα από ερεθίσματα, αποθηκεύουν και πληροφορίες. Αυτά είναι υπεύθυνα για το «μεταδοτικό» χασμουρητό ή για το ότι ένα μωρό βγάζει τη γλώσσα στη μάνα του όταν τη βλέπει να κάνει την ίδια κίνηση.

Εδώ και δέκα χρόνια είναι γνωστή η λειτουργία και η θέση των κατοπτρικών κυττάρων στον εγκέφαλο. Εκείνο που ακόμη δεν έχει διερευνηθεί πλήρως είναι το πώς καταγράφουν την πληροφορία χωρίς να έχουν το εξωτερικό ερέθισμα της αισθητηρίου οδού. Κάποιοι επιστήμονες ονόμασαν αυτή την πληροφορία μιμίδιο γιατί διοχετεύεται στον εγκέφαλο κατευθείαν στα κύτταρα αυτά με ποικίλους τρόπους: μουσική, τηλεόραση, παράδοση, ιστορία, εφημερίδες, τύπος, λόγος, εικόνα κλπ. Ονόμασαν δε από την ελληνική λέξη μίμηση τις πληροφορίες αυτές μιμίδια.
Το πόσο ισχυρά είναι αυτά τα μιμίδια καταγράφημε με δυο εργασίες που δημοσιεύτηκαν πρόσφατα, η μία από τη Σουηδία και η άλλη από την Αμερική, με αντικείμενο την αυτοκτονία και την παχυσαρκία. Ερευνώντας τα τηλεφωνήματα και χρησιμοποιώντας τη θεωρία των δικτύων, που είναι μια μαθηματική αναπαράσταση των δυναμικών σχέσεων, βρέθηκε ότι οι άνθρωποι επηρεάζονται τόσο από την αυτοκτονία, όσο και την παχυσαρκία όταν στο περιβάλλον τους ανέρχεται ο αριθμός των αυτοκτονικών ή παχυσάρκων, άσχετα αν τους γνωρίζουν ή όχι. Δηλαδή, βρέθηκε, παραδείγματος χάριν, ότι στο άμεσο κοινωνικό περιβάλλον, εφόσον υπάρχει ένας αυτόχειρας, ανεβαίνει το ρίσκο της αυτοκτονίας κατά 8%, ενώ όταν είναι στο εργασιακό περιβάλλον κατά 4%. Περίπου στην ίδια ποσοστιαία αναλογία είναι και η παχυσαρκία με την κατάθλιψη.
Στην ερμηνεία κατά πόσον αυτά εδώ τα πράγματα είναι δυνατά, επιβεβαιώνεται από τη θεωρία των μιμιδίων, όπου ακριβώς έχουμε την εξάπλωση των λεγομένων μολυσματικών ιδεών, που δε γίνεται με άμεση ανθρώπινη επαφή, παρά με μιμιδιακή κατανομή σε μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες. Οι έρευνες αυτές αποτελούν την πιστοποίηση της θεωρίας των μιμιδίων, η οποία εξαπλώνεται σε όλες τις μορφές της ζωής μας και ανάλογα με την πορεία που δίνουν τα ερεθίσματα των μιμιδίων χαρακτηρίζονται θετικά ή αρνητικά, αν είναι προς όφελος ή εις βάρος του ατόμου.
Εν προκειμένου, σε ό,τι αφορά αυτοκτονία, παχυσαρκία και κατάθλιψη είναι αμιγώς εις βάρος τους. Αυτό δίνει ένα ερέθισμα, κυρίως για ψυχιάτρους, όταν αφορούν τέτοιες θεραπευτικές αγωγές και να λαμβάνονται υπόψη και να αντιμετωπίζονται αυτές οι καταστάσεις ανάλογα.

ΤΑ ΝΕΦΡΑ ΤΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΗ

0 Σχολίασαν Αναρτήθηκε από τον Dr D. Kountouris at 4:26 μ.μ.

Η πίεση της απόδοσης στο ποδόσφαιρο και το ιατρικό λά

θος

ΤΟ 2005 ένας φερέλπις ποδοσφαιριστής, ο Ίβαν Κλάσνικ, μεταγράφεται από μια ομάδα του Αμβούργου σε ένα άλλο γερμανικό σύλλογο με διεθνή προβολή, στη Βέρντερ Βρέμης. Τίποτε το ιδιαίτερο για την κλάση του ποδοσφαιριστή και για το ρυθμό της ομάδας. Μια μεταγραφή που δικαιώθηκε πλήρως, και μάλιστα, χρειάστηκαν πάρα πολλά λεφτά για να πραγματοποιηθεί. Ο ποδοσφαιριστλης είχε μια λαμπρή καριέρα από τότε και τρία χρόνια μετά που τον έφερε σε πρώτη ζήτηση στην παγκόσμια αγορά ακριβοπληρωμένων ποδοσφαιριστών με έμφυτο ταλέντο. Επρόκειτο για έναν επιθετικό με τεράστιες σωματικές δυνατότητες και μια απαράμιλλη τεχνική. Το περίεργο είναι ότι όταν έγινε η μεταγραφή, όπως συνηθίζεται σε αυτούς τους συλλόγους, πράγματι έγινε ένας πλήρης ιατρικός έλεγχος και διαπιστώθηκε, όσο κι αν φαίνεται περίεργο, ότι ο ποδοσφαιριστής είχε διαταραγμένη νεφρική λειτουργία. Συγκεκριμένα, βρέθηκε περίπου ότι στο 23% δε λειτουργούσαν τα νεφρά του και ήταν ανεβασμένα πάρα πολύ τα αντίστοιχα μικροβιολογικά ευρήματα.
Το περίεργο, και ιδιαίτερα για γερμανικούς συλλόγους, είναι πρώτον, η επιπολαιότητα που εμφανίζεται κατά την μεταγραφή του ποδοσφαιριστή λόγω του προβλήματος. Το δεύτερο, και πιο επιπόλαιο, είναι ότι σε μια μεγάλη ομάδα, όπως είναι η Βέρντερ Βρέμης, η οποία έχει ένα ιδιαίτερα αξιόλογο ιατρικό επιτελείο με πάρα πολλούς γιατρούς, φυσιάτρους, εργοθεραπευτές, παθολόγους κλπ γνωρίζοντας το πρόβλημα δεν έλαβε καμία ειδική μέριμνα.
Η κορύφωση του προβληματισμού έρχεται με το γεγονός ότι λόγω της μειωμένης απόδοσης, η οποία εν τω μεταξύ αυξήθηκε τα επόμενα χρόνια περί το 90%, ενώ ήταν γνωστή και ελεγχόμενη, παρ’ όλο που εν εκτιμήθηκε σωστά, έγινε ένα ακόμη ιατρικό λάθος. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο ποδοσφαιριστής λόγω των δικαιολογημένων πόνων που είχε στα νεφρά για όσο καιρό αγωνιζόταν έπαιρνε σχεδόν σε καθημερινή βάση μεγάλες ποσότητες αναλγητικών, τα οποία, λόγω του αντιφλεγμονώδους χαρακτήρα, «έκαιγαν» τα νεφρά ακόμα περισσότερο. Το αποτέλεσμα ήταν ότι μετά από μια οξεία κρίση ύστερα από έναν εντατικό αγώνα κατέληξε ο Κλάσνικ στην κλινική της πόλης, όπου εσφαλμένα του έγινε, λόγω του προβλήματος και των πόνων που είχε στην κοιλιά, μια εγχείρηση σκωλικοειδίτιδας.
Η εγχείρηση αυτή ήταν η αφορμή να διαγνωστεί και το πρόβλημα των νεφρών, όπου για το παιδί συνέβησαν δύο μοιραία και τραγικά συμβάντα. Γνωρίζοντας πλέον την νεφρική ανεπάρκεια οι γιατροί προχώρησαν σε μια εγχείρηση, όπου η μητέρα του δάνεισε το ένα νεφρό, λόγω συμβατότητας, και κατά την εγχείρηση πάλι το νεφρό δε λειτούργησε. Απερρίφθη από τον οργανισμό, αν και οι δύο είχαν την ίδια ομάδα αίματος, Ο. αιωρείται για αυτό μια δικαστική έρευνα για το πώς συνέβη. Η επιμονή του ποδοσφαιριστή για να ζήσει και η όλη προσπάθεια της κροάτικης οικογένειας με την περιβάλλουσα βαλκανική νοοτροπία, έφτασε στη δεύτερη θυσία, συγκεκριμένα να δώσει ο πατέρας του το νεφρό του, που αυτή τη φορά βοήθησε για την αποκατάσταση της νεφρικής ανεπάρκειας.
Το 2007 επανέρχεται ο ποδοσφαιριστής στην ενεργό δράση και ξεκινάει ένα δικαστικό αγώνα, ζητώντας 1,5 εκατομμύριο ευρώ αποζημίωση για το πρόβλημά του από το σύλλογο της Βρέμης. Η Βρέμη, μια ομάδα σίγουρα μεγάλης λαϊκής δημοκρατικής βάσης και δημοκρατικών τόνων αντισκέτεται σε ότι αφορά την υπεράσπιση του ιατρικού της τιμ και προσπαθεί να καλύψει τα ακάλυπτα. Βέβαια, το τέλος ήταν ευτυχές και όπως λέει η γυναίκα του ποδοσφαιριστή, δεν την ενδιαφέρει αν θα παίξει ή δε θα παίξει ποδόσφαιρο, την ενδιαφέρει που ο άντρας της ζει.
Θεωρείται αξιοσημείωτο το γεγονός για ένα και μόνο λόγο. Πώς τόσο μεγάλοι σύλλογοι επενδύουν τόσα πολλά λεφτά έχοντας τόσο μεγάλη δυνατότητα να ελέγχουν , να γνωρίζουν και εκ των προτέρων να είναι γνώστες μιας δυσάρεστης κατάστασης. Προφανώς, ο ποδοσφαιριστής αγοράστηκε σαν αναλώσιμο προϊόν συντόμου χρόνου.
Το δυσάρεστο είναι για τη Βρέμη ότι η ιδιαιτερότητα του χαρακτήρα και η συνοχή της οικογένειάς του (ο αδερφός του είναι καθηγητής σε ιατρική σχολή) οδήγησε στο να έρθει στην επιφάνεια αυτό το σκάνδαλο και το κυριότερο από όλα, η μορφή και το σχήμα του ηθικού προφίλ που έχουν οι σημερινοί άνθρωποι και μεγαλοπαράγοντες του ποδοσφαίρου.

NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ