Στο δυτικό ημισφαίριο, και κατ’ επέκταση σε Κίνα και Ινδία, μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο είχαμε μια τεράστια, και κλιμακωτή ανά έτος, ανερχόμενη ανάπτυξη. Ιδιαίτερα στα τελευταία 20 χρόνια το εύρος της ανάπτυξης αυτής ήταν ουσιαστικά αντιστρόφως ανάλογο με την επάρκεια των κατά τόπους κυβερνήσεων. Σαν αποτέλεσμα, ήρθε μια κακοδιαχείριση των υπεραξιών που προέκυπταν από αυτήν την μεγάλη ανάπτυξη.
Οι μεγάλες κεντρικές τράπεζες με την αλόγιστη θεοποίηση του κέρδους έναντι οτιδήποτε άλλου κατέφυγαν σε έναν ανόητο υπερδανεισμό αναξιοκρατικών κρατικών μηχανισμών. Ο υπερδανεισμός αυτός κατέληξε σε πολλά κατά τόπους «φιάσκο» με αποτέλεσμα να έχουν αυτήν την στιγμή οι τράπεζες ελλείμματα έως και 300 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Θα πρέπει, επίσης, να πούμε ότι η μέχρι τώρα ανάπτυξη έχει περάσει την πληροφορία στον μέσο Αμερικάνο και Ευρωπαίο ότι μπορεί να βασίσει την ύπαρξή του σε έναν ατέρμονα τραπεζιτικό υπερδανεισμό. Αυτή η διάψευση σε σχηματισμό «τσουνάμι» βρίσκει εκατομμύρια χρεωμένων δανειστών απροετοίμαστους και μέχρι να στηθεί το επόμενο «τραπεζιτικό νοικοκυριό» πολλοί από αυτούς σχεδόν με μαθηματική ακρίβεια θα καταλήξουν σε προσωπικές και οικογενειακές συγκρούσεις. Έτσι, αναμένεται μετά την τραπεζιτική ύφεση και μια έκρηξη των κυκλικών ψυχώσεων.

0 Comments:

Post a Comment



Δημοφιλείς αναρτήσεις

 

© 2006 | Blogger Templates by GeckoandFly modified and converted to Blogger by Blogcrowds.