NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Ο ΑΣΘΕΝΗΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΙΚΗΣ ΨΥΧΩΣΗΣ ΔΕΧΕΤΑΙ «ΕΚ ΤΩΝ ΕΝ ΔΩ» ΜΙΑ ΑΝΕΞΗΓΗΤΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙ.Όπως είδαμε μια υπερέκκριση της ντοπαμίνης στην λεγόμενη «αίθουσα της διάθεσης» που πρόκειται για τον δικτυωτό σχηματισμό στο στέλεχος του εγκεφάλου φέρνει στον ασθενή μια τρομερή αναστάτωση την οποία λόγω της υπέρμετρης δοσολογίας της ντοπαμίνης δεν μπορεί να την «κοντρολάρει».
Αδρανοποιείται, αισθάνεται κομμένος από το γύρω περιβάλλον, αδυνατεί να έρθει σε επικοινωνία και κυριότερο να εκφραστεί λογικά. Σε αυτή την κατάσταση πάρα πολλοί ασθενείς προσπαθούν σαν αυτοπροστασία να κλειστούν στον εαυτό τους να τραβηχτούν και να αποφύγουνε οποιαδήποτε επαφή ‘η ακόμη και έκθεση σε ερεθισμό που μπορεί να αυξήσει αυτήν την κατάσταση. Και είναι λογικό διότι κάθε καινούρια επαφή σημαίνει νέο κύμα υπερδοσολογίας ντοπαμίνης στο δικτυωτό σχηματισμό του εγκεφάλου πράγμα που σημαίνει έναν επιπλέον ακόμη ερεθισμό κυρίως «ακοντρολάριστο» τον οποίο ο ασθενής δεν μπορεί να διαχειριστεί. Ακριβώς αυτή η αδυναμία του διαχειρισμού γεννά ένα τεράστιο φόβο για το μέλλον και για οποιαδήποτε εξωτερική επαφή. Ο φόβος μεταβάλλεται σε πανικό και ο πανικός σε φυγή. Στην κατάσταση αυτή κλιμακώνεται η συμπτωματολογία της ψύχωσης μέχρι σε σημεία που πιθανόν να είναι πλέον αδιευκρίνιστα και «μη διαχειριζόμενα».