NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

ΝΕΑ ΣΕΙΡΑ ΦΑΡΜΑΚΩΝ ΒΟΗΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ALZHEIMER. ΜΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗ ΕΙΔΗΣΗ ΓΙΑ 200.000 ΠΕΡΙΠΟΥ ΈΛΛΗΝΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ. Πρόκειται για ένα τεράστιο νούμερο το οποίο προβλέπεται τουλάχιστον να πολλαπλασιαστεί την επόμενη 15ετία.
Δεν μιλάμε πλέον για μια κοινωνία γερόντων αλλά για μια κοινωνία άρρωστων ανθρώπων 3ης ηλικίας. Πρόκειται για ένα πρόβλημα που ζητά απεγνωσμένα λύση. Είναι αναμενόμενο πως η δυσκολία είναι ανυπέρβλητη αν κανείς φανταστεί ότι οι ασθενείς αυτοί πέρα της φαρμακευτικής νοσηλείας χρειάζονται 24ωρη φροντίδα και παρατήρηση. Οι απαιτήσεις αυτές δεν είναι για μερικές εβδομάδες ή μήνες.
Μιλάμε για χρονικά διαστήματα ετών τα οποία συγχρόνως αποδυναμώνουν οικογενειακό και κοινωνικό ιστό.
Νοσοκομειακή περίθαλψη πέραν του γεγονότος ότι δεν υπάρχει δυνατότητα λόγω θέσεων-κρεβατιών είναι και αδύνατη λόγω της σημειολογίας της νόσου.
Η μόνη θεωρητικά λύση για αυτούς τους ασθενείς είναι τα ήδη υπάρχοντα «ινστιτούτα» ή «οίκοι ευγηρίας» τα οποία όμως χωρίς την ανάλογη περίθαλψη μετατρέπονται απλά σε αποθήκες γερόντων.
Πρέπει λοιπόν να βρεθεί κάποια λύση φαρμακευτική, κοινωνική και πολιτική.
Μετά την ανακάλυψη – αποκάλυψη «βόμβα» της εύρεσης γονιδίων υπευθύνων της νόσου του Alzheimer μια πιστοποίηση μιας παλιάς θεωρίας ανοίγει νέους δρόμους για καινούριες πιο ελπιδοφόρες θεραπευτικές προσεγγίσεις.
Έτσι λοιπόν Αμερικάνοι ερευνητές πιστοποίησαν ότι ορισμένα χημειοθεραπευτικά φάρμακα (HDAC) σε κατάλληλους συνδυασμούς βοηθούν την αποκατάσταση της μνήμης στο Alzheimer. Το Alzheimer που ως γνωστό αρχίζει την εγκατάσταση στον εγκέφαλο ύπουλα βάζοντας τον ασθενή να ξεχνάει μικροπράγματα της καθημερινότητας μέχρι που φθάνει να «ανατινάξει» πλήρως την μνήμη του.
Είναι εδώ και χρόνια γνωστό ότι η δημιουργία κάποιων πρωτεϊνών είναι η βάση λειτουργίας μνήμης. Η δημιουργία αυτών των πρωτεϊνών σε μοριακό επίπεδο χρειάζεται κάποια γονίδια που θα «αποκωδικοποιήσουν» την διαδικασία της μεθυλίωσης που χρειάζεται για την παραγωγή αυτή.
Στην περίπτωση αυτή στο Alzheimer η διαδικασία επιτυγχάνεται κατά το ήμιση με αποτέλεσμα η «άχρηστη» παραγωγή πρωτεϊνών (αμυλοειδές) να μαζεύεται μεταξύ των κυττάρων και να προκαλεί το Alzheimer.
Υποπτεύονταν την γονιδιακή – αυτοάνοση προέλευση της αρρώστιας οι γιατροί εδώ και πολλά χρόνια, για αυτό σποραδικά δοκίμαζαν χημειοθεραπευτικές αγωγές οι οποίες όμως δεν συνεχιζόταν ακόμη και αν είχαν επιτυχία γιατί κατά την «ιατρική» λογική δεν ήταν επαρκώς τεκμηριωμένες.
Το γεγονός αυτό καλύφθηκε πλέον από τεκμηριωμένες έρευνες του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης. Οι ερευνητές του εν λόγω Πανεπιστημίου μετά από μακροχρόνιες έρευνες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι μια χημειοθεραπευτική αγωγή με έναν αναστολέα ένζυμο με το όνομα HDAC προκαλεί επιτάχυνση της γονιδιακής διαδικασίας της μεθυλίωσης και παραγωγής των πρωτεϊνών εκείνων που εμποδίζουν την παραγωγή αμυλοειδούς.
Δηλαδή βάζουν ένα στοπ στην εξέλιξη της νόσου του Alzheimer.
Το ευχάριστο στην περίπτωση αυτή είναι ότι υπάρχουν πρότυπα τέτοιας θεραπείας χωρίς να υπάρχει η αγωνία της αναμονής της πιστοποίησης το HDAC σαν κοινό φάρμακο.
Τα ευχάριστα νέα δεν είναι μόνο για να ακούγονται ή να διαβάζονται, πρέπει να τυχαίνουν και άμεσης εφαρμογής.
Στην καινούρια είδηση που ήρθε από την πιστοποίηση συγκεκριμένης θεραπείας πρέπει να την εκμεταλλευτούμε άμεσα και να την διαδώσουμε σε ευρεία βάση προκειμένου να μειωθούν οι τραγικά εξελισσόμενες στατιστικές ασθενών.
Ακόμα και αν χρειάζονται κάποιοι άλλοι φαρμακευτικοί συνδυασμοί πρέπει να δοκιμαστούν και αυτοί μαζί έτσι που να ανακοπεί ο καλπασμός της ασθένειας του Alzheimer «πάση θυσία». Δεν πρόκειται για ρητορικό σχήμα παρά για μια οξεία δυσάρεστη πραγματικότητα. Η ασθένεια αυτή του Alzheimer άρχισε πλέον να χτυπά δυναμικά και την ηλικία των 50ρηδων με στατιστικές υποδείξεις ότι ενδέχεται ηλικιακά να κατέβει ακόμα πιο κάτω.
Με σιγουριά αποτελεί ένα μέγιστο ιατροκοινωνικό πρόβλημα του 21ου αιώνα.
Και όπως δείχνουνε οι έρευνες δεν έχουν αυτή την προσβολή της επιδημίας μόνο στις προηγμένες χώρες αλλά και σε όλο τον 3ο κόσμο συμβαίνει ακριβώς το ίδιο με τον ίδιο ρυθμό.
Έχουμε δηλαδή ένα άκρως ουσιαστικό πρόβλημα που αναζητεί μια άμεση λύση. Δεν πρέπει να αργούμε καθόλου.