NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΓΧΥΣΗ ΣΕ ΌΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΑΥΤΙΣΜΟΥ.
Σχεδόν σε παγκόσμιο επίπεδο με μοναδική εξαίρεση τα σκανδιναβικά κράτη, η διάγνωση του αυτισμού γίνεται κυρίως με την κλινική εικόνα, κατά την παιδική ηλικία. Είναι, δηλαδή, μια εντελώς υποκειμενική εκτίμηση του διαγνώστη γιατρού με βάση κάποια στοιχεία, όπως διαταραχές της επικοινωνίας, συνδιαλλαγής, στερεοτυπίας και κυρίως παλινδρόμηση στον προφορικό λόγο. Στην προκειμένη περίπτωση, υπάρχουν όντως αυτιστικές διαταραχές, αλλά δεν υπάρχει αυτισμός. Υπάρχει σίγουρα μια εκτεταμένη εγκεφαλική δυσλειτουργία που είναι πέρα του αυτιστικού συνδρόμου. Σε μεγάλο βαθμό, πάνω από 70%-80%, πρόκειται για επιλεπτοφορμικές κρίσεις. Και αυτό πιστοποιείται με το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα, φτάνει αυτό να είναι πολύωρου καταγραφής, προκειμένου να εντοπίσει τις συγκεκριμένες ηλεκτροεγκεφαλογραφικές διαταραχές.