NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

ΜΠΟΡΕΙ ΌΛΟΙ ΟΙ ΆΝΘΡΩΠΟΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΦΩΝΟΙ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΚΟ.
Είναι όμως σύμφωνοι για το πότε πρέπει να εκτελείται το καλό ή το κακό. Ας υποθέσουμε ότι σε ένα νοσοκομείο που υπάρχουν πέντε νέοι άνθρωποι των οποίων η ζωή εξαρτάται από μια μεταμόσχευση κάποιου οργάνου π.χ. νεφρού, καρδίας. Κανένας γιατρός, σε όλο τον πλανήτη, δε θα τολμούσε να εισηγηθεί τη θυσία ενός υγιούς για τους πέντε αρρώστους. Και επειδή ο πλανήτης μας έχει γίνει ένα μεγάλο χωριό, από ότι ξέρουμε, και καμιά κουλτούρα δε θα το επέτρεπε. Ξεκινώντας από μια τέτοια υπόθεση, νευροεπιστήμονες του Χάρβαρντ ανέλυσαν το φαινόμενο πιο επισταμένα και είδαν ότι η αναφορά αυτή στην περίπτωση του καλού βρίσκεται ήδη μέσα στα ένστικτα μας. Ο συγκεκριμένος ερευνητής της νευροβιολογίας Houser ισχυρίζεται ότι υπάρχει «ενσωματωμένη» στο μυαλό μας με μορφή κώδικα ˙ο ίδιος το ονομάζει «ηθική γραμματική» που υπαγορεύει τις αντιδράσεις μας στο καλό και στο κακό. Βέβαια, η θεωρία της «εσωτερικής γραμματικής» είναι ήδη γνωστή από το γλωσσολόγο Νόαμ Τσόμσκι, σε ότι αφορά τη μάθηση της γλώσσας. Γύρω από αυτό το θέμα λαμβάνουν χώρα πολλά πειράματα μεταξύ των οποίων είναι και η νευροφυσιολογική προσπάθεια να εντοπιστεί το νευρικό τόξο του εγκεφάλου που διαχειρίζεται την υπόφυση του «δένδρου» του καλού και του κακού.