NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Η ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ ΑΠΕΝΤΑΝΤΙ ΣΕ ΤΡΙΤΟΥΣ Ή ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΈΝΑ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΠΟΥ ΠΗΓΑΖΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ ΜΙΑ ΕΞΕΛΙΞΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΊΔΙΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΡΙΓΥΡΩ ΤΟΥ.
Δηλαδή είναι ένα ένστικτο αυτοσυντήρησης.
Αυτό κατευθύνεται από μια περιοχή του εγκεφάλου, που λέγεται «νήσος του εγκεφάλου», και όταν δρα φυσιολογικά, όλα αυτά έχουν τα όρια τους.
Όταν έχουμε μια υπερπροσφορά, σε ότι αφορά την επιθυμία να φανεί σε άλλον αρεστός ή να τον βοηθήσει, τότε έχουμε μια «νοσηρή κατάσταση», που λέγεται σύνδρομο του βοηθού.
Εκεί έχουμε μια περιπλοκή αυτών που πρέπει να γίνουν και αυτών που δεν πρέπει να γίνουν, διότι ακριβώς η νήσος του εγκεφάλου δεν επικοινωνεί με το κέντρο ελέγχου της ακριβούς «δοσολογίας» που είναι στο προμετωπιαίο λοβό.
Υπάρχει όμως και η άλλη εκδοχή, το άλλο άκρο της προσφοράς όπου λείπει τελείως η διάθεση για αυτό, δηλαδή άτομα, κλεισμένα στον εαυτό τους, προκειμένου να εξαντλήσουν κάθε δύναμη για την δική τους ύπαρξη και να ζήσουν απομονωμένα από τους υπόλοιπους και αυτό όμως με το ίδιο μοτίβο της επιβίωσης .Αυτό είναι το «σύνδρομο του απομονωτισμού».
Και τα δυο αντικείμενα, έχουν γίνει πολλές φορές, βιβλία, συγγράμματα, εξελίξεις και προσπαθούν να δώσουν κατευθύνσεις σε ότι αφορά αυτό το σχήμα.
Όπως και να έχει, είναι καλό να γνωρίζουμε τις δυο αποκλίσεις, γιατί στις μέρες μας υπάρχει και το ένα και το άλλο.
Μας βοηθάει πιο εύκολα να ξεχωρίσουμε ανθρώπους και καταστάσεις, αλλά αρκετές φορές να διευρύνουμε και τις δικές μας γνώσεις, για το περιβάλλον και τις ψυχιατρικές υποστάσεις.