NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Όλοι πάλι καταλήγουν στο ένα και στο μοναδικό ότι ο εγκέφαλος και ιδιαίτερα ο πρόσθιος λοβός και των δύο ημισφαιρίων έχει την ιδιότητα να μαντεύει τι συμβαίνει στους άλλους εγκεφάλους. Είτε βλέποντας, είτε ακούγοντας είτε διαλογίζοντας, είτε χρησιμοποιώντας πληροφορίες που ήδη αυτός έχει.
Ένα πολύ μεγάλο ρόλο σε όλη αυτήν την διαδικασία παίζουν τα λεγόμενα κύτταρα - καθρέπτες που είναι αποθηκεμένα σε αυτήν την περιοχή του εγκεφάλου βέβαια ίσως και σε άλλες αλλά σε αυτήν πολύ εντονότερα που συλλέγοντας οπτικές, ακουστικές, απτικές ή άλλες πληροφορίες τα μετατρέπουνε σε ιδία βιώματα και τα επεξεργάζονται σαν δικές τους σκέψεις.
Έτσι λοιπόν βλέποντας κάποιον για παράδειγμα να κουνάει τα χέρια του δυνατά, να φωνάζει, να κοκκινίζει και να ωρύεται, τότε καταλαβαίνει ο δικός μας ο εγκέφαλος ότι αυτός είναι θυμωμένος και μάλιστα το αντιλαμβάνεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως ο πάσχων από το θυμό.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα μη καλής λειτουργίας της ενσυναίσθησης είναι οι περιπτώσεις του αυτισμού όπου άνθρωποι που έχουνε έλλειψη αυτών των κυττάρων – καθρεπτών στον εγκέφαλο δεν έχουν την δυνατότητα από παιδιά να αναπτύξουν την επικοινωνία που χρειάζεται.
Βέβαια αυτό διαβαθμίζεται σε διάφορες κλίμακες από ελάχιστα έως πάρα πολύ, πάντως είναι η βασική αρχή της λειτουργίας του αυτισμού.
Πολλοί ερευνητές έχοντας την υπομονή και χρησιμοποιώντας πολύ απλά μέσα κατέληξαν να μπορούν να επηρεάσουνε αρκετά τον αυτισμό με γνώσεις τέτοιες που επαναλαμβανόμενες σιγά-σιγά του δίνουν και αυτουνού την έννοια της ενσυναίσθησης.