NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Πράγματι ο πόνος πέρα από όλες τις νευροφυσιολογικές και βιολογικές αναλύσεις παραμένει ένα υψηλό κίνητρο για καλλιτέχνες κάθε είδους. Συγγραφέας όπως ο Ντοστογιέφσκι το θεωρούν μια υψηλής δύναμης οντότητα όπως και πολλοί άλλοι ότι από τον πόνο εξαρτάται όλη η δυναμική της ύπαρξης και χωρίς αυτόν θα ήτανε η ζωή αδιάφορη.
Ιδιαίτερα στο θέμα που αναφερόμαστε, πόνος και τέχνη, μόνο στο διαδίκτυο υπάρχουνε εκατομμύρια αναφορές και γίνονται ετησίως εκατοντάδες εκθέσεις.
Σε μια από αυτές που έγινε στην Γερμανία παρουσιάστηκε κατά την γνώμη μου το πιο εκφραστικό έργο για τις διαστάσεις του πόνου.
Πρόκειται για ένα ξύλο ενός μέτρου καλυμμένο με δέρμα ταύρου το οποίο χρησιμοποιούσαν οι γιατροί προκειμένου να χειρουργήσουν ασθενείς κάτω από την επήρεια του αλκοόλ ή τις βαλεριάνες.
Τους έβαζαν να δαγκώνουν το δέρμα του ξύλου έτσι ώστε να εκτονώνουν τον πόνο τους στο σημείο που άντεχαν διότι πολλοί λιποθυμούσαν ή πέθαιναν.
Γιατί ο πόνος που δεν αντέχεται οδηγεί στον θάνατο.
Βλέπουμε λοιπόν από αυτό το κομμάτι το ξύλο, πέρα από το γεγονός ότι σήμερα έγινε τέχνη, υπήρξε και αφορμή να αναπτυχθούν νέοι μέθοδοι αντιμετώπισης πόνου.