NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

ΤΕΛΙΚΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΟΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΚΑΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ Η ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ.
Τις περισσότερες φορές κατά την διάρκεια της ζωής μας κάνουμε όχι αυτό που έχουμε αποφασίσει αλλά αντίθετα αυτό που νοιώθουμε ότι μας επιβάλλει κάποιος.
Πολλές φορές πάλι δεν κάνουμε «ενσυνείδητα» αυτό που αποφασίσαμε. Πηγαίνουμε στους συντρόφους που δεν θέλουμε να δούμε, τσακωνόμαστε με ανθρώπους που δεν πρέπει, καπνίζουμε ακόμα και αν αποφασίσαμε να μην καπνίζουμε αν και ξέρουμε ότι πάντα θα μείνουμε καπνιστές, έτσι που ορισμένες φορές το βλέπουμε και εμείς οι ίδιοι πως η σκέψη και η απόφαση δεν έχει καμία ουσιαστικά επιρροή πάνω στις πράξεις μας.
Είναι σαν οι αποφάσεις μας να πηγάζουν από μια άγνωστη για μας πηγή.
Αυτή η πηγή είναι αυτό που λέει ο Φρόιντ «Το αυτό» η αυτό που ονομάζει ο Πλάτωνας «η ιδέα» είναι αυτό που μας τραβάει να πάμε στην εκκλησία ή στον ψυχίατρο. Φαίνεται παράξενη η ανθρώπινη σκέψη, από την μία να οδηγεί τον άνθρωπο στην πίστη πως είναι το κέντρο του κόσμου και αυτόματα να αισθάνεται αυτός ότι είναι το απειροελάχιστο μιας σκόνης μέσα σε όλο το σύμπαν.
Αυτό μας οδηγεί ώρες-ώρες και κατασκευάζουμε με έναν δικό μας τρόπο έναν καινούριο δρόμο πιεζόμενοι από την φαντασία μας για το ανεξήγητο που τελειώνει στον ουρανό.
Ξεχνάμε όμως ότι και αυτό ακόμη χρειάζεται ένα νευρωνικό τόξο για να δημιουργηθεί. Το νευρωνικό τόξο που έχουμε στον εγκέφαλο μας και είναι αυτό από όπου πηγάζει, αυτό που δεν καταλαβαίνουμε και σαν ψυχή ορίζουμε που μας οδηγεί στις καθημερινές μας πράξεις.