NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Η ΝΟΣΟΣ ΤΟΥ ALZHEIMER ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΑΝΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.
Οι Άγγλοι με το θάρρος που τους διακρίνει αρχίζουν και προβάλλουν πλέον προς δημόσια συζήτηση όλα αυτά τα προβλήματα που έχουνε σχέση με την περίθαλψη των ατόμων αυτών. Ένα από αυτά είναι εάν η γαστροστομία, δηλαδή ένας σωλήνας που τοποθετείται μετά από επέμβαση στην κοιλιά προκειμένου να γίνει εύκολη η σίτιση των ασθενών με Alzheimer είναι αναγκαίος ή όχι.
Στις ξένες κοινωνίες και ιδιαίτερα σε αυτήν την Αγγλική υπάρχουν ειδικοί οίκοι ευγηρίας αποκλειστικά μόνο για ασθενείς με Alzheimer και άνοιες.
Αυτοί οι οίκοι λειτουργούν με ένα σύστημα πλέον εργοστασίου με ωριαία συνθήκη εργασίας των εργαζομένων και έτσι λοιπόν συμπεριλαμβάνεται σε αυτό και η σίτιση των ασθενών. Με τον καιρό επειδή οι ασθενείς αυξάνονται πολλαπλασιαστικά σε σχέση με τις θέσεις εργασίας που υπάρχουν σε αυτούς τους οίκους ευγηρίας, προϋπόθεση είναι να υπάρχει και γαστροστομία προκειμένου η σίτιση να γίνεται απροβλημάτιστα και γρήγορα.
Ουσιαστικά κανείς ασθενής με Alzheimer ή άνοια πλέον δεν γίνεται δεκτός σε τέτοιους οίκους ευγηρίας εάν δεν έχει προηγηθεί μια τέτοια επέμβαση που τον καθιστά «κατάλληλο» για την διαμονή και στις συνθήκες διατροφής σε τέτοια ιδρύματα.
Αναμενόμενο είναι ότι αυτού του είδους η ιατρική υπερβολή οδηγεί τους ασθενείς σε μια δυσάρεστη κατάσταση η οποία άρχισε να ενοχλεί και τους συγγενείς του ακόμα και να προάγει ένα δημόσιο «διάλογο» σχετικά με αυτό.
Οι άνθρωποι που ασχολούνται με την φροντίδα και οι γιατροί που έχουνε την επίβλεψη της περίθαλψης θεωρούν ότι αυτό είναι μια υπερβολή και μάλιστα δεν έχει νόημα σε ανθρώπους με τέτοια κατάσταση έτσι ώστε να τους βελτιώνει την ποιότητα της ζωής τους. Θεωρούν ότι είναι κάτι που πρέπει να γίνεται σε ακραίες περιπτώσεις.
Όπως και να έχει είναι ένα ευαίσθητο θέμα που πρέπει να το λάβουνε υπόψη και εδώ σε εμάς όσοι έχουνε το πρόβλημα στην οικογένειά τους.