ΑΡΣΗ ΒΑΡΩΝ & ΠΑΝΙΚΟΣ

Στην ιατρική πράξη αυτό που τρομάζει τον γιατρό περισσότερο από κάθε τι άλλο είναι ο πανικός του ιδίου ασθενούς. Βέβαια, αυτός έχει το λόγο του. Ξέρει ότι γρήγορα θα μεταπηδήσει σε αυτόν και γενικά θα προκύψει ένα χάος. Στο χάος δεν ελέγχεται τίποτε, ο πανικός ενδυναμώνει την κατάσταση και την κάνει ακόμα πιο αδιέξοδη. Είναι ακριβώς μια κατάσταση που μπορείς να την παρομοιάσεις με την γάτα που δεν έχει διέξοδο.
Αυτό που εκπλήσει στο «σκάνδαλο» που δημιουργήθηκε με την άρση βαρών είναι το γεγονός ότι όλοι οι συμμετέχοντες άνθρωποι πραγματικά δυνατοί, άνθρωποι σίγουροι για τον εαυτό τους, και πολύ περισσότερο άνθρωποι με ικανότητες να νικήσουν, και το απέδειξαν, έστω και αν πήραν αυτά τα μετάλλια που σήμερα αμφισβητούμε.
Είναι άνθρωποι που γνωρίζουν πώς έχει το κατεστημένο, και εδώ ελλαδικά και παγκόσμια, πώς γίνονται αυτοί οι μηχανισμοί, πώς είναι το διαιτητικό σύστημα, πώς είναι οι ομοσπονδίες, τις οποίες στο τέλος εκπροσωπούν και οι ίδιοι, και το κυριότερο, πώς είναι οι συσχετισμοί μεταξύ τους. Άρα, γνωρίζουν πάρα πολύ καλά και όμως δείχνουν έναν πανικό αδιανόητο.
Αδιανόητο;;; γιατί και οι ίδιοι ξέρουν ότι το κοινό θέλει το μετάλλιο έτσι όπως είναι. Δε τα θέλει αλλιώτικα, δε τα θέλει να αποκτηθούν με ένα τρόπο που καλούνται «ιδεολογικά» να αποκτηθούν. Θέλει αριθμό μεταλλίων, θέλει ήρωες προς βρώσιν, θέλει ανθρώπους οι οποίοι θα μπορεί να τους δείξει και να δανείσουν τη λάμψη τους. Τα οκοινό είναι πάντα ετερόφωτο. Οι ήρωες, ακόμα και αν δεν είναι αυτόφωτοι, φαντάζεται το κοινό ότι φωτίζονται.
Όλα αυτά είναι γνωστά. Γιατί ο πανικός; Απλά γιατί ο πανικός προκύπτει στο μυαλό των ανθρώπων και μεταδίδεται «μιμιδικά» από τον ένα στον άλλο. Πολύ σπάνια θα βρεθεί άνθρωπος που θα μπορέσει να κατευθύνει και το δικό του πανικό και των άλλων τραβώντας μια θετική γραμμή. Προφανώς έναν τέτοιο άνθρωπο δύσκολα βρίσκεις, εν προκειμένου ίσως και δεν υπάρχει.
Αυτό μας θυμίζει τον Αλέξανδρο που κάθε βράδυ πριν τη μάχη προσευχόταν στο θεό Φόβο να μην έρθει την άλλη μέρα να τον επισκεφτεί. Λίγο πολύ και αυτός τις μεγάλες του ελπίδες τις εναπόθετε στην τύχη να μην εμφανιστεί ο πανικός την επόμενη μέρα στο πεδίο της μάχης. Πιθανόν, αυτό να τον οδήγησε και στον πρώιμο θάνατό του.

0 Comments:

Post a Comment



Δημοφιλείς αναρτήσεις

 

© 2006 | Blogger Templates by GeckoandFly modified and converted to Blogger by Blogcrowds.