NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΈΧΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΟΥΣΙΩΔΗ ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΑΙΤΙΑ, ΟΙ ΔΥΣΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΙΚΕΣ ΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΨΕΥΔΟΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ.
Π.χ. παράλυση ενός άκρου ή κάποια «τικ», ακόμη διαταραχές του βαδίσματος ανήκουν σε αυτή την ομάδα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, έχουμε μια συγκεκριμένη δυσπροσαρμοστικότητα της προσωπικότητας, έτσι ώστε αυτή με τη σειρά της να προβάλει τέτοιες εικόνες, που ήδη έχει αποθηκεύσει από κάποιο ερέθισμα προς τα έξω, μέχρι το σημείο που να θεωρεί ότι είναι δικές της. Πρόκειται για αυτό που, πολλές φορές, στο παρελθόν έκαναν αναφορά οι παλιοί νευρολόγοι σαν διαταραχές της υστερίας ή σαν υστερικές προσωπικότητες.
Βέβαια, όποτε έχουμε παρόμοιες περιπτώσεις, όπως λέγονται σήμερα συνδρόμων μετατροπής ή  διαταραχών σωματοποίησης, τότε οφείλουμε πάντα, πριν καταλήξουμε σε αυτή τη διάγνωση, να κάνουμε έναν εκτεταμένο νευρολογικό και ψυχιατρικό έλεγχο, ο οποίος θα μας δώσει ακριβώς τη βεβαιότητα της διάγνωσης αυτής. Διαφορετικά, ο κίνδυνος είναι πολύ μεγάλος σε μια λανθασμένη απόφαση ή να αδικηθεί ο ασθενής ή να προχωρήσει η ασθένεια ακόμα περισσότερο.
Ιδιαίτερα σε περίπτωση λάθους, δε γίνεται και η σωστή αγωγή τόσο για τη μετατροπή όσο και για τις διαταραχές της σωματοποίησης. Αυτό είναι το χειρότερο, γιατί έχουμε να κάνουμε γιατροί και ασθενείς με μια αρρώστια που στην ουσία δεν υπάρχει.