NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

ΤΟ ΑΝΟΣΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΜΑΣ, ΜΕΤΑ ΤΗ ΓΡΗΓΟΡΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΠΟΥ ΈΧΕΙ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ ΠΡΟΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ, ΑΛΛΑΖΕΙ ΣΤΟΧΟΥΣ ΚΑΙ ΣΗΜΑΔΕΥΕΙ ΤΟΝ ΊΔΙΟ ΜΑΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ, ΈΤΣΙ ΏΣΤΕ ΝΑ ΑΥΞΗΘΟΥΝ ΤΑ ΛΕΓΟΜΕΝΑ ΑΥΤΟΑΝΟΣΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ.

Τα αυτοάνοσα νοσήματα στο παρελθόν δεν υπήρχαν σε τέτοια ένταση και σε τόσο σοβαρές ασθένειες, γιατί το αμυντικό σύστημα ήταν κυρίως απασχολημένο να αντιμετωπίζει τους εξωτερικούς παράγοντες. Τώρα πρέπει να ασχοληθεί με τον εαυτό του και, ως εκ τούτου, οποιαδήποτε αντίδραση μέσα από τον ίδιο τον οργανισμό θεωρείται ότι στρέφεται εναντίων του και έχουν τη δημιουργία αυτοάνοσου.

Το χάσμα ανάμεσα στην ανθρώπινη ανατομία και του μοντέρνου πολιτισμού ολοένα μεγαλώνει. Έτσι λοιπόν, βλέπουμε τους Αφρικάνους που παράλληλα είχαν τα γονίδια που εμπόδιζαν την ελονοσία, τώρα να γίνονται ευπαθείς λόγω αυτών προς την αναιμία ή  τα γονίδια που τους έκαναν να αντέχουν στην αφυδάτωση, να τους κάνουν σήμερα υπερτασικούς. Ένας νέος κλάδος της ιατρικής και της γενετικής, η επιγενετική, πρέπει πλέον να ασχοληθεί ακόμη πιο εντατικά με αυτούς εδώ τους μεταβολισμούς του εξωτερικού περιβάλλοντος, που έχουν άμεση επίδραση στον εαυτό μας με τον τρόπο που αναφέραμε.