NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΦΡΟΥΝΤ ΚΑΙ ΤΟΥ ΓΙΟΥΝΓΚ ΑΝΑΠΤΥΧΘΗΚΕ, ΌΠΩΣ ΗΤΑΝΕ ΕΠΟΜΕΝΟ, ΜΙΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΙΣΧΥΡΗ ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΑΙ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΤΑΣΗ ΕΝΑΣΧΟΛΗΣΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ ΚΑΙ ΓΙΑΤΡΩΝ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ.
Μια ιδιαιτερότητα σε αυτό το πλήθος των σοφών ψυχοθεραπευτών και γιατρών αποτελεί ο γιατρός Ρομπέρτο Ασατζιόλι, που γεννήθηκε στη Βενετία το 1888 και πέθανε το 1974. Ο Ασατζιόλι, ένας ουμανιστής μεγάλου βεληνεκούς, ιδιαίτερα μορφωμένος άνθρωπος, μιλούσε 8 διαφορετικές γλώσσες μεταξύ των οποίων και ελληνικά και αποτέλεσε τον πατέρα της λεγόμενης ψυχοσύνθεσης.
Ο Ασατζιόλι χαρακτήριζε την ψυχοσύνθεση σαν μια ξεχωριστή λειτουργία στα όρια μεταξύ φαντασίας και φαντασίωσης που περιλάμβανε κυρίως ένστικτα, τάσεις, παρορμήσεις, επιθυμίες και προσδοκίες με την ιδιαιτερότητα να αποτελεί μια βάση έκφρασης και επικοινωνίας με τους υπολοίπους.   Ήτανε μια θεωρία, από διανοητικής πλευράς, ιδιαίτερα δυσνόητη, αλλά από ότι αποδείχθηκε και με τις μετέπειτα εξελίξεις, παρά τη διαφωνία του τόσο με το Γιούγκ όσο και με το Φρόυντ, είχε μια ουσιαστική βάση αυτό που ισχυριζότανε. Καινούριες έρευνες της νευροφυσιολογίας έχουνε καταδείξει πλέον ότι όλα αυτά τα ένστικτα, οι τάσεις και οι παρορμήσεις αποτελούνε την εσωτερική δομή, που κουβαλάει ο άνθρωπος με τη γέννα του, ανεπηρέαστη από το εξωτερικό περιβάλλον.  Είναι, δηλαδή, αυτά που ρυθμίζουν τη θέληση της ύπαρξης του ως προς τους άλλους. Σε αυτό το σημείο ο Ασατζιόλι είχε ουσιαστικά δίκιο και οι θεραπευτικές του προτάσεις βρίσκουν ανταπόκριση.