NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΤΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ ΜΑΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΈΞΩ.
Αυτά τα συναισθήματα τα κληρονομούμε από τους προγόνους μας και ορισμένα δευτερογενή πάνω σε αυτή τη βάση τα παράγουμε οι ίδιοι. Πάντα όμως και τα δυο είναι αλληλένδετα.
Ας φανταστούμε ότι βλέπουμε ξαφνικά στην τηλεόραση ένα λιοντάρι να τρέχει προς τα πάνω μας με ανοιχτό το στόμα.
Αμέσως νιώθουμε η καρδιά μας να χτυπάει γρήγορα, να ανεβαίνει ο σφυγμός, να συσπώνται οι μύες του κορμιού, έτοιμοι να τρέξουν και να φύγουν.
Ο οργανισμός όλος μπαίνει σε φανταστική εγρήγορση, ώστε να αποφύγει το κίνδυνο μέχρι να καταλάβουμε ότι το λιοντάρι δεν είναι πραγματικό.
Γιατί όμως υπάρχει αυτή η κατάσταση και αντίδραση, ενώ γνωρίζουμε ότι αυτό που βλέπουμε δεν είναι πραγματικό;
Γιατί, υποσυνείδητα, οδηγούμεθα σε μια φυγή και πανικό από κάτι που εν γνώση μας δεν υφίσταται;
Ο λόγος που παίρνουμε σοβαρά αυτή την απειλή είναι ένα αρχέγονο αντανακλαστικό-κληρονομιά που το κουβαλάμε από τους προγόνους μας.
Αυτό που ζούσε ο πρωτόγνωρος άνθρωπος στη ζούγκλα και επιστράτευε την νοημοσύνη του για να αποφύγει άγρια ζώα, ερπετά και να αποκτήσει τη τροφή του μέσω του κυνηγιού, έχει μείνει χαραγμένο στο υποσυνείδητο του μυαλού μας και επανέρχεται αυτόματα κάθε φορά που έχουμε την εμφάνιση ενός υποτιθέμενου κινδύνου. Π.χ. το τηλεοπτικό λιοντάρι που μας φέρνει σε πανικό. Αυτό βέβαια μπορεί να είναι μια γκριμάτσα.