NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΣΑΝ ΕΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΑΡΧΕΙΟ ΜΕ ΦΑΚΕΛΟΥΣ ΠΟΥ ΟΜΩΣ ΕΧΟΥΝΕ ΠΟΛΛΑ ΥΠΟΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΜΕ ΑΛΛΟΥΣ ΦΑΚΕΛΟΥΣ.
Έτσι ώστε και αν χαθεί κάποιος από αυτούς ένα μεγάλο μέρος των πληροφοριών παραμένει στους υποφακέλους και δίνεται να ανασυνταχτεί.
Όπως είπε και ο Φρόιντ οι αναμνήσεις δεν χάνονται ποτέ.
Αυτό ακριβώς το είπε με την δική του εμπειρία σε ότι αφορά την ψυχανάλυση και τους ασθενείς που είχε. Όμως περιέχει μια ουσιαστική αλήθεια ότι η παλιά μνήμη είναι πράγματι πάρα πολύ στερεά και δύσκολα χάνεται.
Το γεγονός αυτό οφείλεται ότι τα στοιχεία που εμπλουτίζουν την παλιά μνήμη καταγράφονται και κωδικοποιούνται σε διάφορα μέρη του εγκεφάλου.
Έτσι ώστε αν χαθεί το ένα ανατομικά θα υπάρχουνε τα ίχνη του κάπου αλλού στον εγκέφαλο έτσι ώστε να μπορεί να ανασυνταχτεί.
Πρέπει βέβαια να αναφέρουμε ότι αναμνήσεις υπάρχουνε πάντοτε με σύνδεση πάρα πολλών νευρωνικών τόξων στον εγκέφαλο έτσι ώστε ένα τμήμα του τόξου αυτού να λείψει δεν χάνεται η συνοχή της μνήμης.
Το εναπομείναν νευρωνικό τόξο μπορεί να ανακατασκευάσει πλήρως την εγγεγραμμένη μνημονική πληροφορία. Εάν όχι ακριβώς την ίδια, παρόμοια και με τον καιρό να την διορθώσει. Βλέπουμε δηλαδή ότι η μνήμη έχει ένα πλήθος δυνατοτήτων να ανακατασκευάζεται και να μπορεί να επαναφέρει την λειτουργία της.