NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Η ΑΠΑΘΕΙΑ, ΕΝΑΛΛΑΣΣΟΜΕΝΗ Ή ΣΥΝΥΠΑΡΧΟΥΣΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΌΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΟ ΜΕΤΩΠΙΑΙΟ ΛΟΒΟ.
Χαρακτηριστικά, τα δυο αυτά συμπτώματα μαζί με την απώλεια της μνήμης, τα βρίσκουμε στην αρχή της νόσου του Alzheimer και ιδιαίτερα αυτής της μορφής του κροταφομετωπικού τύπου. Πολύ τακτικά υπάρχουν ακόμη και στο πάρκινσον ή σε μερικές μορφές εκφυλιστικών νοσημάτων, αλλά εκείνο που είναι χαρακτηριστικό είναι ότι εμφανίζονται από την αρχή ή έχουν αργή εξέλιξη και όσο περνάει ο καιρός εντείνονται. Σε αυτές τις περιπτώσεις, πρέπει πάντα να γίνεται ένας εκτεταμένος έλεγχος της λειτουργίας του μετωπιαίου λοβού, διότι αυτός είναι η έδρα της ρύθμισης των αναστολών σε ότι αφορά εξωτερικά, εσωτερικά ερεθίσματα και τη συμπεριφορά προς τρίτους.
Ακριβώς, τα διάφορα σύνδρομα, άρσης αναστολών και απάθειας, βρίσκονται στη δυσλειτουργία κάποιων νευροκυττάρων του μετωπιαίου λοβού που σιγά σιγά εκφυλίζονται, έτσι ώστε να ανεβαίνει σε καθημερινή βάση η επιθετικότητα και η αναστολή της δράσης και κυρίως να συνοδεύεται από μεγάλα διαλλείματα ενδιάμεσης απάθειας. Αυτά τα σύνδρομα άρσης αναστολών είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστικά για των, εκφυλιστικού τύπου, διαταραχών, της προσωπικότητας, τα οποία συμβαδίζουν με συγκεκριμένες νευρολογικές καταστάσεις. Σε πολύ πρώιμα στάδια ακόμη μπορούμε να παρατηρήσουμε τη δυσπροσαρμοσία της προσωπικότητας των ασθενών, ως προς το περιβάλλον σε ότι αφορά αυτά τα διάφορα σύνδρομα.