NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΔΕ ΔΙΝΟΥΝ ΠΟΤΕ ΑΜΕΣΩΣ ΜΙΑ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΜΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΠΙΛΗΠΤΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ, ΠΑΡΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΠΙΛΗΠΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ.
Συχνά, όμως, παραμελούν και περισσότερες των δυο ή τριών κρίσεων, περιμένοντας να εμφανιστούν στοιχεία, τα οποία θα πάψουν να τους κάνουν να θεωρούν την κατάσταση θολή. Το τελευταίο, βέβαια, μπορεί να αποφευχθεί με την καταγραφή ενός πολύωρου ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος, το οποίο είναι σε θέση σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό, περισσότερο από 90%, να δώσει την τελική απάντηση στο να είναι αναγκαία ή όχι η φαρμακευτική αγωγή.
 Κατά κανόνα, έστω και με τη μια κρίση, τη λεγόμενη «ευκαιριακή επιληπτική κρίση», καλό είναι να γίνεται η εκτενής διάγνωση και η άμεση αγωγή, διότι συνήθως η πρώτη είναι και αυτή που βλέπουμε, αλλά όχι και αυτή που συνέβει για πρώτη φορά.  Όπως δείχνει η εμπειρία με τα διαρκείας ηλεκτροεγκεφαλογραφήματα, πάντα υπάρχει ένα υπόβαθρο, επιλεπτογόνου διαταραχής στον εγκέφαλο, που παρουσιάζει κλινικά έστω και μια κρίση, το οποίο είναι σαν ηφαίστειο, έτοιμο να εκραγεί με την πρώτη ευκαιρία. Ουσιαστικά, με τις σημερινές συνθήκες ζωής και τις κατακτήσεις της ιατρικής δεν έχει νόημα το να περιμένεις την πιστοποίηση της επιληψίας, μόνο από την κλινική διάγνωση. Ο θεμέλιος λίθος για αυτή τη δουλειά είναι η μακρύωρη ηλεκτροεγκεφαλογραφική καταγραφή και η καταγραφή μετά από πρόκληση.