NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΙΟ ΣΠΟΥΔΑΙΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ – ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ ΤΩΝ ΑΡΝΗΤΙΚΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ ΜΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΘΕΤΙΚΑ.
Από την εποχή της γέννησης και μετά ένας διαρκής αγώνας που πάντα σχεδόν καταλήγει με νίκη των αρνητικών συναισθημάτων.
Από την εποχή που είμαστε ακόμα μωρά μέχρι τα βαθιά γεράματα ακολουθούμε κώδικες και τρόπους ζωής που μας επιβάλλονται από έξω ή από μέσα, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις εκείνες να επιβαρύνουμε τον εαυτό μας και να καταλήξουμε στην κατάθλιψη.
Και όμως μια «ανταλλαγή» συναισθημάτων ανά πάσα στιγμή βάζοντας την θετική σκέψη στην αρνητική θέση μας προστατεύει και βελτιώνει την ζωή μας.
Θα αναρωτηθεί κανείς γιατί αυτό δεν γίνεται.
Η απάντηση είναι τρομερά απλή· επειδή ο εαυτός μας έχει την τάση να αυτοβασανίζεται και «μέσα» μας υπάρχει ένας αρχέγονος πιθανόν μηχανισμός να αγαπάμε τον βασανιστή μας.
Αυτό το προσωπικό δράμα του συνδρόμου της Στοκχόλμης, μπορεί κανείς να το αποκαταστήσει όσο και αν φαίνεται περίεργο, με τον τρόπο που αναφέραμε.
Είτε σκεπτόμενος χαρούμενες διακοπές, ευχάριστα διαλείμματα, ειδυλλιακά τοπία, αγαπημένα πρόσωπα κ.λ.π.
Απλώς το πρόβλημα είναι στην συχνότητα. Δηλαδή όσο πιο τακτικά το κάνουμε τόσο καλύτερα για εμάς.
Αυτοί που το καταφέρνουνε είναι οι ευτυχισμένοι της ζωής.