NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Ο ΧΑΜΟΥΡΑΜΠΙ ΉΤΑΝ ΕΝΑΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΣΤΗ ΜΕΣΟΠΟΤΑΜΙΑ ΤΟ 1750, ΊΣΩΣ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΠΟΥ ΑΣΧΟΛΗΘΗΚΕ ΣΟΒΑΡΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ.
Από εκεί είναι γνωστός και ο κώδικας του Χαμουραμπί, ο οποίος έχει σχέση με τις ιατρικές παροχές και τον τρόπο που εξασκείται η ιατρική στους ασθενείς.
Για πρώτη φορά, με νόμο μπορούσαν οι γιατροί, μάγοι ή ιερείς ή οποιοιδήποτε άλλοι ασχολιόντουσαν με τα ιατρικά πεπραγμένα, να παίρνουν χρήματα από τους ασθενείς και φυσικά να ζητούν τις ανάλογες τιμές για τις παροχές τους.
Υπήρχε όμως και ένα σκοτεινό σημείο, το οποίο έφερνε δυσκολία στην ομαλή εξέλιξη της εποχής και χαρακτήρισε και την ιατρική εξέλιξη αργότερα.
Σε ότι αφορά τις χειρουργικές παροχές, που ήταν και κατά κύριο λόγο ιατρικές επενδύσεις της εποχής, εάν ο γιατρός – χειρούργος δεν πετύχαινε το σκοπό του και ο ασθενής πέθαινε, τότε η πολιτεία του έκοβε τα χέρια.
Στην κυριολεξία αυτό έφερε, ως αναμένετο, μια αμυντική στάση στην παροχή των ιατρικών βοηθειών και στην εκτεταμένη ελάττωση των χειρουργικών επεμβάσεων της εποχής εκείνης. Πάντως πρέπει να πούμε ότι ο κώδικας Χαμουραμπί, για πρώτη φορά, έθεσε τα όρια της ιατρικής δεοντολογίας, έστω και με άγριο τρόπο και εξακολουθεί να υπάρχει σήμερα σαν δεοντολογία.
Βέβαια, χέρια δεν κόβονται, αλλά οπωσδήποτε καριέρες μπορούν να «χαλάσουν» από αυτή τη κατάσταση.