NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΜΙΑ ΤΕΛΕΙΩΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΗΓΗ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ.
Κάποια φορά ένας Γάλλος ερευνητής είχε κλειστεί σε μια σπηλιά ζώντας εκεί χωρίς να έχει επαφή με τον έξω κόσμο και χωρίς να κρατάει ο ίδιος ούτε ημερολόγιο συντονίζοντας περίπου την μνήμη του και την δράση του με τις καθημερινές ανάγκες. Περνώντας λοιπόν δύο μήνες υποβλήθηκε σε εξετάσεις όπου διαπιστώθηκε ότι είναι απόλυτα υγιής και δεν έχει καμία σωματική η πνευματική νόσο. Αφού τελείωσαν τις εξετάσεις ρωτήθηκε πόσο καιρό κατά την γνώμη του ήτανε μέσα στην σπηλιά και απάντησε πως ήταν σίγουρος πως ήταν 25 μέρες.
Έπεσε δηλαδή 35 μέρες έξω. Ο εγκέφαλος πραγματικά αντιδρά με τους δικούς του χρονοδιακόπτες σε ότι αφορά γεγονότα σχετικά με το πρόσωπο, με το περιβάλλον ή άλλες καταστάσεις.
Δεν τα δέχεται όπως τα λέμε, τα αντιπαραβάλλει, τα συγκρίνει και δεν έχει αναμνήσεις έτσι ώστε να μπορέσει να βγάλει τα σωστά συμπεράσματα κάνει αυθαίρετους υπολογισμούς και μας οδηγεί σε λάθος αντιλήψεις, π.χ. παρακολουθώντας ένα άτομο, ξένα παιδιά στην ανάπτυξη του που πάνε στο ίδιο σχολείο με το δικό του είναι δυνατόν ο εγκέφαλος του να ξεγελαστεί πολλαπλά σε ότι αφορά την ηλικία τους, την εξέλιξη τους, ή τις δεξιότητες του αν τις συγκρίνει.
Το στοιχείο του χρόνου λοιπόν σε όλες τις περιπτώσεις όπου έχουμε να κάνουμε με λειτουργία του εγκεφάλου ή παθήσεις του πρέπει να εξετάζεται και να γίνεται αντιληπτό με αυτόν τον κανόνα.
Ότι έχει ο ίδιος μια ιδιαιτερότητα να αυτονομείται με τις μονάδες του χρόνου.