ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΛΟΜΑΝ ΚΑΙ Η ΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΕΥΘΑΝΑΣΙΑΣ

Αναρτήθηκε από τον Dr D. Kountouris at 2:18 μ.μ.


"Και ο θάνατος έχει μια εμπορική αξία"
Ελβετός τραπεζίτης.

Τον τελευταίο καιρό σε κεντρική Ευρώπη και Αμερική ενεργοποιείται και δημιουργείται μια καινούρια αίρεση, αυτή των πιστών στην ευθανασία. Αρκετές σελίδες στο internet, αλλά και συχνές παρουσιάσεις στα ΜΜΕ δίνουν δημοσιότητα στο θέμα.
Προκύπτει το εξής ερώτημα: Πώς είναι δυνατή μια τέτοια πνευματική διαστροφή; Πώς είναι δυνατή η ενασχόληση με μια τέτοια παράκρουση;
Μια προσεκτικότερη ενασχόληση με αυτό το θέμα μας δίνει σχεδόν αμέσως την απάντηση. Ο κινητήριος μοχλός του μηχανισμού είναι η δημιουργία κέρδους, το «ιερό» κέρδος που πλέον έχει θεσμοποιηθεί σαν αυτοσκοπός ύπαρξης. Στην κοινωνία των ψηφιακά συντονισμένων ανθρώπων περνά και η υπεραξία του θανάτου στο σύγχρονο banking. Αυθόρμητα οδηγείται κανείς στο περίφημο σύνδρομο Μπίλυ Λομαν που απασχόλησε έντονα την ψυχιατρική σκέψη στις δεκαετίες ’50 και ’60.
Τότε εσυζητείτο έντονα από τους ψυχιάτρους αν πρέπει ο ήρωας του Άρθουρ Μίλερ στον «Θάνατο του εμποράκου» Βίλυ Λομαν να δώσει το όνομά του στο σύνδρομο της αντιμετώπισης της ζωής, όπως το παρουσίαζε ο μεγάλος Αμερικάνος δραματουργός.
Στον «Θάνατο του εμποράκου» ο εξηντάχρονος Λομαν είναι ιδεολόγος αποδέκτης της κυρίαρχης γραφειοκρατικής ιδεολογίας και κρατικής βίας. Τις ιδεολογικές αυτές αξίες δεν τις απορρίπτει ακόμα και όταν διώχνεται από την εταιρεία που πιστά για χρόνια ολόκληρα υπηρετεί. Αντίθετα, το βρίσκει σαν μια φυσιολογική εξέλιξη της ζωής του και σχεδόν μεταφυσικά ταυτίζεται με την μοίρα του ,την οποία αντιλαμβάνεται ως ολοκλήρωση ηθικού πανανθρώπινου κώδικα. Μετά από αυτό σκηνοθετεί το θάνατό του σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα προκειμένου να πάρει η οικογένειά του τα ασφάλιστρα. Θεωρεί ότι έτσι παρέχει στους επιγόνους του τις πλήρεις προϋποθέσεις συνέχισης της ζωής τους.
Η διαστρέβλωση, λοιπόν, και αυτής της δαρβινικής εξελικτικής θεωρίας στον παραλογισμό της αξιοποίησης της έννοιας του κέρδους.
Εκείνο, λοιπόν, τον καιρό ήθελαν οι ψυχίατροι να υπάγουν στο σχεδιαζόμενο διαγνωστικά σύνδρομο Λομαν όλες εκείνες τις γκρίζες κλινικά εικόνες που συμπεριλαμβάνουν συμπτώματα της γκρίζας ζώνης της άρνησης της ζωής. Δηλαδή, όλου το spectrum μεταξύ αυτοκτονίας και ευθανασίας.
Δεν έγινε αυτό τότε αποδεκτό με αποτέλεσμα να ξεχασθεί. Φαίνεται ότι ο σύγχρονος τρόπος ζωής ξετινάζει, όμως, τη λήθη από πάνω του και το ξανακάνει επίκαιρο.
Είναι τραγικό να βλέπουμε στην σύγχρονη κοινωνία των μεγίστων επιστημονικών κατακτήσεων την εξέλιξη τέτοιων διαστροφικών μεθόδων διαχείρισης θανάτου με καπιταλιστικό τρόπο.
Πρόκειται για μια διαστροφή της σκέψης που οργανωμένα πάει να επιβληθεί προκειμένου να φέρει κάποιο κέρδος.
Το σύνδρομο Λομαν πρέπει να αντιμετωπισθεί έγκαιρα με πληροφόρηση, εκπαίδευση και παιδεία πριν καταστρέψει ανθρώπους που εμφανίζουν μια προσωρινή αδυναμία διαχείρισης των κοινωνικών προβλημάτων τους οδηγώντας τους στην «αξιοποίηση» του θανάτου δια μέσου της αυτοκτονίας ή της ευθανασίας.

 

Ετικέττες: , , , , , , ,

0 Comments:

Post a Comment



Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Δημοφιλείς αναρτήσεις

 

© 2006 | Blogger Templates by GeckoandFly modified and converted to Blogger by Blogcrowds.