ΔΙΟΞΙΝΕΣ ΥΨΗΛΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ

Αναρτήθηκε από τον Dr D. Kountouris at 11:25 π.μ.

Το 1976 έζησε η Ευρώπη μια φοβερή καταστροφική εμπειρία. Ένα χημικό εργοστάσιο στο Σοβέζο της βόρειας Ιταλίας (60χλμ από το Μιλάνο) υπέστη μια έκρηξη στο λεβητοστάσιο με αποτέλεσμα να «απελευθερωθούν» στον αέρα περίπου 2,5kg διοξίνες, και κυρίως επρόκειτο για διοξίνες παραγώγων ουρανίου, γνωστές ως TCDD. Από τότε έγινε ιατρικά γνωστή μια κατηγορία ασθενών, τα λεγόμενα «παιδιά του Σοβέζο». Επρόκειτο για παιδιά με χαρακτηριστικές διαταραχές μετά από μια «ειρηνική» καταστροφή. Ανάλογη εμπειρία υπήρχε ήδη από το 1969-1971 από τον πόλεμο του Βιετνάμ, αλλά τα παιδιά εκείνης της καταστροφής θεωρήθηκαν ως «φυσιολογικές» παράπλευρες απώλειες πολεμικής εμπλοκής. Σε ότι αφορά τα παιδιά του Σοβέζο, πλέον έγιναν γνωστές οι παρενέργειες των διοξινών στην παιδική ηλικία. Στα 30 χρόνια που πέρασαν από τότε μπορέσαμε, μάλιστα, να ταξινομήσουμε και τις γενετικές διαταραχές που προκάλεσε σε μεγάλο τμήμα του ευρωπαϊκού πληθυσμού η έκρηξη εκείνη. Πέρα από την τακτικότερη εμφάνιση δερματικών παθήσεων του τύπου ακτινοειδούς κεράτωσης, μελανώματος και αλλεργιών, πιστοποιήθηκαν εκτεταμένες εμφανίσεις νεανικού διαβήτη , καρδιακής ανεπάρκειας, και άλλων ορμονικών διαταραχών. Βέβαια, όλα αυτά ήταν λίγο πολύ αναμενόμενα και προβλέψιμα μετά από μια τέτοιας έκτασης καταστροφή. Ήταν ήδη γνωστό ότι η συγκέντρωση διοξινών σε αυτό το επίπεδο έχει περίπου 10.000 φορές περισσότερη τοξικότητα από το κυάνιο και περίπου την ίδια καταστροφική δύναμη με το ραδιενεργό πλουτώνιο. Εκείνο που δεν ήταν γνωστό ήταν κατά πόσο είναι δυνατό να παραμένει σε ενεργή κατάσταση μέχρι την απορρόφησή της. Το «θερμό» χρονικό διάστημα υπολογιζόταν ανάλογα με τη συγκέντρωση από 10-20 χρόνια. Μετά την έρευνα που έγινε στο Σοβέζο φαίνεται ότι κρατάει πολύ περισσότερο. Πέρα, όμως, από αυτές τις παρατηρήσεις πιστοποιήθηκαν και άλλες πολύ περίεργες γενετικές συμπεριφορές. Βρέθηκε μια μετατόπιση της αναλογίας των φύλων εις βάρος του αρσενικού γένους όταν οι γονείς είχαν εκτεθεί στις διοξίνες. Παρατηρήθηκαν, επίσης, πέρα από τις δερματικές διαταραχές, απασβέστωση οστών και δοντιών, έντονες διαταραχές της ανάπτυξης της συμπεριφοράς, σμίκρυνση των γενετικών οργάνων, αύξηση των γενετικών κρίσεων και των καρκίνων του αίματος. Σε έρευνες που έγιναν από το Παν/μιο της Τεργέστης βρέθηκε ότι εφόσον υπήρχε εξ αίματος συγγένεια με τα θύματα σε ολόκληρες πληθυσμιακές ομάδες τα παιδιά εμφάνιζαν αυξημένη συχνότητα σχιζοφρενικών και καταθλιπτικών ψυχώσεων, ήταν επιρρεπή στις νευρώσεις και στη μετεφηβική ηλικία έδειχναν αυξημένη τάση παρορμητικής και εγκληματικής συμπεριφοράς. Έχοντας την εμπειρία αυτή Ευρωπαίοι επιστήμονες με Ιταλούς επικεφαλείς προχώρησαν σε περαιτέρω έρευνες και καταγραφές απογόνων και συγγενών θυμάτων της εποχής εκείνης. Βρέθηκε, λοιπόν, ότι υπήρχαν θύματα διοξινών που εμφάνιζαν ανάλογη συμπτωματολογία χωρίς να έχουν άμεση εξάρτηση ιστορικά από το γεγονός. Αυτό οδηγούσε στο συμπέρασμα ότι πλέον είχε διαταραχθεί ο διατροφικός κύκλος και μάλιστα, με τις νέες μοντέρνες διατροφικές συνήθειες και κοινωνικές συμπεριφορές έχει γίνει πλέον σταθεροποιημένη καταναλωτική συνήθεια. Η έκπληξη είναι ότι παρατηρούμε ανάλογα συμπτώματα και σε χώρες που ήταν πολύ μακριά από την καταστροφική επήρεια των διοξινών του Σοβέζο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση μετά από αυτό, με πρωτοπόρες τις σκανδιναβικές χώρες, ανέπτυξε ένα σχέδιο δράσης για την καταγραφή, τον εντοπισμό και τον περιορισμό των διοξινών, ιδιαίτερα του τύπου των πολυχλωριωμένων διφυναλιίων (PCB), όπως και των χλωριωμένων πλαστικών (PVC). Πρόκειται για υψηλής περιεκτικότητας δηλητηριώδεις διοξίνες , προϊόντα ανθρώπινης δραστηριότητας με άμεση καταστροφή στους ιστούς και ιδιαίτερα των νευρικών. Βρέθηκε, λοιπόν, ότι τα επίπεδα των διοξινών στο γάλα ανέρχονταν από 0,018 έως 0,080pg/gr λίπους που ήταν ιδιαίτερα υψηλά. Μάλιστα, ήταν ακόμη υψηλότερα στο μητρικό γάλα. Μετά από αυτές τις ανακαλύψεις προέκυψε η Ευρωπαϊκή Σύμβαση της Στοκχόλμης (Μάιος 2001) με στόχο την ελαχιστοποίηση των διοξινών στα γαλακτοκομικά προϊόντα. Αυτό, δυστυχώς, δεν πέτυχε και εισπράττουμε τελευταία, σχεδόν σε βαθμό ενδημίας, τα παθολογικά αποτελέσματα σαν νευρολογικά νοσήματα που αναφέραμε παραπάνω στα παιδιά.
Τα τελευταία κρούσματα που εντοπίστηκαν στις αγορές της κεντρικής Ευρώπης έμειναν πάλι χωρις καμία ουσιαστική πολιτική κοινωνική αντίδραση. Η απάθεια αυτή σε συνδυασμό με τις ιδιαίτερα υψηλές θερμοκρασίες της τρύπας του όζοντος δημιουργεί τις προϋποθέσεις για ακόμα μεγαλύτερη αύξηση των διοξινών και κατά συνέπεια των παιδικών νευρολογικών νοσημάτων. Για το λόγο αυτό πρέπει όλοι να αφυπνιστούμε και να αντιδράσουμε γρήγορα. Ακόμη και αυτοί που σκέφτονται με αμιγή πολιτικο-οικονομικά κριτήρια οφείλουν να συμμετέχουν στην αντίδραση αυτή γνωρίζοντας ότι η θεραπεία αυτών των καταστάσεων είναι πολύ δαπανηρότερη των προϋποθέσεων της Στοκχόλμης για τη μείωση των διοξινών.

 

Ετικέττες: , , , , ,

0 Comments:

Post a Comment



Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Δημοφιλείς αναρτήσεις

 

© 2006 | Blogger Templates by GeckoandFly modified and converted to Blogger by Blogcrowds.