NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

ΑΠΟ ΤΟ 1948 ΠΟΥ ΕΠΙΣΗΜΟΠΟΙΗΘΗΚΕ, ΕΡΕΥΝΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΗΚΕ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΗΛΕΚΤΡΟΕΓΚΕΦΑΛΟΓΡΑΦΟΣ  ΣΤΗΝ ΤΟΤΕ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ, ΚΑΘΙΕΩΡΩΘΗΚΕ ΣΤΙΣ ΝΕΥΡΟΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΚΑΙ Ο ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΣΥΧΝΟΤΗΤΩΝ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ.  
Έτσι λοιπόν είχαμε για την εγκεφαλική δραστηριότητα γνωστές ως τώρα την α-δραστηριότητα με 7-11 Hertz, δηλαδή μια συχνότητα της λεγόμενης επαγρύπνησης, 13-22 Hertz τα λεγόμενα β-κύματα της εγρήγορσης και με 5-7 Hertz τα κύματα της επιβράδυνσης, τα λεγόμενα θ και τα «βαριά» δ-κύματα που είναι για υποκωματικές ή κωματικές καταστάσεις. Όλοι οι νευρολόγοι της γης επικοινωνούν ακόμη και σήμερα, όταν θέλουν να προδώσουν μια εικόνα της εγκεφαλικής δραστηριότητα με βάση αυτούς τους κώδικες κυμάτων και αναζητούν κατανομή. Πέρα από αυτό όμως, ανακαλύφθηκε τα τελευταία χρόνια ότι ο εγκέφαλος χρησιμοποιεί και άλλες «δικές» του συχνότητες, πολύ πιο γρήγορες, μερικές φορές και πιο αργές, προκειμένου να εκτελέσει συγκεκριμένες λειτουργίες. Μια από αυτές τις συχνότητες είναι αυτή των γ-κυμάτων, δηλαδή οι συχνότητες που είναι σε μια περιοχή μεταξύ 30-80 Hertz και η ιδιομορφία της είναι ότι μπορούν να μεταδώσουν αφάνταστα γρήγορα  έναν ερεθισμό ή μια καταγραφή μιας περιοχής του εγκεφάλου στην άλλη. Η μελέτη του συγχρονισμού των συχνοτήτων γ μας δίνει τη δυνατότητα, σε ότι αφορά αντίληψη και συνείδηση να καταλάβουμε πράγματα που μέχρι τώρα ήταν σε ένα «σκοτεινό» πεδίο.