ΔΙΑΒΑΣΜΑ: ΜΙΑ «ΞΕΝΗ», ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΦΥΣΗ,ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

ΈΝΑΣ ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑΣ, ΠΟΥ ΣΤΗΝ ΚΛΙΝΙΚΗ ΤΟΥ ΔΙΕΘΕΤΑΙ ΤΑ ΚΑΤΑΛΛΗΛΑ ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΑ, ΜΠΗΚΕ ΣΤΟ ΚΟΠΟ ΝΑ ΕΞΕΤΑΣΕΙ ΠΟΣΟ «ΒΑΡΟΣ» ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΓΝΩΣΗ.
Έτσι λοιπόν μπροστά από ένα κατάλληλο μηχάνημα μάζεψε δυο ομάδες ανθρώπων, διανοούμενους και μέτριας μόρφωσης, και παρατήρησε την αντίδραση τους κατά την ανάγνωση. Αναμενόμενα, ο εγκέφαλος των διανοούμενων παρουσίαζε περισσότερη δράση και δυνατότητα καταγραφής κατά την ανάγνωση, παρά αυτής των μετρίας μόρφωσης. Η έκπληξη όμως ήταν ότι οι δεύτεροι δείξανε πολύ μεγαλύτερη αναγνωρισιμότητα και ευρυμάθεια, σε ότι αφόρα την αναγνώριση προσώπων. Δηλαδή, για να το πούμε πιο απλά, ανάλογα με το τμήμα του εγκεφάλου, σε ότι αφορά τον προσανατολισμό ,που χρησιμοποιούσε κανείς περισσότερο ήταν και ανάλογη η εγκεφαλική απόδοση.