ΑΠΟ ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 1970  ΤΑ ΠΡΟΚΛΗΤΑ ΔΥΝΑΜΙΚΑ ΈΧΟΥΝ ΜΠΕΙ ΣΤΗ ΡΟΥΤΙΝΑ ΤΗΣ ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΔΙΑΓΝΩΣΗΣ.
Ερεθίζοντας αισθητήρια όργανα και καταγράφοντας αντιδράσεις από το φλοιό του εγκεφάλου μπορούμε να εντοπίσουμε δυσλειτουργίες στη διαδρομή του εγκεφαλικού ερεθισμού και να καταγράψουμε τις ανωμαλίες που παρουσιάζονται. Με αυτό τον τρόπο έχουμε τη δυνατότητα να καταγράψουμε έγκαιρα κάθε απόκλιση από το φυσιολογικό. Σε ότι αφορά τα προκλητά δυναμικά που παρουσιάζονται στον αρχικό χρόνο, εξετάζουμε ανατομικές δυσλειτουργίες, ενώ σε αυτά που εμφανίζονται σε μακρύτερο χρονικό διάστημα καταγράφουμε πνευματικές ή ψυχικές λειτουργίες.

ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ

ΟΙ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΜΙΑ ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ.
Πρόκειται για το νέο όρο, αντί του παλιού σκληρού της ψυχοπάθειας. Οι διαταραχές της προσωπικότητας μπορεί να είναι σε πολλούς τομείς και με πάρα πολλές εκφράσεις, κυρίως, όμως, σε ότι αφορά την κοινωνική συμπεριφορά, ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας, όπως είναι οι εμμονές σε σημεία, πρόσωπα ή καταστάσεις ή μεμψίμοιρη συμπεριφορά κ.τ.λ. . Σε μεγάλο βαθμό αυτό που ενδιαφέρει περισσότερο κλινικά είναι η προσωπικότητα της αντικοινωνικής συμπεριφοράς. Πρόκειται για την πιο «επίκαιρη», σε ενδιαφέρον, διαταραχή της προσωπικότητας με άμεση εκδήλωση στην καθημερινότητα.

ΤΑ ΑΝΤΙΦΛΕΓΜΟΝΩΔΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΠΟΥ ΧΟΡΗΓΟΥΝΤΑΙ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΦΛΕΓΜΟΝΩΝ ΚΑΙ ΛΟΙΜΩΞΕΩΝ ΑΠΟ ΜΙΚΡΟΒΙΑ ΚΑΘΕ ΤΥΠΟΥ.
Οι φλεγμονές του κεντρικού νευρικού συστήματος μπορεί να είναι εμφανείς, αλλά υπάρχει και περίπτωση να είναι διασκορπισμένες, πολλές και μικρές, έτσι που διαγνωστικά να αντιμετωπίζονται δύσκολα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, έστω και σε απλή υπόνοια η χορήγηση αντιφλεγμονωδών και ιδιαίτερα σε συνδυασμό, όπως π.χ. με ερυθροποιητίνη ,έχουν σχεδόν μια απόλυτη κάλυψη στο κεντρικό νευρικό σύστημα με αποφυγή παρενεργειών και περιπλοκών.

ΠΛΑΣΜOΚΥΤΩΜΑ˙ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΑΝΕ ΑΠΟ ΈΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΚΥΤΤΑΡΟ.
Πρόκειται για ένα κύτταρο από το πλάσμα του αίματος που παράγει, σε μια ξαφνική στιγμή λόγω αδυναμίας του ανοσοποιητικού, ένα αντίσωμα που λέγεται ανοσοσφαιρίνη. Από εκεί και πέρα αρχίζει μια ραγδαία εξέλιξη πολλαπλασιασμού κλώνων αυτής της ανοσοσφαιρίνης σε πολύ μεγάλα ποσά και υπάρχει η αδυναμία πλέον του ανοσοποιητικού να αντιπαλέψει αυτήν την τάση. Όταν, λοιπόν, αυτή η κατάσταση ξεφύγει από τον έλεγχο και η παραγωγή ξεπερνάει την αντίσταση του αμυντικού συστήματος έχουμε πλέον τη μορφή του καρκίνου.
Εάν αυτή η μορφή καρκίνου βρίσκεται σε ένα σημείο, τότε μιλάμε για ένα μονήρη πλασμοκύτωμα. Όταν όμως αυτό επεκταθεί σε όλο το σώμα και κυρίως σε οστά και αίμα και κεντρικό νευρικό σύστημα και ανώτερο αναπνευστικό μιλάμε για πολλαπλό μυέλωμα. Όπως φαντάζεται κανείς, η διαδικασία μπορεί να είναι πολύχρονη, γιατί από ένα κύτταρο μέχρι να εξαπλωθεί σε ολόκληρο το σώμα χρειάζεται από τη μία μεριά ο χρόνος και από την άλλη αδύνατο ανοσοποιητικό. Άρα όσο πιο γρήγορα επεμβαίνει κανείς, προκειμένου να λύσει αυτή την κατάσταση, τόσο πιο μεγάλο είναι και το θεραπευτικό αποτέλεσμα. Σε αυτές τις περιπτώσεις η προσβολή του κεντρικού νευρικού συστήματος είναι από τα τελευταία όργανα

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΕ ΜΙΑ ΚΡΑΝΙΟΕΓΚΕΦΑΛΙΚΗ ΚΑΚΩΣΗ, ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΡΟΠΗ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΟΣ, ΕΙΝΑΙ Η ΊΔΙΑ ΤΡΑΥΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ.
Αυτό που ενδιαφέρει τα μέγιστα είναι κατά πόσο θα πειραχτούν οι εγκεφαλικοί σχηματισμοί και κατά πόσο θα έχουμε ρίξεις αγγείων (μικροαιμορραγίες σε συνάρτηση  με μετακινήσεις και ρήξη νευροαξόνων). Είναι τα δυο απαραίτητα στοιχεία που πέρα από την οξύτητα του περιστατικού, ενδιαφέρουν τα μέγιστα για την πιθανή εμφάνιση επιπλοκών ή και δυσκολία αποκατάστασης.

Η ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΑΝ ΔΕΝ ΕΝΤΟΠΙΣΤΕΙ ΈΓΚΑΙΡΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ.
Βέβαια αυτό εύκολα λέγεται, δύσκολα γίνεται, γιατί σε μη χαρακτηριστικές περιπτώσεις χρειάζεται μεγάλη εμπειρία και ειδικά τεστ, προκειμένου να αποσαφηνιστεί η διάγνωση. Γενικά είναι μια σπάνια κληρονομική αρρώστια που δημιουργεί προοδευτικές εγκεφαλικές διαταραχές, αδυναμία των επινεφριδίων με άσχημη κατάληξη. Η αδρενολευκοδυστροφία ανήκει σε αυτή την ομάδα που ονομάζουμε λευκοδυστροφίες και πρόκειται για παθήσεις της μυελίνης των νεύρων, όπως τις ξέρουμε από τη σκλήρυνση κατά πλάκας, τόσο κεντρικά όσο και περιφερικά. Όταν δε, ταράζεται η  μυελίνη των νεφρών ή στο κεντρικό ή στο περιφερικό σύστημα έχουμε πρόβλημα μεταφοράς του νευρικού ερεθισμού και επιβίωσης.

ΤΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ ΤΗΣ ΝΕΥΡΟΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΙ ΝΕΥΡΟΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗΣ ΤΩΝ ΠΡΟΚΛΗΤΩΝ ΔΥΝΑΜΙΚΩΝ ,ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΆΛΛΕΣ ΜΕΘΟΔΟΥΣ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗΣ ΤΟΥ ΝΕΥΡΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ, ΈΓΚΕΙΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥ ΕΡΕΘΙΣΜΑΤΟΣ ΣΕ ΕΥΡΟΣ ΧΡΟΝΟΥ ΧΙΛΙΟΣΤΩΝ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟΥ ΕΩΣ ΜΕΡΙΚΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ.
Με αυτό τον τρόπο στην καταγραφή των προκλητών δυναμικών σε όλες σχεδόν τις νευροψυχιατρικές διαταραχές έχουμε τη δυνατότητα της αξιολόγησης σε πραγματικό χρόνο όλων εκείνων των εγκεφαλικών διεργασιών που πραγματοποιούνται για την εκτέλεση των γνωστικών λειτουργιών. Δηλαδή, έχουμε έναν τρόπο με τον οποίο μπορούμε πλέον και απεικονιστικά να εκτιμήσουμε νευρωνικές διαταραχές.

ΒΑΣΙΚΑ, Η ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΣΤΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ  ΈΧΕΙ ΒΑΣΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗ ΦΑΡΜΑΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΣΕ ΜΟΝΟΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ Ή ΠΟΛΥΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ.
Παρόλα αυτά, η ψυχοθεραπεία αποτελεί ένα βασικό στήριγμα για κάθε ασθενή με τέτοια προβλήματα. Τα προβλήματα αυτά μπορούν να αντιμετωπιστούν ψυχοθεραπευτικά με τη γνωσιακή και συμπεριφορική ψυχοθεραπεία, όπου τα άτομα μπαίνουν σε μια θέση να αναγνωρίζουν τα αρνητικά των παθήσεων και της συμπεριφοράς τους και να τα αντικαταστήσουν με υγιείς και θετικές αντιδράσεις. Μπορεί αυτή η μορφή ψυχοθεραπείας να συμπληρωθεί από την ψυχοδυναμική, που βασίζεται κυρίως στην ψυχανάλυση˙ είναι οπωσδήποτε πιο δύσκολη και πρέπει να γίνεται από έμπειρους ανθρώπους και ιδιαίτερα μετά τη χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής, όπου αναγνωρίζονται οι ασυνείδητες σκέψεις και συμπεριφορές, καθώς βρίσκεται μια λύση για την επίλυση των συγκρούσεων και οδηγούν στην πιο ευτυχισμένη ζωή.

Η ΔΥΣΛΕΞΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΑΘΗΣΙΑΚΗ ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΑΣ ΠΟΥ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΠΟ 5%-15%.
Η δυσλεξία ,όμως, παρότι αρχίζει από την παιδική ηλικία, μπορεί να παραμείνει, και εφόρου ζωής, ίσως και αδιάγνωστη , διότι ο ασθενής από το περιβάλλον του μπορεί να θεωρείται αρχικά σαν «ανορθόγραφος». Πέρα από αυτό, πρέπει να καταλάβουμε ότι και η επέλαση της ψηφιακής επικοινωνίας έχει σε μεγάλο βαθμό περιορίσει τη σπουδή του γραφικού χαρακτήρα των παιδιών, με αποτέλεσμα να γίνεται ακόμα πιο δυσδιάγνωστη. Σαν μια αιτία της δυσλεξίας θεωρείται η υπερβολική έκκριση της τεστοστερόνης, κυρίως για τις ανάγκες του επικρατούντος ημισφαιρίου, έτσι ώστε να δυσκολεύεται η ομαλή λειτουργία της γραφής. Πέραν τούτου, υπάρχει σαφώς και μια γενετική προδιάθεση.

ΜΕΧΡΙ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΛΙΓΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΙΣ ΝΕΥΡΟΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΥΠΗΡΧΕ ΤΟ «ΔΟΓΜΑ» ΌΤΙ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΜΕΝΑ ΝΕΥΡΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΘΟΥΝ Ή ΝΑ ΕΠΑΝΑΝΕΥΡΩΘΟΥΝ.
Εκτεταμένες πρόσφατες έρευνες έχουν δείξει ότι οι νευρολογικές βλάβες σε καμιά περίπτωση δεν είναι τελεσίδικες και ιδιαίτερα στον εγκέφαλο υπάρχουν νευροκύτταρα που αναλαμβάνουν τη λειτουργία των κατεστραμμένων. Με αυτόν τον τρόπο συνεχίζεται μέχρι ένα σημείο η λειτουργία του εγκεφάλου. Μετά μπαίνουν στο «παιχνίδι» διάφορα είδη πρωτεϊνών, με διαφορετικές λειτουργίες και στόχους. Μερικές από αυτές επιδεινώνουν και επιταχύνουν την καταστροφή των νευρικών κυττάρων. Άλλες πάλι αναδημιουργούν τα ήδη κατεστραμμένα κύτταρα. Αυτά τα είδη πρωτεϊνών συντονίζονται από άλλες πρωτεΐνες γονιδιακού χαρακτήρα, οι οποίες δίνουν την ώθηση προς τη μια ή άλλη κατεύθυνση. Εάν λοιπόν είχε κανείς επιστημονικά τη δυνατότητα να μπει στη διαδικασία του «παιχνιδιού» και να επηρεάσει αυτή την κατεύθυνση, θα μπορούσε να έχει ουσιαστική βάση για κάποιες ριζικές θεραπείες.

ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΠΥΡΗΝΙΚΗΣ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΛΥΣΗΣ ΈΧΟΥΜΕ ΤΑΚΤΙΚΑ ,ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΑΘΕΡΗ ΟΦΘΑΛΜΙΚΗ ΑΠΡΑΞΙΑ, ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΗΣ ΑΔΥΝΑΜΙΑΣ ΚΛΙΣΗΣ ΤΩΝ ΒΛΕΦΑΡΩΝ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ ΤΟΥ ΒΛΕΜΜΑΤΟΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΚΑΤΩ.
Αρκετές φορές, οι ασθενείς εμφανίζουν διπλωπίες και πολύ τακτικά φωτοφοβία. Η αδυναμία κίνησης των οφθαλμών προς όλες τις κατευθύνσεις και η φωτοφοβία είναι χαρακτηριστικά της νόσου και πρέπει να αποτελούν καλό οδηγό για τη διαφοροδιάγνωση και τη θεραπεία. Βέβαια, από τη στιγμή που εμφανιστεί η φωτοφοβία είναι ένα στοιχείο της προοδευτικής εξέλιξης της νόσου και του δύσκολου έργου της θεραπευτικής επέμβασης.

ΟΙ ΟΔΟΝΤΙΚΕΣ ΛΟΙΜΩΞΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΣΥΧΝΕΣ ΣΕ ΈΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΤΜΗΜΑ ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΛΟΓΩ ΙΔΙΟΣΥΓΚΡΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΑΤΟΜΩΝ  Ή ΠΑΡΑΛΕΙΨΗ ΤΗΣ ΤΑΚΤΙΚΗΣ ΥΓΙΕΙΝΗΣ ΤΩΝ ΟΔΟΝΤΩΝ.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, έχουμε μεγάλο κίνδυνο μιας μηνιγγίτιδας, εγκεφαλίτιδας ή ακόμη και αποστήματος μέσω της γναθικής οδού προς τον  εγκέφαλο, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για χρόνιες  λοιμώξεις, όπως ο χρυσίζων σταφυλόκοκκος, ο στρεπτόκοκκος ή βακτηριοειδή και άλλα. Αυτό προηγείται μιας μικρής φλεγμονής των οδόντων, η οποία δεν κλείνει και εάν δεν παρατηρηθεί έγκαιρα, τότε υπάρχει άμεσος κίνδυνος με την εκδήλωση της να περιπλέξει πολύ τα πράγματα. Άρα σε χρόνιους ασθενείς, σε χρόνιες οδοντικές φλεγμονές, ακόμα και σε ανοσοκατασταλμένους ασθενείς, πρέπει να υπάρχει ιδιαίτερη φροντίδα, προκειμένου να υπάρχει η κατάλληλη ρύθμιση για το ιατρικό αυτό θέμα.

ΈΝΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ 3ΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΎΠΝΟΥ.
Καλώς ή κακώς κάποιοι υποκύπτουν στη χρόνια λήψη μικρών δόσεων  υπνωτικών φαρμάκων. Αυτές οι μικρές δόσεις ξεγελούν γιατρούς και ασθενείς, διότι πιστεύεται πως δε δημιουργούν ουσιαστικές παρενέργειες. Δυστυχώς, το αποτέλεσμα είναι ότι έχουμε πάρα πολλές φορές διαρκείς μικροενοχλήσεις που χαρακτηρίζονται από την κλινική τριάδα πόνων στις αρθρώσεις και κυρίως στα πόδια, αϋπνία και εκνευρισμό.
Λόγω ηλικίας και πεσμένου ανοσοποιητικού είναι δύσκολο να ρυθμιστεί μια ουσιαστική αγωγή, έτσι ώστε να εξαλείψει τα συμπτώματα πιο απλά. Είναι τρομερά δύσκολο να γίνει μια μίνι απεξάρτηση.  Ο ηλικιωμένος άνθρωπος δε θέλει να φύγει από τη «βολή» του και να μπει στην ταλαιπωρία μιας αποτοξίνωσης. Σε αυτές τις περιπτώσεις η θεραπευτική αγωγή πρέπει να γίνεται με «πονηριά», χορηγώντας ψυχοθεραπευτική αγωγή και μειώνοντας σταδιακά με ελάχιστες ποσότητες τα φάρμακα.

ΈΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΤΗ ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΥΞΗΣΗ ΤΗΣ ΕΝΔΟΚΡΑΝΙΑΚΗΣ ΠΙΕΣΗΣ.
Μέσα στον εγκέφαλο υπάρχει ένα σύστημα αυτοπροστασίας που ρυθμίζει τα υγρά του εγκεφάλου σε ορισμένες τιμές. Όταν  το σύστημα αυτορρύθμισης και προστασίας των υγρών του εγκεφάλου (εγκεφαλονωτιαίο υγρό) διαταραχτεί, τότε αρχίζει και αυξάνει η πίεση μέσα στο κρανίο. Μερικές φορές μάλιστα, σε μικρά χρονικά διαστήματα αυξομειώνεται. Η κατάσταση αυτή μπορεί να είναι μια προσωρινή διαδικασία ,αλλά είναι δυνατόν να έχει και χρόνια μορφή με βραδεία ή οξεία συμπτωματολογία. Τα συμπτώματα είναι σταθερά, αρχίζοντας από κεφαλόπονο, πυρετό και οίδημα οπτικής θηλής, φτάνοντας μέχρι και σε μια θανατηφόρα κατάσταση που λέγεται εγκολιασμός. Ο εγκολιασμός πρέπει να αντιμετωπιστεί στο ταχύτερο χρονικό διάστημα (ώρες) για να αποφευχθεί ο θάνατος του ασθενή.

Η ΑΜΥΓΔΑΛΗ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΜΑΘΗΣΗΣ ΕΚ ΤΩΝ ΛΑΘΩΝ.
Παράλληλα, είναι ένας ρυθμιστής νευρωνικού τόξου που ελέγχει την ανταπόκριση της συμπεριφοράς με την υπόλοιπη κοινωνία. Βρέθηκε ,λοιπόν, ότι στην περίπτωση της αντικοινωνικής διαταραχής της προσωπικότητας συμβαίνει να υπάρχει μια πλειάδα νοητικών ασθενειών που, βέβαια, έχει κληρονομικό χαρακτήρα, αλλά δέχεται και περιβαλλοντολογικά ερεθίσματα. Μέσα σε αυτές τις διαταραχές βρέθηκε ότι η αμυγδαλή των αντικοινωνικά φερομένων ατόμων έχει μικρότερο βάρος και ανταποκρίνεται λιγότερο στις εξωτερικές επιδράσεις, σε ότι αφορά τη ρύθμιση των συναισθημάτων. Το αποτέλεσμα είναι ότι δημιουργείται έτσι μια νευρωνική διαταραχή που, πολλές φορές, αν όχι στις περισσότερες , είναι αυτή που προάγει την αντικοινωνική διαταραχή της προσωπικότητας.

ΌΤΑΝ ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΠΑΡΚΙΝΣΟΝ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΣΑΡΑΝΤΑ ΕΤΩΝ, ΕΙΘΙΣΤΑΙ ΝΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΤΑΙ «ΝΕΑΝΙΚΟ».
Βέβαια, πρέπει να τονίσουμε ότι από νευρολογικής πλευράς, υπάρχει φοβερή αδυναμία και στην τελεσίδικη διάγνωση, λόγω ηλικίας και ακόμα περισσότερο στη χορήγηση μιας συστηματικής αγωγής. Αυτό συμβαίνει γιατί σε αυτές τις περιπτώσεις το κλασσικό φάρμακο L-Ntora είναι αναποτελεσματικό, σύντομης δράσης και έχει παρενέργειες. Το χαρακτηριστικό του νεανικού πάρκινσον, σε σχέση με το κανονικό πάρκινσον, είναι η ασυμμετρία των συμπτωμάτων. Στο νεανικό πάρκινσον βλέπουμε π.χ. την εσωστροφή με κάμψη γόνατο στο πόδι και τη σπασμωδικότητα  στο άνω άκρο από την ίδια μεριά. Σε ότι αφορά το νεανικό πάρκινσον ,πρέπει να ενταθούν οι έρευνες και να βρεθεί η αιτία αυτής της ασύμμετρης βλάβης.

ΤΟ ΜΗΝΙΓΓΙΩΜΑ ΕΙΝΑΙ ΈΝΑΣ ΚΑΛΟΗΘΗΣ ΌΓΚΟΣ ΠΟΥ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΤΑΚΤΙΚΑ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΝΕΥΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΕΠΙ ΤΗΣ ΜΗΝΙΓΓΑΣ ΤΟΥ ΚΡΑΝΙΟΥ.
Τα μηνιγγιώματα έχουν σταθερές θέσεις προτίμησης στον εγκέφαλο με χαρακτηριστική, πολλές φορές, βλάβη, όπως π.χ. το ακουστικό μηνιγγίωμα (απώλεια ακοής) και το μηνιγγίωμα στην περιοχή άδρευσης της πρόσθιας εγκεφαλικής αρτηρίας. Στις περιπτώσεις αυτές, ο καλοήθης αυτός όγκος έχει μια «μονοσυμπτωματική» συμπεριφορά. Επηρεάζει την κίνηση και την αίσθηση από το γόνατο και κάτω της αντιθέτου πλευράς του σώματος. Αν για κακή του τύχη τυχαίνει ο ασθενής να έχει και προβλήματα με τη σπονδυλική στήλη, τα οποία μπορούν να συνδυαστούν με τη συμπτωματολογία αυτή, τότε το αποτέλεσμα είναι και αρκετές αναίτιες ορθοπεδικές παρεμβάσεις στη σπονδυλική στήλη.

ΟΙ ΔΥΣΤΟΝΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ «ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ» ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΑΣΘΕΝΗ ΠΟΥ ΤΙΣ ΕΜΦΑΝΙΖΕΙ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΗΛΙΚΙΕΣ.
Πρόκειται για απότομη σύσπαση μυός ή ομάδος μυών, οι οποίες κατευθύνονται από το κεντρικό νευρικό σύστημα. Και συγκεκριμένα από μια περιοχή του εγκεφάλου που εδράζεται και στα δυο ημισφαίρια που περικλείει τα βασικά γάγγλια και τις συνδέσεις τους με την παρεγκεφαλίδα και το δικτυακό συνδυασμό. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα εκτεταμένο, στη μέση του εγκεφάλου, κύκλωμα που μπορεί να διαταραχτεί σε πολλές ή μια περιοχές, με αποτέλεσμα να έχουμε τη σύσπαση πολλών ή ενός μυών.

ΠΛΕΟΝ ΌΛΕΣ ΟΙ ΈΡΕΥΝΕΣ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΌΤΙ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΈΧΟΥΜΕ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΗ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΜΕ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΟΛΟΓΙΑ, ΕΡΧΟΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΑΦΩΣ ΜΙΑ ΝΕΥΡΟΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ.
Απεικονιστικές μέθοδοι, υπολογιστική μαγνητική τομογραφία έχουν δείξει ότι σε νεαρά και μεσήλικα άτομα που εξακολουθούν και παρουσιάζουν μια αντικοινωνική διαταραχή της προσωπικότητας, υπάρχει ένα πρόβλημα στον εγκέφαλο  και μάλιστα σε χαρακτηριστικές περιοχές, όπως είναι ο προμετωπιαίος λοβός και οι κροταφικοί λοβοί. Σε αυτά τα δυο ανατομικά σημεία, που η επικοινωνία τους γίνεται με μια ορμόνη-νευροδιαβιβαστή που λέγεται σεροτονίνη, βασίζεται η όλη ψυχοπαθολογία της αντικοινωνικής διαταραχής της προσωπικότητας. Συγκεκριμένα, είναι το σύστημα αυτό που ρυθμίζει τις αναστολές, προκειμένου να έχει μια ομαλή συμπεριφορά το άτομο. Στη διαταραχή τους, βέβαια, παρουσιάζεται η αντικοινωνική διαταραχή της προσωπικότητας.


ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 24 ΜΑΡΤΙΟΥ 2008 ΔΙΑΒΑΣΕ ΚΑΠΟΙΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΌΤΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΈΡΕΥΝΑ ΓΙΑ ΚΑΤΑΧΡΗΣΕΙΣ ΕΚΑΤΟ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΔΟΛΑΡΙΩΝ (ΒΛΕΠΕ ΑΠΟΚΟΜΜΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ). Η έρευνα συνεχίζεται.

ΤΗΝ ΏΡΑ ΠΟΥ Ο ΔΥΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΆΝΩ-ΚΑΤΩ, ΣΤΗΝ ΚΟΥΒΑ ΟΙ ΆΝΘΡΩΠΟΙ ΧΑΙΡΟΝΤΑΙ ΜΕ ΑΠΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.
Το καθεστώς αρχίζει εκεί δειλά-δειλά τις πρώτες κινήσεις για αποκρατικοποιήσεις, ξεκινώντας από τα κουρεία, με αποτέλεσμα να γεμίζει η χώρα των έντεκα εκατομμυρίων από αυτά. Συγκεκριμένα, όποια κουρεία έχουν λιγότερα από δυο καρέκλες εξυπηρέτησης θεωρούνται ατομική επιχείρηση με ελεύθερη διαχείριση, πράγμα ελκυστικό για την Κούβα. Αυτό το ελάχιστο γεγονός δίνει στους Κουβανούς τεράστια ψυχική ώθηση για νέα σχέδια ζωής με την ελπίδα ότι τέτοιες πρωτοβουλίες θα επεκταθούν και σε άλλες δραστηριότητες.

ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΑΦΟΒΙΑΣ

ΆΤΟΜΑ ΜΕ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ, ΠΟΛΥ ΤΑΚΤΙΚΑ, ΕΜΦΑΝΙΖΟΥΝ ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΑΦΟΒΙΑΣ.
Δηλαδή, οι έχοντες αυτή τη διαταραχή πιστεύουν ότι δε χρειάζεται να λάβουν προφυλάξεις από οτιδήποτε και αν επιχειρήσουν, με όποιον τρόπο και αν ζήσουν. Η υποβάθμιση αυτή του κινδύνου έχει σαν αποτέλεσμα την εμφάνιση της αφοβίας. Κυρίως πρόκειται για μια υπολειτουργία του φλοιού και του μεταιχμίου του εγκεφάλου, που εμποδίζει αυτούς τους ανθρώπους να αντιληφθούν τις πραγματικές διαστάσεις και να λάβουν μέτρα προστασίας για τον εαυτό τους. Η κατάσταση αυτή, πολύ τακτικά, δημιουργεί παραβατικές συμπεριφορές ή τραυματικά για τους ίδιους γεγονότα, με αποτέλεσμα να ολισθαίνουν κάθε μέρα κοινωνικά, μη μπορώντας να αντιμετωπίσουν τις παρενέργειες και τις κοινωνικές διαταραχές που προκαλεί η αφοβία τους. Οι διαμορφωμένοι κάτω από αυτό το πλαίσιο προσωπικότητας, όσο περνάνε τα χρόνια τόσο περισσότερο ζουν πιο επικίνδυνα και για τον εαυτό τους και για τους άλλους.

ΕΔΩ Ο ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΝΕΤΑΙ ΠΕΡΙΦΡΑΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΠΙΟ ΚΑΤΑΝΟΗΤΟ.
Δεν είναι λίγοι οι ασθενείς που παραπονιούνται για μουδιάσματα και αδυναμίες κάτω από το γόνατο με περιστασιακή ή συνεχή εμφάνιση. Στις περιπτώσεις αυτές, αρκετά τακτικά οι ασθενείς καταφεύγουν στους ορθοπεδικούς και δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που χειρουργούνται και επανειλημμένα στη σπονδυλική στήλη, χωρίς να προκύψει καμιά θετική θεραπεία. Ο λόγος είναι ότι, σε πολλές περιπτώσεις ,η βλάβη για την ενόχληση αυτή είναι στην περιοχή της πρόσθιας εγκεφαλικής αρτηρίας. Το εν λόγω αγγείο, αιτίας ενός όγκου ισχαιμικού εμφράγματος ή και αυξημένης ενδοκρανιακής πίεσης, δημιουργεί το πρόβλημα, με αποτέλεσμα να έχουμε τη συγκεκριμένη διαταραχή της αίσθησης και βάδισης του κάτω ποδός.

Η ΥΠΟΞΑΙΜΙΚΗ ΕΓΚΕΦΑΛΟΠΑΘΕΙΑ ΕΓΚΑΘΙΣΤΑΤΑΙ ΣΑΝ ΝΟΣΗΜΑ ΌΤΑΝ ΑΡΧΙΖΕΙ Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΓΙΑ ΠΟΙΚΙΛΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΝΑ ΠΡΟΣΛΑΜΒΑΝΕΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΟΞΥΓΟΝΟ.
Η υποξαιμική εγκεφαλοπάθεια έχει διάφορα στάδια, ανάλογα με τη διάρκεια της ανακοπής του οξυγόνου. Σε περίπτωση σύντομης διακοπής για δευτερόλεπτα έως δυο έως τρία λεπτά ή χρόνιας  μειωμένης ροής , αλλά σε μεγάλη χρονική διάρκεια,  τα αποτελέσματα είναι λίγα έως ανεπαίσθητα. Προσβάλλουν κυρίως το μετωπιαίο λοβό, το οπτικό κέντρο και την παρεγκεφαλίδα. Έτσι λοιπόν βλέπουμε ασθενείς υποξείας εγκεφαλοπάθειας που χαρακτηρίζονται από μείωση της προσοχής, οπτικές διαταραχές (οπτικό θάμβος) και διαταραχή συντονισμού των κινήσεων, όταν έχει προσβληθεί και η παρεγκεφαλίδα. Στην περίπτωση της υποξείας εγκεφαλοπάθειας μιλάμε ακόμα για ελαφρά μορφή που μπορεί να αντιμετωπιστεί με φαρμακευτικά μέσα.

ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ: ΓΟΝΙΔΙΑ ΚΑΙ ΧΡΕΗ

ΥΠΑΡΧΕΙ ΈΝΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΓΟΝΙΔΙΟ ΤΟ ΜΑΟΑ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΣΥΝΔΕΕΤΑΙ ΜΕ ΝΕΥΡΟΔΙΑΒΙΒΑΣΤΕΣ ΠΟΥ ΡΥΘΜΙΖΟΥΝ ΣΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ ΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.
Μερικές φορές κάνει τους ανθρώπους υπερθυμικούς, δηλαδή, με ροπή προς την κατανάλωση και τη δημιουργία χρεών. Πράγματι, συστηματικές έρευνες του περιοδικού London School of Economics έδειξαν ότι αυτό το γονίδιο είναι αυξημένο στο δεκαοχτώ περίπου των ανθρώπων, με μια έκρηξη στην ηλικία γύρω στα εικοσιπέντε με τριάντα. Βλέπουμε, λοιπόν, ότι πέρα από τα άλλα και κυρίως τους ερεθισμούς της σύγχρονης κοινωνίας, υπάρχει και η εσωτερική διάθεση σε ορισμένους ανθρώπους, έτσι ώστε να ταιριάζουν όπως «τέντζερης το καπάκι», προκείμενου να δημιουργηθούν χρέη και αναποδιές. Πρέπει, λοιπόν, σε αυτές τις περιπτώσεις, τουλάχιστον, οι άνθρωποι που έχουν σχέση με αυτό το αντικείμενο από τραπεζίτες έως και ψυχίατροι, να έχουν τα μάτια τους ανοιχτά ,όταν πρόκειται να συνδιαλαγούν με τέτοιους ανθρώπους. Το δυσάρεστο της όλης υπόθεσης είναι ότι αυτή η διάθεση είναι «αναμεταδοτική» και «αναποτελεσματική» μεταδίδεται γρήγορα από άνθρωπο σε παρόμοιο χαρακτήρα˙ άνθρωπο με την ίδια αναποτελεσματικότητα που χαρακτηρίζει τον πρώτο δημιουργείται και στο δεύτερο.

ΦΑΡΜΑΚΟΛΟΓΙΑ

ΣΤΟ ΝΕΥΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟ ΝΑ «ΠΑΘΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ» ΈΧΕΙ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΣΤΟΣ.
Στις περιπτώσεις νευρολογικής θεραπείας, έναν τεράστιο ρόλο και πολύ ουσιαστικό στη θεραπευτική παίζει η λεγόμενη νευροπροστασία. Η νευροπροστασία αποτελεί πλέον ένα νέο κλάδο της νευρολογίας, όπου οι ασχολούμενοι με αυτόν, ψάχνουν αποκλειστικά για τρόπους και θεραπευτικά σχήματα που μπορούν να δώσουν θεραπευτικές λύσεις, πριν γίνει οποιαδήποτε βλάβη. Δηλαδή, έχουμε ένα αμιγώς νευροπροστατευτικό ρόλο και αντικείμενο ενασχόλησης. Έτσι λοιπόν, έρευνες και κυρίως με παλιά φάρμακα έχουν δείξει ότι σε σωστούς συνδυασμούς στον κατάλληλο χρόνο μπορούν να αποτρέψουν την παθολογική εξέλιξη βαρέων νευρολογικών καταστάσεων, όπως εκφυλιστικά νοσήματα στο πάρκινσον, στη σκλήρυνση κατά πλάκας κ.τ.λ. .

ΣΤΑ ΚΡΑΤΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΈΝΩΣΗΣ ΠΛΕΟΝ ΙΣΧΥΕΙ Ο ΘΕΣΜΟΣ ΤΗΣ  ΛΕΓΟΜΕΝΗΣ «ΜΑΤΩΜΕΝΗΣ ΕΞΟΔΟΥ».
Πρόκειται για μια διαδικασία στα νοσοκομεία, όπου σε χρόνο ρεκόρ μετά τη διαπίστωση της διάγνωσης και την αρχή της θεραπείας δίνουν εξιτήριο σε ασθενείς με εγκεφαλικό έμφρακτο, προκειμένου να συνεχίζει τη θεραπεία κατ΄ οίκον, έτσι ώστε να μειώσουν τα έξοδα και να βελτιώσουν την κατάσταση. Κάνοντας μια παρατήρηση αυτής της πολιτικής μεταξύ του 2003 και 2006 σε πάνω από χίλιους εξακόσιους ασθενείς, βρέθηκε ότι ούτε το ένα επιτεύχθηκε ούτε το άλλο. Δεν έφερε καμιά βελτίωση ούτε σε ασθενείς, ούτε και στα νοσοκομειακά κόστη. Ως εκ τούτου, φαίνεται ότι πρέπει πάση θυσία στα εγκεφαλικά τουλάχιστον έμφρακτα, οποιασδήποτε περιοχής του εγκεφάλου και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, να γίνεται πιο επιμελημένη θεραπεία για μακρύτερο διάστημα και η παρατήρηση στους ασθενείς να μην είναι μόνο θέμα ημερών. Το όλο αποτέλεσμα αυτό πρέπει να γίνει συνείδηση, ειδάλλως τα αποτελέσματα θα είναι σαφώς αρνητικά για τη διάρκεια της θεραπείας  των ασθενών.

ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 1970 ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΈΝΑΣ ΈΛΕΓΧΟΣ ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΤΗΡΙΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ ΜΟΝΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ.
Τα προκλητά δυναμικά έφεραν στον τομέα αυτό μια αληθινή επανάσταση, λόγω του μεγαλοφυούς της σύλληψης τους και του απλού της καταγραφής τους. Έτσι λοιπόν, πολύ απλοϊκά, ερεθίζοντας ένα αισθητήριο όργανο π.χ. δέρμα ή μάτι,  μπορούμε να καταγράψουμε από το αντίθετο κέντρο του εγκεφάλου, πέρα από ένα δυναμικό, λόγω του ερεθισμού, και τον λανθάνοντα χρόνο που μεσολαβεί μεταξύ ερεθισμού και καταγραφής. Έτσι λοιπόν, έχουμε ταυτόχρονα δυο παραμέτρους προς μέτρηση που αποτελούν και σημείο αναφοράς για μια σύγκριση μεταξύ παθολογικών και φυσιολογικών καταστάσεων.

ΜΙΑ ΑΙΜΟΡΡΑΓΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑ Ή ΤΗ ΜΥΤΗ ΣΑΝ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΥΜΠΤΩΜΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΟ.
Όταν, όμως, είναι ταυτόχρονα και από τα δυο μέρη και παρουσιάζονται στην περιοχή ελκώδεις πλάκες, πρέπει να σκεφτόμαστε κάπως πιο σύνθετα και να είμαστε με τα διαγνωστικά βήματα πιο προσεκτικοί. Η εμφάνιση αυτής της τριάδας, δερματοπάθειες, αιμορραγίες και ρινορραγίες από περιοχή μύτης και στόματος παραπέμπουν σε πιο δύσκολα διαγνωστικά προβλήματα, όπως π.χ. της αγγειίτιδας του Βέγκερ, η οποία πολύ τακτικά ξεκάνει με αυτά τα συμπτώματα. Επιπλέον, μετά από μικρό χρονικό διάστημα μπορεί να εμφανιστεί μια αποπλάτυνση σαν σέλα αλόγου και μια διάτρηση του ρινικού οστού. Έτσι λοιπόν, όταν έχουμε αυτή τη χαρακτηριστική δυάδα αυτών των συμπτωμάτων και με βάση αυτά τα συμπτώματα χρήζει άμεση θεραπεία. Ένα πράγμα δεν κάνουμε σε καμιά περίπτωση˙ δεν καθυστερούμε.

ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΒΕΛΤΙΩΜΕΝΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΗΛΕΚΤΡΟΕΓΚΕΦΑΛΟΓΡΑΦΙΚΩΝ ΣΥΣΚΕΥΩΝ, ΕΞΟΠΛΙΣΜΕΝΕΣ ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΩΝ,ΦΕΡΝΟΥΝ ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΣΤΗ ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ.
Με τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας, αναίμακτα, ανώδυνα και χωρίς κόπο, ο σύγχρονος εγκεφαλογράφος μπορεί να κάνει πολυήμερες καταγραφές, τηλεκατευθυνόμενες ακόμα και με blue tooth που επιτρέπουν την εξονυχιστική  λειτουργική έρευνα της εγκεφαλικής ουσίας. Έτσι για πρώτη φορά μετά από χρόνια είναι εύκολο να καταγράφουμε «παθολογικές» καταστάσεις του εγκεφάλου. Αυτά είναι παθολογικά ευρήματα σε σύγκριση με τις γνώσεις του παρελθόντος, σε ότι αφορά το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα. Με τις σημερινές γνώσεις μπορεί να είναι απλώς μια λειτουργική απόκλιση, πριν ή μετά από μια ιδιαίτερη εγκεφαλική λειτουργία. Κάτι ανάλογο με τα ηπατικά ένζυμα που ανεβαίνουν μετά από ένα ποτήρι κρασί ή το σάκχαρο που αυξάνεται μετά από μια καραμέλα.

ΑΓΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΑ

ΤΑ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΑ,ΚΑΤΑ ΚΑΝΟΝΑ, ΈΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ «ΠΛΥΣΙΜΟ ΑΡΤΗΡΙΩΝ».
Επίσης από εμβολές και έμφρακτα σε διάφορα σημεία του αγγειακού δένδρου του εγκεφάλου. Αμερικάνικες κλινικές έχουν αναπτύξει μια μέθοδο αρκετά αθώα στο να καταπολεμούν αυτά τα εγκεφαλικά στις πρώτες έξι ώρες. Η διαδικασία ξεκινά με έναν καθετήρα στη μοιραία αρτηρία, τον οποίον ο εξεταστής σιγά σιγά σπρώχνει προς τα πάνω μέχρι το ύψος του αυχένα, όπου αρχίζει και η έρευνα των αγγείων. Η έρευνα αρχίζει με ένα μηχάνημα υπερήχων εξωκρανιακού που εντοπίζει το αποφραγμένο αγγείο και περιμένει στη θέση αυτή, μέχρι να φτάσει το άκρο του καθετήρα στο ύψος του εφρακτού ή του εμβόλου. Με αυτόν τον τρόπο έχουμε ένα πλήρη συντονισμό εξωσωματικής διάγνωσης με ενδοαγγειακή επέμβαση. Όταν λοιπόν φτάσει το άκρο του καθετήρα στο κρίσιμο σημείο αγγείου, απελευθερώνει ένα μείγμα αντιπηκτικού, περιτυλιγμένο από φούσκες ενός λιπαντικού . «Η σαπουνάδα» μαζί με το αντιθρομβωτικό καθαρίζουν την περιοχή και την ελευθερώνουν από τις διαδικασίες του εγκεφαλικού. Η μέθοδος έχει μεγάλη επιτυχία και άρχισε να εφαρμόζεται και στην Ευρώπη. Οι Αμερικάνοι την εφαρμόζουν ακόμη και μέσα στο ασθενοφόρο, έτσι ώστε να μη χάνουν χρόνο.

Η ΔΙΑΓΝΩΣΗ «ΑΤΡΟΦΙΕΣ ΠΟΛΛΑΠΛΩΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ» ΕΙΝΑΙ ΜΑΛΛΟΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΙΚΗ, ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΤΑΝΟΗΤΟ ΠΕΡΙ ΤΙΝΟΣ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ.
Σε κάθε νευρολογικό βιβλίο έχει και ένα νευρολογικό όνομα, ανάλογα με το συγγραφέα ή την περίπτωση που εκτίθεται. Σε γενικές γραμμές, με τον όρο αυτό εννοείται ο εκφυλισμός, κατά τόπους νευρικών κυττάρων αγνώστου αιτιολογίας, που παρουσιάζουν μια εικόνα που μοιάζει με το πάρκινσον συν κάτι άλλο. Π.χ. συνοδεύεται από αταξία, διαταραχές του αυτόνομου νευρικού συστήματος ή και των διανοητικών λειτουργιών. Αν και περιγράφεται η  εμφάνιση του σε προχωρημένες ηλικίες, απαντάτε τακτικά και σε νεαρούς ασθενείς. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια έντονη αύξηση των συμπτωμάτων  σε παγκόσμια κλίμακα, κάτι που οδηγεί στην υπόνοια ενός λοιμώδους παράγοντα ή στην ενδυνάμωση του ανοσοποιητικού λόγω αύξησης του ευδόκιμου ζωής.

ΚΙΝΗΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΙΣΘΗΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ, ΠΟΥ ΚΑΘΙΣΤΟΥΝ ΎΠΟΠΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΑ ΜΙΑ ΜΕΤΑΒΟΛΗ Ή ΒΛΑΒΗ ΤΩΝ ΣΠΟΝΔΥΛΩΝ ΤΗΣ ΣΠΟΝΔΥΛΙΚΗΣ ΣΤΗΛΗΣ, ΟΦΕΙΛΟΥΝ ΝΑ  ΑΝΑΛΥΟΝΤΑΙ ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΑ ΠΟΛΥ ΕΚΤΕΝΕΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΛΕΥΡΑΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΚΑΙ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ.
Για να το πούμε πιο απλά, ποτέ δεν πρέπει μια ισχιαλγία όσο «τυπική» και αν φαίνεται, να περιορίζει τη διάγνωση μέχρι την έρευνα της σπονδυλικής στήλης. Σε κάθε περίπτωση είναι αναγκαίο το ιατρικό ιστορικό και η ολοκληρωμένη νευρολογική εξέταση από «την κορυφή ως τα νύχια». Είναι πάμπολλες οι περιπτώσεις που μεμονωμένα, π.χ. ισχιαλγία, να είναι προβολή κάποιας εστίας σκλήρυνσης κατά πλάκας στον εγκέφαλο. Αντιλαμβανόμαστε, λοιπόν, τη σημασία της σωστής και έγκαιρης διάγνωσης.

ΟΙ ΕΠΙΓΕΝΕΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΈΡΧΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΓΟΝΙΔΙΟ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΕΡΕΘΙΣΜΟ.
Η επίδραση του ερεθισμού αυτού μπορεί να έχει θετικές και αρνητικές εξελίξεις για τον οργανισμό, ανάλογα με τις επίκτητες επιπτώσεις που φέρνει στο γονίδιο. Οι διαφορετικές συνήθειες, πλούσιες σε λιπίδια, μπορούν να επηρεάσουν επιγενετικά τα γονίδια στη δημιουργία αθηρωματικών βλαβών στα αγγειακά τοιχώματα. Δηλαδή, ο σχηματισμός αθηρωματικής πλάκας, κατά κύριο λόγο, είναι αποτέλεσμα μιας επιγενετικής διαταραχής λόγω ευαισθησίας σε λιπαρές τροφές. Έτσι λοιπόν, αποδεικνύεται γιατί με τη δίαιτα και τις σύγχρονες μεθόδους έχουμε μια κάθετη πτώση των αγγειοχειρουργικών επεμβάσεων σε πάσχοντα από αθηρωματικές βλάβες, αγγεία. Βέβαια, η διάνοιξη τους, χειρουργικά, πάρα πολλές φορές είναι επιβεβλημένη .Όμως αυτό, δεν πρέπει να μας κάνει να ξεχνάμε ότι η αιτία είναι επιγενετική διαταραχή και εκεί πρέπει να εντοπίζεται.

ΣΤΟ ΝΕΥΡΟΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ  ΑΪΟΒΑ, ΥΠΟ ΤΗΝ ΕΠΟΠΤΕΙΑ ΤΟΥ ΠΟΡΤΟΓΑΛΟΥ ΑΝΤΟΝΙΟ ΝΤΑΜΑΣΙΟ , ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΈΓΙΝΕ ΜΙΑ ΕΠΙΣΤΑΜΕΝΗ ΈΡΕΥΝΑ, ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΜΕ ΝΕΥΡΟΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΘΕΙ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ, ΚΑΤΑ ΠΟΣΟ OI ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΤΟΥ ΠΡΟΜΕΤΩΠΙΑΙΟΥ ΛΟΒΟΥ ΦΕΡΝΟΥΝ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ.
Έτσι λοιπόν, βρέθηκε ότι άτομα, τα οποία είχαν υποστεί μια διαταραχή στο μέσο κοιλιακό προμετωπιαίο θηλαίο, έδειξαν άμεσες αλλαγές της φυσιολογικής τους συμπεριφοράς και απέναντι στην κοινωνία και σε ότι αφορά την προσωπική τους παρουσία. Ανάμεσα στα άλλα, παρουσίαζαν ανεπάρκεια σε ότι αφορά τις δεξιότητες, το σχεδιασμό, την επεξεργασία των αποφάσεων και τη λήψη των αποφάσεων και έδειξαν ότι είναι και αδύναμα στο να επανακοινωνικοποιηθούν στην πρώτη τους κατάσταση.

ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ: ΥΠΟΔΟΧΕΙΣ D1 ΚΑΙ D2

ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ  ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΙΣ ΜΕΛΕΤΕΣ ΠΟΥ ΓΙΝΟΝΤΟΥΣΑΝ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΡΚΙΝΣΟΝ ΑΝΑΚΑΛΥΦΘΗΚΑΝ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΚΥΤΤΑΡΑ ΤΟΥ ΡΑΒΔΩΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΟΙ ΥΠΟΔΟΧΕΙΣ D1 ΚΑΙ D2.
Η ανακάλυψη αυτή ήταν ουσιαστική, παρότι έγινε αργά για τη θεραπεία και την εξήγηση της νόσου του πάρκινσον. Με κατάλληλες ραδιοσημασμένες ουσίες βρέθηκε η τοποθεσία των υποδοχέων αυτών και παράλληλα διαφοροποιήθηκε και εξηγήθηκε η δράση αυτών. Έτσι λοιπόν, χρησιμοποιώντας τις κατάλληλες ουσίες και τα σωστά μηχανήματα βρέθηκε ότι οι υποδοχείς d2, όταν ερεθιστούν από την ντοπαμίνη ή από άγνωστες ουσίες της ντοπαμίνης (ουσίες που δευτερογενώς προκαλούν την έκκριση της ντοπαμίνης), τότε έχουμε και μια ουσιαστική βελτίωση του πάρκινσον. Η ανακάλυψη των υποδοχέων d1 και d2 έφερε μια αναστάτωση, αλλά και βελτίωση της φαρμακολογίας για τη θεραπεία της νόσου.

Η ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ


Ο ΌΡΟΣ ΑΥΤΟΣ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΆΓΓΛΟ ΕΡΕΥΝΗΤΗ ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΦΡΑΝΣΙΣ ΚΡΙΚ ΠΟΥ ΠΕΘΑΝΕ ΤΟ 2004, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕ ΌΤΙ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΧΗ ΣΕ ΌΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΦΑΡΜΟΓΩΝ ΤΗΣ, ΈΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΝΑ ΕΞΕΤΑΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΔΟΧΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ ΣΑΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΪΟΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ.
Δηλαδή, πρόκειται για την «αντίστροφη» μελέτη˙ αν η παραδοσιακή σύλληψη της ψυχής ως μη υλικό πρέπει να οδηγηθεί στην κατανόηση ότι υπάρχει ένας υλιστικός μηχανισμός, συγκεκριμένα ο εγκέφαλος που την παράγει. Δηλαδή, έχουμε το προϊόν της συνείδησης σαν συνέχεια αυτής της ελευθέρας βούλησης που διαπραγματεύεται ο εγκέφαλος για συγκεκριμένα πράγματα, θέσεις και συμπεριφορές, σαν να είναι απόρροια ενός λειτουργικού αποτελέσματος νευρικών κυττάρων και των μορίων  που συνοδεύονται μεταξύ τους. Μια τέτοια θέση, βέβαια, είναι πάντοτε αμφισβητούμενη και ακόμα αμφιλεγόμενη. Αναφέρεται όμως με την πεποίθηση ότι «συντέλεσε» οπωσδήποτε ουσιαστικά στην έρευνα και συντελεί στην έρευνα της συνείδησης πάνω σε νευροβιολογικό επίπεδο.

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΟΣΟ ΜΕ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΗ ΠΡΟΔΙΑΘΕΣΗ ΠΟΥ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΙΣ ΦΑΚΟΜΑΤΩΣΕΙΣ.
Φακοματώσεις είναι οι αλλοιώσεις του δέρματος νευρικής αιτιολογίας που προκαλούν διάφορα συμπτώματα. Κατά κύριο λόγο, στην αγγειωμάτωση  του τύπου Sturge-Weber, αυτό που ιδιαίτερα φοβόμαστε είναι οι σπασμοί, επιληπτικές κρίσεις κατά κανόνα από την αντίθετη μεριά του σώματος. Αυτό συμβαίνει γιατί συνήθως ενδοκρανιακά στην πάσχουσα περιοχή υπάρχει και ένα αγγείωμα που συμβάλει στη  διαταραχή αυτή. Η τριδυμοεγκεφαλική αγγειωμάτωση πρέπει το δυνατό γρηγορότερα να υπόκειται σε τεταμένο φυσιολογικό έλεγχο (ηλεκτροεγκεφαλογράφημα) και εφόσον υπάρχουν και υποτυπώδη στοιχεία που δείχνουν διαταραχή με κίνδυνο σπασμών, να χορηγείται άμεσα αντιεπιληπτική αγωγή. Τον τελευταίο καιρό ,για αυτές τις περιπτώσεις, υπάρχουν και συνδυαστικές θεραπείες με laser.

ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΠΑΡΚΙΝΣΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΛΙΝΙΚΗ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΑΚΙΝΗΣΙΑΣ, ΣΠΑΣΜΩΔΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΠΑΘΗΤΙΚΟΥ ΤΡΟΜΟΥ.
Τα συμπτώματα αυτά εμφανίζονται με τη σειρά που τα αναφέρουμε, περίπου στο 70% των περιστατικών. Είναι, δηλαδή, η τυπική συμπτωματολογία του πάρκινσον. Υπάρχει και η άλλη πλευρά, το 30% του άτυπου συνδρόμου πάρκινσον, που παρουσιάζει περίπου μια παρόμοια συμπτωματολογία, αλλά παράλληλα διαφέρει ως προς τη βαρύτητα και την έκφραση των συμπτωμάτων. Χαρακτηριστικές είναι δυο περιπτώσεις ˙η ατροφία πολλαπλών συστημάτων και η προοδευτική υπερπυρηνική παράλυση. Στην πρώτη κυριαρχεί, κατά κύριο λόγο,  η συμπτωματολογία της δυσκινησίας και διαταραχή του αυτόνομου νευρικού συστήματος, ενώ στη δεύτερη έχουμε κυρίως διαταραχές από τους οφθαλμούς και αστάθεια. Έτσι λοιπόν, όταν εμφανίζεται συμπτωματολογία παρκινσονικού τύπου πρέπει να υπάρχει διαφοροποίηση για τις περιπτώσεις που αναφέρουμε, έτσι ώστε να υπάρχει σωστή θεραπεία.

ΠΛΕΟΝ Η ΝΕΥΡΟΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ Η ΝΕΥΡΟΒΙΟΛΟΓΙΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΤΟ ΌΤΙ ΤΟΣΟ ΣΤΑ ΘΗΛΕΑ ΌΣΟ ΚΑΙ ΣΤΑ ΆΡΡΕΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΔΟΜΗ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ.
Ήδη, ένα μεγάλο «ντόρο» έκανε το βιβλίο της Αμερικανίδας ψυχιάτρου Λουάν Μπρίζεν Ντάϊν, ο «θηλυκός εγκέφαλος», που εξηγούσε τι είναι το διαφορετικό και πως λειτουργεί ο θηλυκός εγκέφαλος. Π.χ. έχει άλλη αφοσίωση στα παιδιά και στις κοινωνικές σχέσεις. Σε απάντηση του βιβλίου Μπρίζεν Ντάϊν ήρθε πλέον η καινούργια «οργανωμένη» αντίδραση των ανθρώπων που πιστεύουν και στον αρσενικό εγκέφαλο, όπου κατά κύριο λόγο η δράση του αποδίδεται στην υπερέκκριση της ορμόνης τεστοστερόνης που αρχίζει από την εμβρυϊκή ηλικία. Κατά αυτό το λόγο, η τεστοστερόνη μπαίνει μέσα στα νευρωνικά κυκλώματα και δη ιδιαίτερα του αριστερού ημισφαιρίου και δίνει κυριολεκτικά άλλη ώθηση,  σε ότι αφορά τη δραστηριοποίηση του εγκεφάλου, έτσι που να διαφοροποιείται πλήρως η ανδρική βιολογία και συμπεριφορά από τη θηλυκή. Μάλιστα, αυτά είναι τόσο χειροπιαστά ώστε πλέον θεραπευτικές ιδιότητες άρχισαν να αποδίδονται εκεί επάνω, προκειμένου να γίνει κατανοητότερη η όλη λειτουργία του εγκεφάλου και θεραπευτικά πιο προσβάσιμη.

Δημοφιλείς αναρτήσεις

 

© 2006 | Blogger Templates by GeckoandFly modified and converted to Blogger by Blogcrowds.