Η ΦΟΒΙΑ ΤΩΝ ΛΟΙΜΩΞΕΩΝ


Η ΓΡΙΠΗ ΤΩΝ ΧΟΙΡΩΝ ΕΧΕΙ ΓΕΝΝΗΣΕΙ ΜΙΑ ΝΕΑ ΦΟΒΙΑ ΑΥΤΗ ΤΩΝ ΛΟΙΜΩΞΕΩΝ.
Ο σύγχρονος δυτικός μέσος άνθρωπος χαρακτηριζόταν μέχρι τώρα από μια ορθολογιστική αντιμετώπιση των ασθενών και των προσωπικών του προβλημάτων υγείας.
Ότι ξεπερνούσε τα ελαστικά όρια της νοητικής του αντοχής κατέληξε στην κατάκτηση της αδιαφορίας του, ή στην δημιουργία κάποιου ανεξήγητου άγχους που με την σειρά του ύστερα από λογική επεξεργασία περνούσε στο «αδιάφορο» ή στην σφαίρα της φοβίας και του πανικού.
Με την νέα γρίπη των χοίρων είναι πλέον σαφές ότι συμβαίνει το δεύτερο. Τηλεοράσεις και αρμόδιοι μεταξύ των οποίων και διάφοροι λοιμωξιολόγοι ή επιδημιολόγοι παρουσιάζουν μια αδυναμία ίσως και ανεπάρκεια στο να δώσουν εύλογες εξηγήσεις για την επικινδυνότητα αυτής της μορφής της γρίπης Α (των χοίρων).
Ο δυτικός άνθρωπος εθισμένος πλέον να δέχεται έτοιμες επικοινωνιακές λύσεις για το κάθε καθημερινό πρόγραμμα, βλέπει με αμηχανία την αδυναμία λογικής πρωτοβουλίας των αρμόδιων και οδηγείται σε έντονο άγχος.
Το άγχος αυτό φέρνει την φοβία. Την φοβία των λοιμώξεων.


Η ΑΝΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΧΥΤΗΣ ΒΛΑΒΗΣ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟΥ ΦΛΟΙΟΥ ΚΑΙ ΕΝΟΣ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΥΗΣΗ ΤΟΥ ΙΠΠΟΚΑΜΠΟΥ.Η άνοια είναι λοιπόν μια προοδευτική έκπτωση των εγκεφαλικών νοητικών λειτουργιών, της συμπεριφοράς και της προσωπικότητας. Ο ασθενής σαν πρώτο σύμπτωμα παρουσιάζει μια αβεβαιότητα για τον εαυτό του, φοβάται ή δυσανασχετεί με το κοινωνικό του περιβάλλον και αρχίζει να απομονώνεται.
Μετά το στάδιο αυτό εμφανίζεται η δυσχέρεια του στην διεκπεραίωση της καθημερινότητας και κυρίως σε ότι αφορά την επίγνωση.
Με τα συμπτώματα αυτά παρουσιάζεται και η αλλαγή της συμπεριφοράς που συνοδεύεται συνήθως από μια λανθάνουσα επιθετικότητα και απώλεια αναστολών.
Η συνέχεια των συμπτωμάτων αυτών, χωρίς ανάλογη επιτυχημένη θεραπευτική παρέμβαση φέρνει την αύξηση τους καθώς επίσης μια βουβότητα και ακράτεια ούρων και κοπράνων. Εάν φθάσει αυτό το στάδιο στο τέλος επέρχεται από θάνατο από μαρασμό.
Η άνοια μπορεί να προσβάλλει άτομα κάθε ηλικίας όμως κατά κανόνα εμφανίζεται μετά τα 65 με ένα ετήσιο δείκτη εμφάνιση 200 περιστατικών ανά 100.000 πληθυσμού.
Έχει διάφορα στάδια συμπτωμάτων (υποξεία, οξεία και χρόνια).
Μια πολύ βασική εξέταση για την διάγνωση και παρακολούθηση της πορείας της άνοιας είναι το εγκεφαλογράφημα το οποίο σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να γίνεται τακτικά διότι είναι εύχρηστο, ανώδυνο, αναίμακτο και πλήρες πληροφοριών.


ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΛΑΦΡΙΑΣ ΜΟΡΦΗΣ ΜΥΟΠΑΘΕΙΑ ΠΟΥ ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΙ ΠΡΟΧΩΡΗΜΕΝΕΣ ΗΛΙΚΙΕΣ ΚΑΙ Η ΠΕΡΝΑ ΑΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ Η ΟΔΗΓΕΙ ΣΕ ΛΑΘΟΣ ΔΙΑΓΝΩΣΕΙΣ. ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ ΣΤΗΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΝΟΣ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΙΟ ΚΑΤΑΝΟΗΤΟ.
Ένας σκληρά εργαζόμενος μαραγκός αρχίζει και νοιώθει ξαφνικά αδυναμία στους ώμους και τα πόδια του. Η αδυναμία αυτή προοδεύει και αυξάνεται και του δημιουργεί προβλήματα στην δουλειά. Καταφεύγει σε έναν ορθοπεδικό που του βρίσκει ένα πρόβλημα στην μέση.
Μετά από αυτόν και ενώ η δύναμή του εξακολουθεί να ελαττώνεται ακολουθούν απανωτά δύο χειρουργεία στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης, προκειμένου να αντιμετωπισθεί μια κήλη μεσοσπονδύλιου δίσκου, που θεωρήθηκε υπεύθυνη για το όλο κακό.
Η δεύτερη εγχείρηση έγινε για να διορθωθούν τα προβλήματα των συμφύσεων που προκάλεσε η πρώτη.
Μετά τον εκτενή νευρολογικό έλεγχο διαπιστώθηκε η ύπαρξη μιας ωμοπερονιαίας μυΐκής δυστροφίας. Είναι μια χαρακτηριστική μυοπάθεια που εκδηλώνεται σε προχωρημένη ηλικία και χτυπά ώμους και κνήμες.
Δυστυχώς με την διάγνωση ήλθε και η πιστοποίηση της άδικης εγχείρησης που αύξησε την αναπηρία του μαραγκού.


ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΚΥΠΤΟΥΝ ΑΠΟ ΠΟΛΥ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ (ΜΕΤΩΠΙΑΙΟΣ ΛΟΒΟΣ ΚΑΙ ΘΑΛΑΜΟΣ) ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΣΟΒΑΡΑ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ.Η άμεση μνήμη είναι η εγκεφαλική λειτουργία που καταγράφει και συγκρατεί πληροφορίες. Μια δεύτερη λειτουργία της είναι η απόρριψη της νέας πληροφορίας ή η αντικατάσταση μιας παλιάς με την νέα.
Η άμεση μνήμη είναι ο τόπος συγκέντρωσης διαλογής και ταξινόμησης πληροφοριών.
Είναι απόλυτα απαραίτητος για την μνήμη, επεξεργασία του λόγου και πρώτη επικοινωνία.
Εάν υπάρχει εγκεφαλική βλάβη μεταξύ του υποθαλάμου και του μετωπιαίου λοβού, τότε δεν λειτουργεί η άμεση μνήμη και ο εγκέφαλος μοιάζει με ένα τηλέφωνο που στο ακουστικό του φθάνει ένα συνεχές ενοχλητικό ακαταλαβίστικο παράσιτο.
Μια τέτοια περίπτωση είναι το σύνδρομο korsakoff όπου ο ασθενής δεν καταλαβαίνει τίποτε και αναμασά συνεχώς ακαταλαβίστικες φλυαρίες.
Συμβαίνει στον χρόνιο αλκοολισμό και έλλειψη των βιταμινών Β-συμπλέγματος.
Παρόμοιες καταστάσεις έχουμε σε κρανιοεγκεφαλικά τραύματα, στερητικά σύνδρομα, αγγειακά επεισόδια, εγκεφαλίτιδες και δηλητηριάσεις.
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις οι διαταραχές της άμεσου μνήμης έχουν κατά κανόνα προσωρινό χαρακτήρα.
Πάντως η έγκαιρη διάγνωση της και θεραπεία είναι απαραίτητη διότι η καθυστέρηση και των δύο επιβαρύνει ακραία τον ασθενή.


ΟΙ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΤΗΣ ΟΣΦΡΗΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΙΟ ΠΕΡΙΠΛΟΚΑ ΚΑΙ «ΠΑΡΑΜΕΛΗΜΕΝΑ» ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ.Η «μυρωδιά» για να φτάσει στον εγκέφαλο και να γίνει αντιληπτή χρειάζεται μια συγκεκριμένη διαδρομή. Από τους υποδοχείς του ρινικού βλεννογόνου μέσα από τετρημένο πέταλο του ηθμοειδούς οστού (πίσω μέρος της μύτης) περνάει στους οσφρητικούς βολβούς και οσφρητικές ταινίες (σχηματισμούς ειδικών νευρικών κυττάρων).
Κατόπιν το ερέθισμα προχωράει στην απιοειδή περιοχή του κροταφικού λοβού και στον αμυγδαλοειδή πυρήνα (οσφρητικό κέντρο).
Μπορεί τα ονόματα να διαβάζονται περίεργα, όμως πρέπει να εκλαμβάνονται σαν τόποι μιας διαδρομής όπου σε κάθε τόπο μπορεί να προκύψει μια ανωμαλία που χαρακτηρίζει και την εκάστοτε πιθανή βλάβη.
Οι πιθανές βλάβες της όσφρησης μπορεί να είναι :
- Μείωση της όσφρησης μετά από φλεγμονή ή εγκεφαλίτιδα
- Βλάβη μετά από κρανιοεγκεφαλική κάκωση
- Βλάβη μετά από δηλητηρίαση ή φάρμακα π.χ. πενικιλλαμίνη
- Βλάβη από ορμονικά νοσήματα κυρίως του θυρεοειδή
- Διαταραχή σε όγκους και ανευρύσματα
- Διαταραχή σε επιληπτικές κρίσεις.
Όλα αυτά πρέπει πάντοτε να ελέγχονται όταν έχουμε διαταραχές της όσφρησης.


ΑΠΟ ΗΜΙΚΡΑΝΙΑ ΠΑΣΧΕΙ ΠΕΡΙΠΟΥ Ο ΕΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΕΞΙ ΕΛΛΗΝΕΣ. ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ, ΔΗΛΑΔΗ, ΓΙΑ ΜΙΑ «ΛΑΪΚΗ» ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ. ΤΟ ΚΥΡΙΟ ΣΥΜΠΤΩΜΑ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΥΡΑ.
Οι ημικρανίες είναι έντονοι ξαφνικά εγκαθιστάμενοι πονοκέφαλοι, που προσβάλουν τη μία μεριά του κεφαλιού ή εναλλάξ. Εμφανίζονται στις γυναίκες πιο τακτικά από ότι στους άνδρες (ορμονική αιτιολογία) και είναι κληρονομικής προέλευσης.
Η αύρα των ημικρανιών είναι ουσιαστικά μια προειδοποίηση, που εκδηλώνεται με οπτικές, κινητικές ή αισθητηριακές διαταραχές («ζιγκ-ζαγκ», ζάλη με έντονη φωταψία ή σκότωμα, απώλεια όρασης, αίσθημα εμετού και ζάλης, μουδιάσματα ή παραλύσεις άκρων).
Η διάρκεια των διαταραχών είναι από δύο ώρες ως δύο μέρες και μπορούν να επαναλαμβάνονται μετά από ένα διάστημα ηρεμίας. Η αύρα προκαλείται από μια νευρική διαταραχή στον εγκέφαλο, συγκεκριμένα από μια δυσλειτουργία απελευθέρωσης του νευροδιαβιβαστή της σεροτονίνης.
Η διαταραχή αυτή με τη σειρά της προκαλεί αγγειοδιασταλτικές διαταραχές, που κλινικά οδηγούν στην εμφάνιση της ημικρανίας με αύρα.
Η ημικρανία με αύρα είναι μια επικίνδυνη νευρολογική αρρώστια, που χρειάζεται μεγάλη προσοχή και άμεση αντιμετώπιση. Ιδιαίτερα επικίνδυνοι στην περίπτωσή της είναι οι αγγειοσπασμοί, που προκαλεί στον εγκέφαλο, με αποτέλεσμα τις εγκεφαλικές αιμορραγίες και τα εγκεφαλικά έμφρακτα. Για αυτό, μόλις εμφανισθεί, πρέπει να εκτιμηθεί με το εγκεφαλογράφημα ο βαθμός της επικινδυνότητάς της και να αρχίσει η θεραπεία της.




ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΒΛΕΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΒΑΘΟΣ ΣΤΗΣ ΣΥΓΧΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΡΑΛΟΓΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ.
Το μεγάλο ερωτηματικό που βασανίζει τον Έλληνα ψηφοφόρο στις σημερινές ευρωπαϊκές εκλογές είναι γιατί είναι συγχυσμένος και αυτός και η πολιτική ηγεσία. Δηλαδή, γιατί πρέπει να ψηφίσει, τι πρέπει να ψηφίσει, αν θα ψηφίσει και αν αυτοί που ψηφίζει ξέρουν πού πάνε, αν τον διοικούν, γιατί τον διοικούν και αν έχουν ευθύνη απέναντι στην διοίκηση που ασκούν.
Η σύγχυση όλη αυτή βασίζεται σε έναν υποδερμικό, αλλά, πολυχρόνιο παραλογισμό, που άρχισε μετά τα χρόνια του εμφύλιου πολέμου και έφτασε μέχρι σήμερα.
Σαν ευρηματικός λαός με ακραία συμπεριφορά που είμαστε, αρνούμαστε πάντοτε να διδαχθούμε από την ιστορία, αντιμετωπίζαμε το σήμερα -το οποίο πάντοτε ήταν βαρύ και δύσκολο- με την φαντασία ότι το αύριο θα ήταν καλύτερο και εύκολο.
Δυστυχώς, αυτή την νοοτροπία την περάσαμε και στα σχολεία και έγινε πλέον ένα φθηνό διδασκαλικό μάθημα που ακολούθησε μέχρι σήμερα.
Οι συγχυσμένοι νεοέλληνες είναι αυτοί που δεν μπορούν να καταλάβουν ότι αυτό που δεν έγινε χτες, δεν μπορεί να γίνει αύριο, εφόσον η σημερινή διοίκηση εξακολουθεί και συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο.
Το αποτέλεσμα είναι ακριβώς σαν τους βιβλικούς ναούς, το οδήγημα της σύγχυσης σε λάθος σκοπούς και η παρερμηνεία του τζόγου και του «ηγεμόνα» σαν από μηχανής θεός, που θα λύσει το σημερινό πρόβλημα.
Παρόλα αυτά, σαν ιδιαίτερα οξυδερκής λαός γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά ότι τίποτα από αυτά που δεν θα γίνουν εξακολουθούν μια αρνητική πορεία και το έθνος και το κράτος και η σύγχυση μεγαλώνει.
Η μεγάλη ελπίδα είναι η περισσότερη αυτοσυγκέντρωση, η απόδοση του παραλογισμού, που φέρνει η σύγχυση και η επαναφορά του πνεύματος και του ορθού τρόπου σκέψης σε υγιή επίπεδα.
Βέβαια, για κάτι τέτοιο δεν φτάνει μόνο η αρνητική σκέψη (π.χ. να μην κατεβούν στις εκλογές) ή η αντίδραση (απομόνωση), αλλά, η επαναφορά της λογικής, της ορθολογιστικής σκέψης. Ο καθένας από μόνος του ή και συλλογικά, αν και είναι πολύ δύσκολο. Αυτό, μάλλον, θα γίνει, γιατί το έχουμε περάσει αρκετές φορές και θα είναι και για λόγους καθαρά επιβίωσης, ξέρουμε να υπολειτουργούμε καλά.
Σε αναμονή, λοιπόν.


ΕΙΝΑΙ Ο ΠΙΟ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ, ΚΑΙ Ο ΠΙΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ ΤΥΠΟΣ ΚΕΦΑΛΑΛΓΙΑΣ.
Ο διάχυτος αμβλύς γύρω από το κεφάλι, σαν μέγκενη, πονοκέφαλος, που αυξάνεται με το θόρυβο, το στρες, το έντονο φως είναι κάτι συνηθισμένο και ακίνδυνο όταν παρουσιάζεται για κάποιες στιγμές αραιά και που το απόγευμα. Αρχίζει, όμως, να γίνεται πρόβλημα, όταν με την πάροδο του χρόνου αυξάνει σε ένταση και συχνότητα.
Ο πονοκέφαλος τάσης είναι ένας «εκπαιδευτικός» πονοκέφαλος. Ρυθμίζει κυριολεκτικά τον τρόπο ζωής και την εγκεφαλική λειτουργία του ασθενούς.
1) προκαλεί ήπιο ως βαρύ εθισμό σε παυσίπονα
2) δημιουργεί πανικούς με τις συχνές εμφανίσεις του
3) εμποδίζει την ομαλή εργασία
4) αναστατώνει τις κοινωνικές και οικογενειακές σχέσεις
5) δημιουργεί ένα μόνιμο συναίσθημα χαμηλής αυτοεκτίμησης και μόνιμης απαξίωσης.
Γενικά, είναι ένας παράγοντας συνεχούς ενόχλησης και διαταραχής του ομαλού τρόπου ζωής. Ο πονοκέφαλος τάσης, που αρχίζει την εμφάνισή του από νεαρή ηλικία, πρέπει να αντιμετωπίζεται άμεσα και με συνεχή ιατρική παρακολούθηση.
Βέβαια, οι άνθρωποι συνηθίζουν στους συνεχείς ενοχλητικούς παράγοντες της ζωής τους και αμελούν συχνά την αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων.
Εδώ πρέπει να τονιστεί ότι οι πονοκέφαλοι τάσης δρουν αθροιστικά. Όταν, λοιπόν, κανείς αποφασίζει να τους αντιμετωπίσει, γιατί «δεν πάει άλλο», τότε αντιμετωπίζει το επίκαιρο αθροισμένο πρόβλημα της ημέρας και όχι της ενοχλήσεις της εκκίνησης.


Διαβάστε περισσότερα στο:

http://aboutsclerosis.blogspot.com/2009/05/blog-post_22.html


Η ΓΡΙΠΗ Α, ΜΙΑ ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΚΟΡΥΦΑΙΟΥΣ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΜΙΚΡΟΒΙΟΛΟΓΙΑΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΓΡΙΠΗ ΤΩΝ ΧΟΙΡΩΝ, ΦΕΡΝΕΙ ΜΙΑ ΑΝΑΣΤΑΤΩΣΗ, ΕΝΩ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΣΥΝΔΡΑΜΕΙ ΣΕ ΜΙΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΑΓΡΟΤΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟΥ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑΤΟΣ.
Όλοι φοβηθήκαμε όταν ακούσαμε για την γρίπη των χοίρων και για την πανδημία που απειλεί τον πλανήτη με τα ενδεχόμενα εκατομμύρια ή ακόμη και δισεκατομμύρια, σύμφωνα με τις αναλύσεις, θυμάτων. Μια ξέφρενη κούρσα όλων των χωρών, όπως των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά πολύ περισσότερο της Ευρώπης και του Τρίτου κόσμου για συγκέντρωση αντιγριπικών εμβολίων, τα οποία από ότι φάνηκε -δόξα τον Θεό- μέχρι στιγμής δεν χρειαστήκανε.
Η επιδημία για το εύρος και για την προπαγάνδα που δέχθηκε έχει πολύ λίγα θύματα, όμως, παράλληλα η όλη ένταση της προπαγάνδας ελαττώθηκε, ύστερα και από παρέμβαση των παραγωγών χοιρινού κρέατος στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Οι εταιρείες αυτές με μπροστάρη τη Smithfield Foods, που έχει παραρτήματα σε 26 χώρες και σφάζει κάθε χρόνο 26 εκατομμύρια χοίρους και έχει 12 δισεκατομμύρια τζίρο, μετά από άμεση παρέμβασή της στο περιβάλλον του προέδρου Μπους, κατόρθωσε η γρίπη να μην αποκαλείται από τα δημόσια μέσα μαζικής ενημέρωσης στην Αμερική ως «γρίπη των χοίρων», αλλά, σαν «γρίπη τύπου Α1».
Η εταιρεία με αυτόν τον τρόπο προφύλαξε την παραγωγή της από ειδικά γουρούνια, που εκτρέφει σε πολύ στενούς χώρους και χωρίς καθόλου κίνηση με τεράστιο βάρος, πολύ χοντρά πόδια, μικρά αυτιά και καθόλου τρίχωμα.
Το προεδρικό επιτελείο πήρε σοβαρά τις αναγγελίες της εταιρείας και προσαρμόστηκε αμέσως σε ότι αφορά την ενημέρωση των πολιτών, χρησιμοποιώντας από εδώ και πέρα τις κατάλληλες λέξεις, όταν μιλάει για το λεγόμενο ζήτημα.
Παράλληλα, όμως, ικανοποιήθηκε και μια άλλη μεγάλη εταιρεία παρασκευής φαρμάκων, η Gilead Sciences, η οποία παράγει ως γνωστόν το Tamiflu και έκανε δισεκατομμύρια δολάρια τζίρο ανά τον κόσμο, προκειμένου να προστατεύσει αυτούς από την επιδημία που δεν ήρθε.

ΠΡΟΣΟΧΗ, ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ!


Διαβάστε περισσότερα στο:

http://depression-nevrosis.blogspot.com/2009/05/blog-post_8067.html

ΘΥΜΟΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ


Διαβάστε περισσότερα στο:
http://depression-nevrosis.blogspot.com/2009/05/blog-post_21.html


ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΝΕΑ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΛΗΘΙΝΑ ΚΑΙΝΟΤΟΜΟ ΤΟΜΕΑ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΧΡΗΣΙΜΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ «ΑΧΡΗΣΤΗ» ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ.
Ο συντάκτης ενός ηλεκτρονικού περιοδικού, του «Information Warfare Monitor», Γκρέγκ Γουότσον ανέλαβε την υπόθεση «φαντάσματος».
Πρόκειται για μια ψηφιακή διαγνωστική προσπάθεια του κατά πόσο Κινέζικες υπηρεσίες με ειδικά ψηφιακά τεχνάσματα έχουν εισχωρήσει στο κομπιούτερ του αρχηγείου του Δαλάι Λάμα στο Θιβέτ και από εκεί διαβάζουν, προβλέπουν, καταγράφουν τις κινήσεις.
Ο Γουότσον χρησιμοποιώντας δικά του ψηφιακά «τερτίπια και πρωτόκολλα» κατόρθωσε να αποκρυπτογραφήσει τον τρόπο κλοπής των Κινέζων από τον Δαλάι Λάμα και μάλιστα, να προσδιορίσει και τον τόπο προσέλευσης του λεγόμενου «Δικτύου Φαντάσματος», το οποίο είχαν δημιουργήσει οι κατασκοπευτικοί δορυφόροι των Κινέζων για να παρακολουθούν τον Δαλάι Λάμα.
Μετά από αυτό αποχωρίστηκαν τα αρχεία, διευκρινίζοντας πρώτα στους υπολογιστές του Δαλάι Λάμα ποιες πληροφορίες τους είναι αθώες από τις άχρηστες.
Η ιστορία μοιάζει σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας, είναι, όμως, απολύτως διδακτική στο σημείο που αφορά τον διαχωρισμό των πληροφοριών. Ο διαχωρισμός των πληροφοριών είναι ένας καινούριος κλάδος της πληροφορικής. Είναι ο κλάδος αυτός που διαχωρίζει με τα κριτήρια του διαδικτύου ποια πληροφορία πρέπει να εκτιμηθεί, να αναλυθεί, να προχωρήσει παραπέρα και να αποδοθεί στον τελικό αποδέκτη, που μπορεί πλέον ελεύθερα να την χρησιμοποιήσει σαν δεδομένα χρήσιμη.
Όσο περίεργος και αν φαίνεται τέτοιου είδους διαχωρισμός, είναι τεράστιας σημασίας για την ιατρική και εάν μπορούσε, που έχει ήδη ξεκινήσει να γίνει ένα τέτοιο σύστημα ανάλυσης των πληροφοριών που παίρνουμε από τα ιστορικά των ασθενών, θα μπορούσαν με αστραπιαίους ρυθμούς να φτάνουν στην σωστή διάγνωση και θεραπεία.


Η ΟΛΙΚΗ ΧΟΛΗΣΤΕΡΙΝΗ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ ΕΠΙΠΕΔΑ, ΑΛΛΙΩΣ ΟΙ ΑΚΡΑΙΕΣ (ΧΑΜΗΛΕΣ Ή ΥΨΗΛΕΣ) ΤΙΜΕΣ ΤΗΣ ΕΧΟΥΝ ΜΙΑ ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΑΝΟΙΑ ΚΑΙ ΑΛΤΣΧΑΙΜΕΡ.
Οι Σουηδοί έχουν μια «κοινωνική φοβία» με το αλτσχάιμερ και τις άνοιες. Επειδή στη χώρα τους υπάρχει αυξημένη ποιότητα ζωής με παρατεταμένο το ευδόκιμο ζωής και αρκετοί ηλικιωμένοι με ανοϊκά προβλήματα, οι επιστήμονές τους ψάχνονται συνεχώς για νέες λύσεις στο θέμα αυτό.
Σαν πρακτικοί άνθρωποι υψηλής διανόησης ξεκίνησαν από τη σταθερή βάση της έρευνας, τη διατροφή. Για το λόγο αυτό μέτρησαν την ολική χοληστερόλη σε σχέση με την κλινική εικόνα της τυχόν άνοιας ή του αλτσχάιμερ. Τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά. Βρέθηκε ότι τόσο οι υψηλές τιμές, όσο και οι χαμηλές τιμές της χοληστερόλης μπορούν παθολογικά να επηρεάσουν την εξέλιξη της άνοιας ή του αλστχάιμερ.
Για μια ακόμη φορά φαίνεται να επιβεβαιώνεται το μεσογειακό «παν μέτρον άριστον» της διατροφής. Η σωστή περιεκτικότητα των τροφών σε χοληστερόλη είναι αυτή που κρατάει το μυαλό γερό. Ούτε η υπέρμετρη κατανάλωση, ούτε η εξαντλητική δίαιτα προστατεύει.


ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΕΡΩΤΗΜΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΟΥ. Η ΠΑΡΑΘΕΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΔΙΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΗ.
Πενηνταπεντάχρονος με ελαφρύ διαβήτη και υπέρταση και ευκαιριακός καπνιστής, μετά από έντονο φαγοπότι και αγρύπνια, το πρωί της άλλης μέρας μόλις σηκώνεται από το κρεβάτι του, νιώθει έντονο πονοκέφαλο και αστάθεια, διαπιστώνει ότι δεν μπορεί να διαβάσει, να αντιγράψει και να ονομάσει χρώματα.
Με την προτροπή, όμως, της γυναίκας του διαπιστώνει ότι γράφει «αυθόρμητα» και μπορεί με το χέρι του να ξεχωρίσει τα χρώματα που δεν μπορεί να τα κατονομάσει. Πρόκειται για μια πολύ χαρακτηριστική εγκεφαλική βλάβη, που λέγεται αλεξία χωρίς αγραφία.
Η βλάβη είναι στο οπτικό κέντρο του εγκεφάλου, η διακοπή της επικοινωνίας της με την αναγνώριση του λόγου (γωνιώδης έλικα) του άλλου ημισφαιρίου.
Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα βασανιστικό πρόβλημα που επηρεάζει ουσιαστικά τη ζωή του ασθενούς και την επικοινωνία του με το περιβάλλον, σε σημείο που τον οδηγεί σε μαρασμό. Πολλές φορές ύστερα από έγκαιρη διάγνωση και άμεση αγωγή, υπάρχει βελτίωση.


ΟΙ ΒΙΟΧΗΜΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΠΟΛΥ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΩΝ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΛΤΣΧΑΙΜΕΡ.
Υπάρχει μια κλινική εικόνα, η λεγόμενη «ελαφρά διανοητική διαταραχή», η οποία χαρακτηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά από τις διαταραχές της μνήμης και θεωρείται ένα προ-στάδιο του αλτσχάιμερ.
Αμερικάνοι επιστήμονες στο Σικάγο με ειδικές έρευνες στο στάδιο αυτό της ελαφριάς διανοητικής χειροτέρευσης έλεγξαν τις βιοχημικές αντιδράσεις στον εγκέφαλο, προκειμένου να εντοπίσουν ένα συσχετισμό μεταξύ των δύο παραμέτρων.
Μετά από έρευνες διαρκείας εντόπισαν όντως βιοχημικές εγκεφαλικές αλλαγές, που παρουσιάζονται με ένταση στο προστάδιο του αλτσχάιμερ, αλλά και πολύ πιο πριν.
Διαπιστώθηκε ότι υπάρχει ικανό χρονικό διάστημα μεταξύ της αρχής της βιοχημικής εγκεφαλικής δυσλειτουργίας και της εμφάνισης των πρώτων ελαφρών κλινικών συμπτωμάτων για το αλτσχάιμερ. Συνεπώς, πρέπει να θεωρούμε ότι η διαδικασία φθοράς τρέχει, πριν αντιληφθούμε οτιδήποτε παθολογικό.
Με αυστηρή ιατρική θεώρηση, μετά από αυτές τις διαπιστώσεις, η νόσος του αλτσχάιμερ πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν δεδομένη και να υπάρχει προληπτική θεραπεία για όλους ή πιο πρακτικά διάφορα εμβόλια της τρίτης ηλικίας.


Αμερικάνοι επιστήμονες από τη Βοστόνη γνωρίζοντας ότι το κάπνισμα είναι μια λαϊκή εξάρτηση, έκαναν τον «κόπο» και μπήκαν σε έρευνες, προκειμένου να εντοπίσουν πόσο μεγάλο κίνδυνο αποτελεί για την εμφάνιση της νόσου του πάρκινσον.
Οι έρευνες πιστοποίησαν, ανεξάρτητα του βιολογικού αποτελέσματος, ότι ο μακρύς χρόνος διαρκείας και η ένταση του καπνίσματος αποτελούν ένα πολύ χαμηλό παράγοντα κινδύνου για το πάρκινσον.


Διαβάστε περισσότερα στο:
http://neurologyofchild.blogspot.com/2009/05/blog-post_18.html


Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΑΡΚΕΤΑ ΚΑΛΗ ΘΕΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΧΩΡΩΝ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΤΑΞΗ ΠΑΡΟΧΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΜΟΝΑΔΩΝ ΕΝΤΑΤΙΚΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ. ΠΑΡ’ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΑΝΤΑ Η ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΣΥΝΔΡΟΜΗ.
Το πρώτο ιατρικό μέλημα για τον ασθενή της εντατικής μονάδας είναι να επιζήσει. Οι πρώτες ώρες και πιο σπουδαίες των γιατρών είναι να αντιμετωπίσουν το περιστατικό, όσο γίνεται πιο γρήγορα και αποτελεσματικά και να του διασφαλίσουν την επιβίωση.
Μετά αρχίζει η πάλη της διατήρησής του και παράλληλα, βελτίωσής του σε ικανοποιητικό επίπεδο, ώστε να του δοθεί η ευκαιρία να επιστρέψει σε κανονικές (κοινός θάλαμος) συνθήκες νοσηλείας.
Στο τιτάνιο έργο των γιατρών της εντατικής θεραπείας για την επιβίωση πολλές φορές περνάει απαρατήρητος ο έλεγχος για την εγκεφαλική λειτουργία. Ο έλεγχος αυτός που σε διεθνή κέντρα αποκατάστασης είναι ρουτίνα, σε αντίστοιχα δικά μας, για λόγους τεχνικούς, λείπει. Και αυτό είναι ένα ουσιώδες κενό στο διάστημα των πρώτων ημερών στην εντατική, διότι δεν υπάρχουν, λοιπόν, ουσιώδεις πληροφορίες για την μετέπειτα ανάνηψη.
Στην ουσία είναι η μόνη εξέταση που μας δίνει τη δυνατότητα επικοινωνίας με τον ασθενή και μάλιστα, με το ουσιαστικότερο όργανό του, τον εγκέφαλο.
Η παρακολούθηση της πορείας της εγκεφαλικής λειτουργίας κατά την εντατική θεραπεία είναι ταυτόχρονα και η εντόπιση των προβλημάτων που προέκυψαν κατά τη διάρκεια της και η αφετηρία της διαδικασίας αποκατάστασης.
Η δουλειά αυτή γίνεται μέσω της νευρολογικής και νευροφυσιολογικής εξέτασης, η οποία επαναλαμβανόμενη κατά περιόδους με τις δυνατότητες καταγραφής της αλλαγής των εγκεφαλικών λειτουργιών δίνει τα αποτελέσματα εκείνα που μπορούν με ασφάλεια να προωθήσουν τη διαδικασία θεραπείας και αποκατάστασης.


ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΟΙΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΝΟΣΟ ΤΟΥ ΑΛΤΣΧΑΙΜΕΡ ΕΓΙΝΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΓΝΩΣΤΗ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΑΤΟΥ ΜΝΗΜΗΣ.
Ένα μεγάλο μέρος των συγχρόνων ερευνών για τις άνοιες και το αλτσχάιμερ επικεντρώνεται στον τρόπο λειτουργίας τους. Η πρόσφατη μνήμη είναι ο συγκερασμός της λειτουργίας του ιππόκαμπου και του κροταφικού λοβού. Δηλαδή, του τμήματος εκείνου της μνήμης, που καταχωρεί τα πάντα μετά την επεξεργασία τους και δέχεται τον έλεγχο από την φαιά ουσία για τη σωστή ταξινόμηση.
Μετά την άμεση ταξινόμηση, η πρόσφατη μνήμη απορρίπτει κάποιες γνώσεις, οπότε μιλάμε για αχρησία ή τις αποθηκεύει έτσι, ώστε να μπορεί να τις ανακαλέσει η λεγόμενη ταχεία και αυθόρμητη ανάκληση τους.
Η πρόσφατη μνήμη είναι το επίκεντρο της λειτουργίας της μνήμης και κυρίως αυτή, η οποία, όταν έχει τις διαταραχές της, εμφανίζεται η νοσολογική εικόνα της απώλειας μνήμης και των γεγονότων που συνέβησαν πρόσφατα. Δημιουργεί διαταραχές της προσοχής και του προσανατολισμού, που έχουν την κλινική εικόνα των ανοιών.
Μια άνοια είναι γνωστή και ως νόσος Αλτσχάιμερ, μόνο που σε αυτήν την περίπτωση δεν έχουμε αγγειακές αιτιολογίες της διαταραχής, αλλά, συσσώρευση μιας πρωτεΐνης μεταξύ των νευρικών κυττάρων του β-αμυλοειδούς.
Όπως είπαμε και παραπάνω, η πρόσφατη μνήμη είναι η κεντρική λειτουργία όλης της μνημονικής δράσης του εγκεφάλου. Είναι τόσο ζωτική για την ύπαρξή μας, την διαιώνιση του είδους, που πρέπει πάντοτε να προσέχουμε τις μικρές απώλειες της. Ιδιαίτερα σε μεσήλικες είναι το πρώτο σύμπτωμα που πρέπει να παρατηρούν και να αφήσουν να εξεταστεί, γιατί μπορεί να είναι ο προάγγελος μίας δύσκολης μνημιακής διαταραχής, όπως είναι οι άνοιες και η νόσος του Αλτσχάιμερ.
Η παρατήρηση αυτή μας αφορά, αν ξεχνάμε στην διάρκεια της ημέρας πολλές φορές το ίδιο πράγμα, αν μας διαφεύγουν ονόματα, αν δεν μπορούμε να συγκεντρωθούμε ή εάν διαταράσσεται ο προσανατολισμός, πράγμα που μας κάνει να βρισκόμαστε αλλού για αλλού.
Σε περίπτωση που θα εμφανιστούν τέτοια συμπτώματα, είναι άμεση ανάγκη η ύπαρξη μιας εξέτασης από ειδικό και η κατεύθυνση μιας πιο λεπτομερούς έρευνας.


Διαβάστε περισσότερα στο:

http://aboutsclerosis.blogspot.com/2009/05/blog-post_1807.html


Η ΚΕΦΑΛΑΛΓΙΑ ΣΑΝ ΣΥΜΠΤΩΜΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ, ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΣΟΒΑΡΟ. ΕΤΣΙ, ΠΑΝΤΑ ΧΡΗΖΕΙ ΠΡΟΣΟΧΗΣ ΚΑΙ ΕΛΕΓΧΟΥ.
Στα παιδιά η κεφαλαλγία είναι η πρώτη δικαιολογία όταν δεν θέλουν κάτι, π.χ. να πάνε σχολείο. Μπορεί, όμως, να είναι και κάτι σοβαρό, όπως το σύμπτωμα μιας λοίμωξης, μηνιγγίτιδας, εγκεφαλίτιδας, αποστήματος ή εγκεφαλικού όγκου.
Δεν πρέπει να τα αγνοούμε όλα αυτά, ούτε όμως να τρέχουμε με το παραμικρό στο νοσοκομείο. Έτσι, πρέπει να επιλέγουμε τα ενδιαφέροντα σημεία – συμπτώματα, προκειμένου να έχουμε την ανάλογη συμπεριφορά και φροντίδα σχετικά με τους παιδικούς πονοκεφάλους.
Καταρχήν, άμα το παιδί είναι μικρότερο των 5 ετών και επαναλαμβάνει το πρόβλημα του για πονοκεφάλους, χρειάζεται άμεση ιατρική έρευνα. Ακόμη πιο επείγουσα πρέπει να είναι η έρευνα, όταν η περίμετρος του κεφαλιού του μεγαλώνει.
Οι αλλαγές της προσωπικότητας, η πτώση της αντίληψης και της απόδοσης στο σχολείο σε συνδυασμό με τους πονοκεφάλους χρειάζονται εκτεταμένη ιατρική έρευνα. Βέβαια, η προοδευτική αύξηση του πονοκεφάλου είναι αντικείμενο ερεύνης.
Επίσης, στην εμφάνιση οξείας κεφαλαλγίας είναι πάντοτε αναγκαίος ο λεπτομερής έλεγχος, ιδίως όταν αυτή εμφανίζεται μονόπλευρα. Γενικά, στα παιδιά ισχύει το «καλύτερα 10 φορές περισσότερο, παρά μια φορά λιγότερο».


ΣΕ ΠΟΣΟΣΤΟ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 15% ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΚΛΙΜΑΚΩΤΗ ΕΠΙΔΕΙΝΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΩΝ Η ΝΕΥΡΑΛΓΙΑ ΤΟΥ ΤΡΙΔΥΜΟΥ ΣΤΗΝ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ. Η ΔΙΗΘΗΣΗ ΤΟΥ ΓΑΓΓΛΙΟΥ ΤΟΥ ΤΡΙΔΥΜΟΥ ΜΕ ΑΙΘΥΛΙΚΗ ΑΛΚΟΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΑΛΙΑ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΣ.
Διαβάστε περισσότερα στο:
http://aboutsclerosis.blogspot.com/2009/05/blog-post_6528.html


ΟΙ ΣΟΦΟΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΖΟΥΝ ΠΩΣ Η ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΤΑΜΙΕΥΣΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΤΟΥ ΡΥΘΜΟΥ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
Η καθημερινότητα έχει κατά τόπους έναν ιδιαίτερο ρυθμό, που κατευθύνει κάθε τοπική κοινωνία, ανάλογα με τις τοπικές συνήθειες και παραδόσεις. Σε αυτόν τον ρυθμό προσαρμόζεται και ο ατομικός μας βιορυθμός. Πότε ξυπνάμε, πότε τρώμε, πότε κοιμόμαστε, τι φοράμε, τι πίνουμε, πως μιλάμε, πως αντιδράμε κλπ.
Ρυθμός και βιορυθμός δημιουργούν ένα «παλλόμενο κόσμο» σε συνθήκες ζωής. Ο παλλόμενος αυτός κόσμος δημιουργεί μια τοπική εντροπία, που ρυθμίζει εγκεφαλική λειτουργία και ομαδική ζωή.
Στην ουσία αυτό που επιτυγχάνεται από αυτό το ανακυκλωμένο αυτορρυθμιζόμενο γεγονός είναι η εξέλιξη του κόσμου και η συνέχιση της ζωής. Σε αυτό τον ρυθμό απομένει σαν κίνητρο η ουσία και το αεικίνητο της ζωής.
Επιμέρους έννοιες όπως η επιτυχία ή η αποτυχία του ατόμου ή της σχέσης είναι ουσιαστικά αδιάφορες. Η απόλυτη ή μερική επιτυχία ή αποτυχία ή τύχη ή ατυχία είναι απλώς «τμήματα» αυτού του βιορυθμού, που το ένα παραπέμπει στο άλλο, χωρίς ποτέ να αποτελούν απόλυτα μεγέθη.
Το ότι οι σκέψεις του ανθρώπου φαίνονται με αυτά, τούτο αποτελεί μια απειλή. Ο εγκέφαλος πρωταρχικά «εργάζεται» για την τήρηση του βιορυθμού του ανθρώπου και συντονισμένα για τον παλμό του περιβάλλοντος.
Τα «περιττά» τον ενοχλούν. Και όταν είναι πολλά τα «περιττά», αντιδρά βγάζοντας αρρώστια.


Διαβάστε περισσότερα στο:

http://aboutsclerosis.blogspot.com/2009/05/blog-post_14.html


Η μαύρη κόρη περικυκλωμένη από τον κίτρινο κύκλο και από το πλούσιο σε μπλε χρώματα ακανθώδες πλέγμα είναι το μάτι του βραζιλιάνου παπαγάλου, που του δίνει την ικανότητα να βλέπει χρωματιστά, ανάλογα με την σύνθεση του βιότοπου που ζει, τις εικόνες.
Έτσι, μπορεί να ξεχωρίζει με μεγάλη ακρίβεια τα διάφορα σχήματα όντων και ανθρώπων που παρατηρεί και να τους ξεχωρίζει στην μνήμη του.
Ένα παιχνίδι χρωμάτων μέσα στην μνήμη του παπαγάλου, που εξωτερικεύεται από τα χρώματα, όπως ακριβώς δίνει στο εξωτερικό του ματιού του η εικόνα που βλέπουμε.


Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΕΦΤΕΙ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΥΚΕΩΝΑ ΤΟΥ ΝΑΡΚΙΣΣΙΣΜΟΥ ΜΕ ΚΥΡΙΩΣ ΣΚΕΨΗ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΡΟΒΟΛΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΠΩΛΕΙΑ ΣΕ ΟΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΕΣ ΑΞΙΕΣ.
Στην Αμερική, όπου όλα αυτά αρχίζουν και μπορούμε να πούμε ιδιαίτερα ότι είναι το λίκνο του σύγχρονου ναρκισσισμού, αναπτύσσεται η κοινωνία του XXL-Ego. Πρόκειται, δηλαδή, για την απόλυτη τροφοδότηση των αναγκών του υπέρ-Εγώ μας, χωρίς αντίστοιχη κοινωνική αξία.
Χαρακτηριστική είναι η δημιουργία πολλών εταιρειών, που έναντι αμοιβής περίπου 3.000 δολαρίων μπορούν να οργανώσουν ένα γεγονός και να προβάλλουν μια εικόνα, π.χ. την σχέση μιας κοπέλας με ένα σταρ, για μερικά δευτερόλεπτα στην τηλεόραση.
Οι άνθρωποι πληρώνουν αυτήν την υπηρεσία σαν τρελοί στην Αμερική, προκειμένου να έχουν τα 3-4 δευτερόλεπτα διασημότητας σε κάποιο τοπικό ραδιοφωνικό ή τηλεοπτικό σταθμό και να απολαύσουν ετερόφωτα κάτι από την δόξα κάποιου μεγάλου σταρ ή άλλης προσωπικότητας.
Το φαινόμενο έχει πάρει τέτοια έκταση, ώστε κοινωνιολογικές και ψυχιατρικές μονάδες μεγάλων πανεπιστημίων, όπως αυτά της Καλιφορνία, αρχίζουν και κάνουν ειδικές μελέτες, για να προσδιορίσουν την έκταση του φαινομένου.
Σαν γενιά Υ χαρακτηρίζεται η γενιά που γεννήθηκε μεταξύ του 1982 και 2001 και θεωρείται η περισσότερο συγκεντρωμένη σε ότι αφορά την αναζήτηση προσωπικότητας και την προβολή ναρκισσιστικών ιδεωδών.
Σε έρευνα που έγινε τελευταία, πάλι σε Καλιφορνέζικα Πανεπιστήμια, βλέπουμε ότι η τάση είναι να αυξηθεί στις επόμενες γενιές κατά 30%.
Μάλιστα, την ονομάζουν σαν επιδημία ναρκισσισμού και χαρακτηρίζεται σαν διαταραχή της προσωπικότητας με τον όρο διαταραχή ναρκισσιστικής προσωπικότητας.
Βασική ευθύνη δίνεται στους γονείς, που στο διάστημα αυτό ανέθρεψαν κυρίως με το σύνθημα του καιρού που ήτανε χρήματα, δύναμη, δημοσιότητα μια ολόκληρη γενιά μικρών παιδιών τυράννων ανίκανα να προσφέρουν οτιδήποτε άλλο παρά μόνο εθισμένα να ζήσουνε κάποιο μύθο που δεν υπάρχει.

Όπως και να έχει είναι ένα πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί και οι πρακτικοί Αμερικάνοι θεωρούνε ότι είναι ένα από τα κύρια όπλα καταπολέμησης είναι και η κρίση που μας δέρνει.
Μέσα σε αυτήν την κρίση και στην ανάγκη για προτεραιότητες άλλου είδους είναι επόμενο να σβήσει και η έντονη τάση ναρκισσισμού που κουβαλάει ο καθένας από εμάς και ιδιαίτερα η νέα γενιά.


ΕΝΑΣ ΑΥΣΤΡΑΛΟΣ ΝΕΥΡΟΦΥΣΙΟΛΟΓΟΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΕ ΚΑΙ ΠΟΥΛΑΕΙ ΜΙΑ ΕΙΔΙΚΗ ΣΥΣΚΕΥΗ, Η ΟΠΟΙΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΩΝ ΣΠΟΤ.
Η συσκευή αυτή, όπως φαίνεται στην φωτογραφία, είναι ένας συνδυασμός «βιομάστερ» με εγκεφαλογράφο, ο οποίος κυρίως καταγράφει τα οπτικά ερεθίσματα που πάνε στην μνήμη και την ταυτόχρονη αξιολόγησή τους από έναν υπολογιστή.
Με αυτόν τον τρόπο μπορεί ο ερευνητής προβάλλοντας μέσα από το βιομάστερ διάφορες εικόνες με διάφορες σκηνές σε ένα χρόνο λιγότερο από 20 δευτερόλεπτα να ελέγξει ποιες από αυτές μνημονικά και «χαρακτηριοδομικά» ενδιαφέρουν τον καταναλωτή.
Αυτό μπορεί να είναι και γενικό και ειδικό, π.χ. στο διάγραμμα η γραμμή η πορτοκαλί στην πάνω σειρά δείχνει το γενικό ενδιαφέρον, ενώ στην κάτω σειρά η κόκκινη γραμμή το ειδικό ενδιαφέρον και πιο συγκεκριμένα, σε αυτή την παράσταση ο καταναλωτής ενδιαφέρεται περισσότερο για τον τενόρο από οτιδήποτε άλλο προβάλλουν οι εικόνες που πρέπει να διεγείρουν το ενδιαφέρον του.
Με αυτόν τον τρόπο και με την καταγραφή του εγκεφαλογραφήματος ανάλογα δίνεται μια οικονομία χρόνου σε ότι αφορά το διαφημιστικό σποτ γύρω στα 10 δευτερόλεπτα, ενώ παράλληλα υπολογίζεται 5 με 8 φορές πολύ πιο αποτελεσματικό και υποδειγματικό από το άλλο σποτ που ήταν μακρότερης διαρκείας.
Βλέπουμε, λοιπόν, ότι άρχισε με επιτυχία η νευροφυσιολογία (εγκεφαλογράφημα) να εμπορευματοποιείται και πέρα από τον χώρο των ασθενειών και κυρίως στην έρευνα του εγκεφάλου και στην διαφήμιση.
Αναμένεται ότι αυτή η εξέλιξη θα συνεχιστεί και με την βοήθεια της τεχνολογίας θα απλοποιηθεί έτσι ώστε να γίνεται πιο εύχρηστη και πιο αποτελεσματική.


ΗΔΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΤΟ 415π.Χ. Ο ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ ΠΡΩΤΟΣ ΠΕΡΙΕΓΡΑΨΕ ΜΙΑ ΕΠΙΔΗΜΙΑ, ΠΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΜΑΛΛΟΝ ΓΡΙΠΗ.
Οι επιδημίες σαφώς δεν είναι κάτι καινούριο, υπάρχει ιστορία, γνωρίζουμε ότι πάρα πολλές φορές, σχεδόν καταλυτικά, επέδρασαν σε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού της γης μειώνοντάς το μέχρι και το 1/3.
Ο Ιπποκράτης ήδη από τα συμπτώματα της νόσου μπόρεσε και περιέγραψε μια επιδημία σαν αυτή της γρίπης, χωρίς φυσικά να γνωρίζει το αίτιο. Βέβαια, από τότε μέχρι σήμερα η διαφορά δεν είναι μεγάλη.
Στην ουσία ναι μεν ξέρουμε τα συμπτώματα των επιδημιών, και ιδιαίτερα αυτής της γρίπης, δεν γνωρίζουμε, όμως, την αιτία, ή υποθέτουμε ή το πολύ-πολύ, τώρα τελευταία με την πρόοδο της ψηφιακής τεχνολογίας, φτάσαμε στο σημείο να μπορούμε να τυποποιήσουμε την σχέση του ενός ιού με του άλλου.
Όσον αφορά την αρχειοθέτησή τους και τυποποίησή τους βασιζόμαστε ακόμη στα κλινικά κριτήρια του Ιπποκράτη, βάζοντας, βέβαια, ενδιάμεσα και τις γνώσεις που αποκτήσαμε κατά τη ροή της ιστορίας. Εκείνο που μας διδάσκει η ιστορία από τότε μέχρι σήμερα είναι ότι ουσιαστικά ο τρόπος αντιμετώπισης δεν είναι καινούριος.
Κάνοντας έναν ιστορικό κύκλο μέσα στους αιώνες βλέπουμε ότι αυτό που κατά καιρούς χρησιμοποίησαν οι άνθρωποι σαν όπλο για τις ιιικές επιδημίες ή για κάθε είδους επιδημίες δεν ήταν τίποτα περισσότερο από την υγιεινή. Νερό και φωτιά.
Δηλαδή, έκαιγαν τα απομεινάρια της επιδημίας (πτώματα, αντικείμενα) και μετά όλα τα καθάριζαν και πλένονταν οι ίδιοι με το νερό και απέφευγαν την επαφή.

Έτσι, καταπολεμήθηκαν όλες οι μεγάλες επιδημίες και επέζησε το ανθρώπινο γένος, που ήταν προορισμένο να εξαφανιστεί από αυτές.
Από εκεί και πέρα, η ιστορία της ανθρωπότητας βασίζεται στην εξέλιξή της και στην ευφυΐα του ανθρώπου να αντιμετωπίζει τις επιδημίες ρυθμίζοντας την ζωή του με τον τρόπο που πρέπει.
Κανόνες υγιεινής, κανόνες συμπεριφοράς, κανόνες ύπνου, σειρά φαρμάκων κτλ. είναι τα όπλα που χρησιμοποιούνται σήμερα για τις επιδημίες. Μα το κυριότερο από όλα, είναι η αποφυγή της επαφής.
Και αυτό δεν ξεκινάει από κανένα μεγάλο ερευνητικό εργαστήριο, αλλά, μόνο από την εμπειρία ότι πρέπει να αποφεύγουμε αυτό που μας μολύνει και μας καταστρέφει. Αυτό είναι πάρα πολύ απλό.


Η ΝΕΥΡΑΛΓΙΑ ΤΟΥ ΤΡΙΔΥΜΟΥ ΜΕ ΤΟ ΟΞΥ ΔΙΑΞΙΦΙΣΤΙΚΟ ΑΛΓΟΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΑΝ ΑΙΤΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΟΓΚΟΥ Ή ΔΥΣΠΛΑΣΙΑΣ Ή ΤΗΝ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ. ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΟΡΕΣ, ΟΜΩΣ, Η ΑΙΤΙΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΑΔΙΑΓΝΩΣΤΗ.
Η χειρουργική αντιμετώπιση της αγνώστου αιτιολογίας νευραλγίας του τριδύμου μέσω μιας μικροαγγειακής αποσυμπίεσης είναι η τελευταία «θεραπευτική ελπίδα». Είναι ένα «κορώνα-γράμματα» για τον απελπισμένο ασθενή και το θεραπευτικό «αδιέξοδο» του γιατρού.
Η χειρουργική επέμβαση ξεκινά με μια κρανιοτομή πίσω από το αυτί (δες εικόνα) και προκαλεί τοπικά μια διεύρυνση στην περιοχή (γεφυροπαρεγκεφαλιδική γωνία), ελευθερώνοντας την ρίζα του τριδύμου στην περιοχή αυτή από την πίεση των πολλές φορές διευρυμένων αγγείων.
Ο διαχωρισμός των σχηματισμών, όμως, αυτών ισχυροποιείται με την τοποθέτηση ενός σπογγώδους μη απορροφούντος υλικού, που λειτουργεί σαν «αμορτισέρ» ανάμεσα στα δύο.
Με την τεχνική αυτή αποφεύγονται οι διατομές και οι επώδυνες συνέπειες τους. Εκείνο, όμως, που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη είναι το ποσό της θνησιμότητας, 1-3%, και των διαφόρων επιπλοκών έως 4%.


Ο ERIC HOBSBAWM ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΑΝΑΛΥΕΙ ΤΗΝ ΣΧΕΣΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΚΑΙ ΚΡΙΣΗΣ. ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΤΩΝ ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΨΥΧΑΝΑΛΥΤΙΚΩΝ ΣΥΝΔΥΑΣΜΩΝ ΤΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΟ.
Ο Eric Hobsbawm γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 1917 και είναι ένας από τους τελευταίους μεγάλους εν ζωή διανοητές της ανθρωπότητας. Ήταν ο γιος ενός Άγγλου και μιας Αυστριακής, οι οποίοι αργότερα μετανάστευσαν στο Βερολίνο, όπου έμεινε μέχρι το 1930 σαν μαθητής και ασπάστηκε την Μαρξιστική ιδεολογία.
Λίγο πριν την εγκαθίδρυση του Χίτλερ στην εξουσία η οικογένεια έφυγε για την Αγγλία, όπου και αργότερα σπούδασε ο Hobsbawm στο Κέιμπριτζ, καθώς επίσης στο Παρίσι, στην Καλιφόρνια, στο Στάνφορντ και στο MIT της Βοστόνης. Τελικά, κατέληξε σαν καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου.
Έχει γράψει πάρα πολλά έργα. Ιστορικού, ομιλητικού, κοινωνικού χαρακτήρα και τελευταία έδωσε μια βαρυσήμαντη συνέντευξη, όπου ο ίδιος αναφέρει ότι «Η πολιτική είναι αιχμάλωτη της παλαιομοδίτικης σκέψης». Γεγονός που αυτός βρίσκει ιδιαίτερα ανησυχητικό.
Με την πολιτική που εξασκούν, συνοψίζει ο ίδιος, ο κόσμος ρισκάρει μια μεγάλη έκρηξη με έντονες ανησυχίες, πιθανόν και αίμα. Δεν έχει καμία λύση να προτείνει, παρά μόνο επιστροφή στην αξιοκρατία, μεγαλύτερο σκεπτικισμό και λιγότερη επιθετικότητα.


Η ΕΚΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΠΑΛΙΩΝ ΑΞΙΩΝ ΣΤΟΝ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΚΟΣΜΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΕΝΑ ΚΕΝΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΛΥΦΘΕΙ ΜΕ ΝΕΕΣ ΑΞΙΕΣ.
Η κρίση ξευτέλισε το χρήμα, το χρηματοπιστωτικό σύστημα, τις τράπεζες, τους οργανισμούς, τις κυβερνήσεις, τις εταιρείες, φανερές και μυστικές. Έκανε τον κόσμο πιο ευάλωτο στις μικρές και μεγάλες καταστροφές, όπως πλημμύρες, πυρκαγιές, λοιμούς, επιδημίες και σεισμούς. Έχουν πάψει πλέον διαχρονικές αξίες, όπως π.χ. τα ακίνητα.
Ακόμη και η γνώση δεν έχει την παλιά της αξία. Χιλιάδες πανεπιστήμια την διδάσκουν παραμορφωμένη και σε άχρηστη μορφή.
Η βιοτεχνολογία μία φούσκα, τα ακριβά ρούχα ή κοσμήματα δεν ενδιαφέρουν κανέναν. Δεν έχουν πλέον αγορά. Στο ναρκισσισμό έχει πέσει κατακόρυφα η αξία του, γιατί ο καθένας έχει έναν δικό του και δεν χρειάζεται έναν ετερόφωτο.
Όμως, τεράστια αξία έχει ένα πηγάδι με καθαρό νερό. Μια τέτοια αξία δεν βρίσκεις, π.χ. στην Αφρική ή την Αλάσκα. Με δυσκολία σε Λατινική Αμερική και Ιαπωνία, υπάρχει ακόμη σε κάποια ορεινά χωριά της νοτίου Ευρώπης.
Αν είστε τυχεροί και βρείτε ένα, κρατήστε το. Θα έχει σε λίγο ανυπολόγιστη αξία.


ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΑΙΤΙΕΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΟΥΜΕ ΕΝΑ ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗΣ ΒΟΥΛΙΜΙΑΣ, ΠΟΥ ΠΙΑ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΕΚΦΡΑΖΟΜΕΝΗ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ.
Είναι πολύ δύσκολο όταν είσαι πολιτικός σήμερα να παραδεχθείς ότι φταίει το σύστημα και όχι ο απλός πολίτης, στον οποίο προωθούν κάθε αποτυχία επιμερισμένη αναλογικά με το πολιτικό «ανάστημα» που διαθέτει.
Δηλαδή, πιο πολύ φταίει π.χ. ο σερβιτόρος από έναν διευθυντή τραπέζης για μια αποτυχία που παράγει το σύστημα. Ένα σύστημα που είναι δομημένο στην βάση μίας αφάνταστα βουλιμικής αγοράς, που καταπίνει τα πάντα πριν ακόμα γεννηθούν (Προεξόφληση αξιών).
Επόμενο είναι τα αδύναμα ανθρώπινα όντα να παραδοθούν αμαχητί σε μια τέτοια αδηφάγα βουλιμική αγορά. Να δεχθούν σαν οδηγό το κέρδος, σαν προσδοκία την «ατελείωτη» ανάπτυξη και όλα αυτά να τα ονομάζουν «ελεύθερη αγορά και δημοκρατία».
Με αυτό το περιτύλιγμα η παγκόσμια αγορά πλέον σαν πρωτόγονη και αδιαμφισβήτητη ιδεολογία κυλάει μέσω της πολιτικής από το ένα έθνος στο άλλο και φέρνει την λεγόμενη παγκοσμιοποίηση. Και επειδή έχουμε μια παγκόσμια αγορά δημιουργεί ταυτόχρονα και δικό της «δίκαιο» και κατοχυρώνεται σαν αξία και μας υποχρεώνει να μην την αμφισβητούμε και τα βάζουμε με τους κανόνες της.


ΣΕ ΕΝΤΟΝΗ ΟΡΓΗ, ΕΦΟΣΟΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ Η ΥΠΕΡΤΑΣΗ, ΣΕ ΜΕΡΙΚΗ ΑΠΟΦΡΑΞΗ ΤΩΝ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΩΝ ΑΓΓΕΙΩΝ, ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ MILLARD-GUBLER.
Κάποιος ασθενής ενώ οδηγούσε, εξοργίστηκε υπέρμετρα από την συμπεριφορά του μπροστινού οδηγού και θυμωμένος άρχισε να φωνάζει και να χτυπάει το τιμόνι του και το μέτωπό του. Εκεί διαπίστωσε ότι η δεξιά του παλάμη δεν είχε αίσθηση και αριστερά έβλεπε διπλά, ενώ υπέφερε και το αριστερό του βλέφαρο.
Μετά από την είσοδό του σε κλινική και τη θεραπεία που του έγινε, τα συμπτώματά του υποχώρησαν ουσιαστικά, όχι, όμως, τελείως. Στην περίπτωση αυτή ο ασθενής έπαθε μια ενδοεγκεφαλική διαταραχή, χαρακτηριζόμενη ως σύνδρομο Millard-Gubler.
Πρόκειται για μια αγγειακή διαταραχή στην παράπλευρη κυκλοφορία της βασικής αρτηρίας, στο ύψος της γέφυρας (σχήμα). Η διαταραχή αυτή φέρνει βλάβες στο απαγωγό νεύρο, που κινεί τον οφθαλμό προς τα αριστερά, στο προσωπικό νεύρο, που νευρεί το μισό πρόσωπο και στα αισθητήρια νεύρα, που πηγαίνουν στην αντίθετη μεριά του κορμού (έσω λημνίσκος).
Η έγκαιρη θεραπεία τον βοήθησε να υποχωρήσει η βλάβη και να αποφύγει τα χειρότερα. Προφανώς, όμως, ήταν ελλιπής αγωγή και χρειαζόταν περισσότερο, όπως συνήθως συμβαίνει στις περιπτώσεις Millard-Gruber.


Η πλάγια αμυοτροφική σκλήρυνση είναι μια βαριάς μορφής νευρολογική αρρώστια, η οποία οδηγεί σε παράλυση. Υπάρχουν, όμως, και άλλα νευρολογικά νοσήματα των οποίων οι κλινικές εικόνες μοιάζουν με αυτές της πλάγιας αμυοτροφικής σκλήρυνσης. Η μίμηση αυτή δημιουργεί τακτικά διαγνωστικά και θεραπευτικά προβλήματα.
Μια τέτοια αρρώστια είναι η πολυεμφρακτική κατάσταση (etat lacunaire), που κυρίως παρουσιάζεται σε μεσήλικες και ηλικιωμένους μετά από έντονο στρες, με τη μορφή άνοιας ή έκπτωσης των γνωστικών λειτουργιών, με μικρά συρόμενα βήματα και έντονη ανησυχία.
Πρόκειται, όμως, για μια πολύ πιο ήπιας μορφής εξέλιξη από ότι στην πλάγια αμυοτροφική σκλήρυνση και πολύ εύκολη στη διαφοροδιάγνωσή της από αυτήν. Πρέπει η διάγνωσή της, όμως, να γίνει έγκαιρα, τόσο για τη σωστή θεραπεία, όσο και για την απαλλαγή του ασθενούς από το περιττό βάρος μιας βαριάς και άσχημης πρόγνωσης ασθένειας.
Πρέπει να αναφέρουμε, βέβαια, ότι ο ακριβής και συντονισμένος νευρολογικός και νευροφυσιολογικός έλεγχος στις περιπτώσεις αυτές κατά κανόνα λύνει το πρόβλημα. Φτάνει, όμως, να γίνεται έγκαιρα.


ΣΕ ΣΤΙΓΜΕΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΥΠΕΡΕΝΤΑΣΗΣ, ΛΟΓΩ ΕΝΤΟΝΟΥ ΘΥΜΟΥ, ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΣΕ ΜΙΚΡΑ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΑ ΑΓΓΕΙΑ, ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ, ΟΜΩΣ, ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΕΣ ΒΛΑΒΕΣ, Π.Χ. ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ BENEDICT.
Η βασική αρτηρία είναι ένα μεγάλο αγγείο που διοχετεύει αίμα σε όλες τις περιοχές της βάσης του εγκεφάλου. Έχει πολλά μικρότερα αγγεία που «αρδεύουν» εστιακά μικρότερες εγκεφαλικές περιοχές.
Αυτά τα μικρά παράπλευρα αγγεία της βασικής αρτηρίας είναι ιδιαίτερα ευάλωτα στις μεγάλες ηλικίες. Η προχωρημένη αρτηριοσκλήρωση και η υπέρταση τα σκληραίνουν και έτσι, χάνουν την ελαστικότητά τους. Έτσι, σε περιπτώσεις έντασης ή φράζουν ή «σπάζουν». Και στις δύο περιπτώσεις δημιουργούν χαρακτηριστικό νευρολογικό πρόβλημα.
Π.χ. στο σύνδρομο benedict προκαλείται μια πτώση του βλεφάρου από τη μεριά της «ζημιάς» και τρόμος των άκρων από την αντίθετη μεριά. Το πρόβλημα στην περίπτωση του συνδρόμου benedict είναι η έγκαιρη διάγνωσή του και η άμεση θεραπεία. Όσο πιο γρήγορη είναι η θεραπευτική αγωγή, τόσο πιο επιτυχημένη είναι η αντιμετώπισή του.
Ακόμα και σε ήπιες μορφές εμφάνισής του, η γρηγοράδα στην αντιμετώπιση είναι το παν. Όσο αργότερα, τόσο δυσκολότερα, διότι τα εγκεφαλικά όταν «αυτοθεραπεύονται», δημιουργούν παράλληλα χρόνιες ελαττωματικές καταστάσεις. Άρα, δεν υπάρχουν περιθώρια αναβολής μετά τη διάγνωση.


ΓΙΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ Η ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΗΣ COCA-COLA ΣΑΝ ΑΝΑΨΥΚΤΙΚΟ ΦΕΡΝΕΙ ΜΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗ ΔΙΕΓΕΡΣΗ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΠΕΛΑΤΕΣ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. ΌΣΟΙ ΜΙΜΗΘΗΚΑΝ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ, ΓΝΩΡΙΣΑΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ.
Πριν από 123 χρόνια ένας έμπορος, χωρίς βέβαια γνώσεις της σημερινής νευροβιολογίας, μετά από ατελείωτες δοκιμές κατάφερε να δημιουργήσει ένα εύγευστο χωνευτικό αναψυκτικό που το ονόμασε Coca-cola.
Αν το όνομά του ανταποκρίνεται και σε κάποια συστατικά της συνταγής του αναψυκτικού δεν το ξέρει κανείς, διότι αυτή φυλάσσεται ακόμα και σήμερα μυστική.
Οι αργότερα και σχετικά σύγχρονες αναλύσεις και εξετάσεις των αποτελεσμάτων του αναψυκτικού αυτού έδειξαν ότι με την πόση του δημιουργείται μία αύξηση του νευροδιαβιβαστή του εγκεφάλου ντοπαμίνη.
Η αύξηση αυτή διεγείρει το δρέπανο του εγκεφάλου και τα βασικά γάγγλια, δηλαδή, κάποιους κυτταρικούς σχηματισμούς στο κέντρο του εγκεφάλου. Το νευρωνικό αυτό τόξο του εγκεφάλου λειτουργεί σαν διακόπτης για το λεγόμενο σύστημα επιβράβευσης. Έτσι, με τον ερεθισμό του προκαλείται ένα αίσθημα ηδονής και απόλαυσης.
Η αίσθηση αυτή της ευχαρίστησης, της διέγερσης επιτείνεται ακόμη περισσότερο και με τον οπτικό ερεθισμό της θέας του μπουκαλιού. Το μπουκάλι διατηρεί το σχήμα του με τις βαθιές αύλακες όλα αυτά τα χρόνια, έτσι που ο καταναλωτής αγγίζοντας το ή βλέποντας το παίρνει μια πρώτη ευχάριστη επιβράβευση για την μεγαλύτερη που θα ακολουθήσει με την γεύση.
Βλέπει, λοιπόν, κανείς ότι η δημιουργία είναι κεφάλαιο. Μάλιστα, αν είναι και επιτυχημένη κρατά εκατοντάδες χρόνια.


Η ΠΕΡΟΝΙΑΙΑ ΜΥΪΚΗ ΑΤΡΟΦΙΑ, ΝΟΣΟΣ CHARCOT-MARIE-TOOTH, ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΗ ΠΟΛΥΝΕΥΡΟΠΑΘΕΙΑ, ΠΟΥ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΤΑΚΤΙΚΑ ΑΠ’ ΟΤΙ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ. ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ.
Η ασθένεια αυτή είναι κληρονομική με τον αυτοσωματικό επικρατούντα τύπο και αρχίζει με μια πάρα πολύ βραδεία ατροφία των μυών των κάτω άκρων και αργότερα των άνω, που κατά καιρούς διακόπτεται για μεγάλα χρονικά διαστήματα για να επανεμφανιστεί πάλι με αργή εξέλιξη.
Η νόσος αυτή δεν είναι επικίνδυνη από τον χαρακτήρα της, αλλά, τα συμπτώματα ενεργούν πολύ «ύπουλα», έτσι που για αρκετό καιρό να μην τα αντιλαμβάνεται ούτε ο ασθενής, ούτε ο γιατρός, αν τύχει να τα εξετάσει.
Όταν τα συμπτώματα προχωρήσουν πολύ, τότε τα κάτω άκρα μοιάζουν με ένα «αναποδογυρισμένο μπουκάλι κρασιού» και στα άνω άκρα παρατηρείται γαμψοχειρία.
Μέχρι τώρα υπήρχε η πεποίθηση ότι η νόσος προσβάλλει μόνο το περιφερικό νευρικό σύστημα και δεν υπάρχει για αυτήν θεραπεία. Κάποιες εγχειρήσεις που κατά περιόδους δοκιμάστηκαν είχαν μόνο διορθωτικό σκοπό.
Καινούριες έρευνες, όμως, έχουν πλέον αποδείξει ότι στις περιπτώσεις της μυϊκής ατροφίας έχουμε και συμμετοχή του κεντρικού νευρικού συστήματος και μάλιστα, περισσότερο του οπτικού νεύρου.
Επειδή, όμως, υπάρχει φοβερή καθυστέρηση τόσο στην διάγνωση, όσο και στην πλήρη εξερεύνηση αυτής της νόσου, συνήθως οι μοντέρνες θεραπείες, όπως π.χ. αυτή με την ενδοφλέβια χορήγηση ανοσοσφαιρινών, στερούνται αμέσων θεαματικών αποτελεσμάτων και ήδη απογοητευμένοι από την ασθένεια γιατροί και ασθενείς εγκαταλείπουν κάθε προσπάθεια.
Για τον λόγο αυτό, και ιδιαίτερα στις περιπτώσεις που υπάρχει έστω και η παραμικρή υπόνοια κλινικής επιβάρυνσης, είναι αναγκαία η άμεση διάγνωση, που από εξειδικευμένο γιατρό είναι κατά κανόνα εύκολη και η θεραπεία σε ταυτόχρονη χορήγηση.
Σε πολλά περιστατικά που έγινε άμεση θεραπευτική αγωγή και δεν ήταν σε πολύ προχωρημένο στάδιο, τα αποτελέσματα ήταν ιδιαίτερα ικανοποιητικά, έτσι που να μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι η θεραπεία είναι επιβεβλημένη και η κάθε καθυστέρηση της χορήγησης της είναι λάθος.


Η ΜΑΓΝΗΤΙΚΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ ΜΕ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΗ ΤΗΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΛΥΝΕΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΠΑΡΑΜΥΟΤΟΝΙΩΝ.
Οι παραμυοτονίες είναι παθολογικές καταστάσεις των μυών σε κάποιες καιρικές (κρύο) ή επιβαρυντικές (κόπωση) συνθήκες, όπου εμφανίζεται σύσπαση των μυών (κράμπες), κάνοντας αδύνατο το βάδισμα.
Από παλιά αυτές οι ασθένειες θεωρούνταν απόρροια ηλεκτρολυτικών διαταραχών και αντιμετωπίζονταν έτσι χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία.
Τα τελευταία χρόνια η επαναστατική εξέλιξη της μαγνητικής τομογραφίας και των διαγνωστικών παραμέτρων της έφερε και τη διαγνωστική εξήγηση των παραμυοτονιών. Με τη χρήση του μαγνητικού τομογράφου και την υπολογιστική ανάλυση βρέθηκε ότι πρόκειται για μια διαυλοπάθεια.
Στις μεμβράνες των νεύρων υπάρχουν μικροί δίαυλοι, εντός των οποίων κινούνται ιόντα, όπως π.χ. του νατρίου. Η κίνηση των ιόντων αυτών δημιουργεί βιολογικό ρεύμα, το οποίο μεταδίδει την νευρική ώση.
Φαίνεται ότι στην παραμυοτονία δεν γίνεται αυτό, διότι έχουμε εντός των διαύλων, όπως δείχνει η μαγνητική τομογραφία, αύξηση των ιόντων νατρίου με ταυτόχρονα οιδήματα, που εμποδίζουν τη ροή τους και εμφανίζουν κλινικά τις κράμπες.
Έτσι, δόθηκε εξήγηση σε ένα πολύπλοκο μέχρι τώρα πρόβλημα.


Το τεράστιο γήπεδο που ετοιμάζεται στην νότιο Αφρική για το παγκόσμιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου συνυπάρχει αρμονικά με την φτωχή παράγκα.
Η φτώχεια δεν αντιδρά ποτέ στον αθλητισμό. και ο αθλητισμός είναι ένα διέξοδο για την φτώχεια.


Η ΝΟΣΟΣ ΤΟΥ ΑΛΤΣΧΑΙΜΕΡ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΩΝ ΑΛΛΑΓΩΝ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΓΗΡΑΣ ΣΥΝ ΤΗΝ ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΤΟΥ Β – ΑΜΥΛΟΕΙΔΟΥΣ ΣΤΑ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΑ ΚΥΤΤΑΡΑ.
Σήμερα μετά τα 85 έτη ζωής κάθε δεύτερος ηλικιωμένος πάσχει από τη νόσο του αλτσχάιμερ. Παράλληλα, μία άλλη παρομοίων συμπτωμάτων εξέλιξη έχει χαρακτηριστεί σαν «φυσιολογικό γήρας». Βέβαια, και οι δύο περιπτώσεις μπορούν να εμφανισθούν και σε πρώιμη ηλικία. Αναλογικά, όμως, είναι «προνόμιο» της τρίτης ηλικίας.
Ξέρουμε πως η νόσος του αλτσχάιμερ έχει μια γενετική διαταραχή σα βάση της, όμως, τακτικά η συμπτωματολογία της επικαλύπτεται από τη μορφή του φυσιολογικού γήρατος και αυτό είναι ένα σπουδαίο διαγνωστικό σημείο, που δεν πρέπει να αγνοηθεί. Δηλαδή, προχωρώντας η ηλικία, αθροίζονται πολλές εγκεφαλικές αλλαγές, που προκαλούν μεγαλύτερη εντροπία με παθολογικές προεκτάσεις στον εγκέφαλο.
Οι Αγγλοσάξονες χαρακτηρίζουν τις αλλαγές αυτές σαν ιδιαίτερη νοσολογική οντότητα, που προκαλεί το λεγόμενο «φυσιολογικό γήρας» ή και κάτι παραπάνω. Έτσι, δημιουργούν μια σειρά, που είναι το «φυσιολογικό γήρας», η ελαφρά γνωστική ανεπάρκεια και τέλος, το αλτσχάιμερ με τη συγκέντρωση του β – αμυλοειδούς.
Τα στοιχεία αυτά τα χαρακτηρίζουν σαν μοριακά age-related chances (ARC), επί το ελληνικό αλλοιώσεις σχετικές με την ηλικία. Τις αλλοιώσεις αυτές τις θεωρούν υπεύθυνες για την αυξημένη εντροπία των εγκεφαλικών κυττάρων, άρα παθολογικές.
Έτσι, λοιπόν, η νόσος του αλτσχάιμερ θεωρείται σαν μια παθολογική έκφραση της διαδικασίας αυτής, μόνο που εδώ επιπρόσθετα έχουμε και την συγκέντρωση του β – αμυλοειδούς στο εγκεφαλικό κύτταρο.
Διαπιστώνουμε, δηλαδή, ότι μεταξύ φυσιολογικού γήρατος και αλτσχάιμερ η ουσιαστική διαφορά είναι η επιπλέον γνώση ενός παθολογικού στοιχείου (του β – αμυλοειδούς).
Συνεπώς, μια θεραπευτική σκέψη για το αλτσχάιμερ δεν είναι δυνατόν να έχει αποκλειστικά μόνο θεραπευτικό χαρακτήρα, αλλά, να αρχίζει με την έρευνα των αλλαγών (ARC) του «φυσιολογικού γήρατος».


Στη φωτογραφία από τη Σρι Λάνκα αποτυπώνεται χαρακτηριστικά η διανομή του πανικού στο πλήθος κλιμακωτά στα πρόσωπα. Κορύφωση του πανικού είναι οι μάνες, που τρέχουν να σώσουν τα παιδιά τους. Μία άλλη γυναίκα με χαρούμενη έκφραση (αντίποδας) φωτογραφίζει το γεγονός.


Ο ΔΙΑΚΡΑΝΙΚΟΣ ΜΑΓΝΗΤΙΚΟΣ ΕΡΕΘΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΑΠΕΔΕΙΧΘΗ ΝΑ ΕΧΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΕΥΕΡΓΕΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΠΙΛΗΨΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ.
Μια νέα μέθοδος του διακρανικού μαγνητικού ερεθισμού, που γίνεται εξ επαφής στο κρανίο ερεθίζοντας ορισμένα τμήματα του εγκεφάλου, έχει μια ευεργετική δράση στην όλη δραστηριοποίηση και «υγεία» του εγκεφάλου.
Η θεραπευτική διαδικασία αρχίζει με την τοποθέτηση σε απόσταση περίπου ενός εκατοστού από το τριχωτό της κεφαλής ενός μαγνήτη, ο οποίος παράγει πεδίο 1-2 Tesla, το οποίο αντιστοιχεί περίπου 30.000 φορές περισσότερο από το μαγνητικό πεδίο της γης.
Στοn τόπο που εναποτίθεται ο μαγνήτης, όπως φαίνεται στην φωτογραφία, εισχωρεί περίπου σε βάθος, πλάτος και μήκος, δηλαδή κάθε φορά με ένα κύβο των 2cm, εντός του σπλαχνικού κρανίου μέσα στον εγκέφαλο και αλλάζει το μαγνητικό πεδίο των νευρώνων, έτσι που προκαλείται νέα βιολογική αναπροσαρμογή των ρευμάτων στην περιοχή αυτή.
Η όλη διαδικασία έχει μια τεράστια ευεργετική δράση σε ότι αφορά κατάθλιψη, επιληψία, σχιζοφρένεια, ιδεοψυχαναγκασμό και αρκετές φορές στο πάρκινσον. Βέβαια, ο ερεθισμός πρέπει να γίνεται πάντοτε σε κέντρα τέτοια που να μην επηρεάζουν το ένα σε σχέση με το άλλο σε ότι αφορά τον θεραπευτικό στόχο.
Αλλά, όπως και να έχει η περίπτωση αυτή, τα θεραπευτικά αποτελέσματα σε πολλούς τόπους ανά την υφήλιο που εφαρμόζονται μέχρι και τώρα είναι άκρως θετικά.
Ο λόγος που έχει κάνει την θεραπεία αυτή πολύ δημοφιλή, πέρα των θετικών αποτελεσμάτων, είναι το γεγονός ότι είναι αναίμακτη, ανώδυνη, χωρίς παρενέργειες και μπορεί να εφαρμοστεί ακόμα και σε παιδιά, τα οποία έχουν ψυχοκινητικές διαταραχές ή μαθησιακά προβλήματα.
Στην χρησιμοποίησή της κατά καιρούς σε ανάλογα χρονικά διαστήματα με την πάθηση είναι μια διαδικασία που τώρα ελέγχεται από όλες τις μεγάλες κλινικές, προκειμένου να βρεθεί και σε αυτό το θέμα ένα σχήμα φαρμακευτικής αγωγής.
Από ότι φαίνεται, πρόκειται για μια θεραπεία σχετικά ανώδυνη και ανέξοδη και με πλούσιο μέλλον.


Διαβάστε περισσότερα στο:

http://aboutsclerosis.blogspot.com/2009/05/blog-post_07.html


ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΑ ΣΥΝΔΡΟΜΑ ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΟΜΟΙΕΣ ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ, ΟΠΩΣ Η ΝΟΣΟΣ ΤΟΥ ΑΛΤΣΧΑΙΜΕΡ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΚΡΟΤΑΦΟΜΕΤΩΠΙΑΙΟΥ ΛΟΒΟΥ.Η εξέλιξη ανάμεσα στα δύο νοσήματα είναι σαφώς διαφορετική, μπορεί όμως για αρκετά χρόνια να έχουν μια παράλληλη πορεία σε ένταση και έκφραση συμπτωμάτων. Οπωσδήποτε η νόσος του Αλτσχάιμερ έχει διαφορετική και μοιραία κατάληξη, ενώ το κροταφομετωπιαίο σύνδρομο έχει σε μεγάλο ποσοστό κάτω από την σωστή αγωγή καλή πρόγνωση.Ο λόγος είναι ότι εμφανίζουν του ίδιου τύπου βλάβες (ελλιπή κυτταρική λειτουργία) με διαφορετική όμως αιτιολογία. Ενώ στην περίπτωση του Αλτσχάιμερ το αίτιο είναι η παθολογική συγκέντρωση μιας πρωτεΐνης, του β-αμυλοειδούς, στην περίπτωση του συνδρόμου κροταφομετωπιαίου λοβού έχουμε μια εκτεταμένη σε τοπικό ανατομικό επίπεδο διαταραχή της αιματικής ροής. Κάνοντας τις σωστές εξετάσεις, όπως του φάσματος πρωτονίων (SPECT) και της μαγνητικής τομογραφίας, μπορούμε έγκαιρα να διαφοροδιαγνώσουμε τις δύο ασθένειες. Αυτό με την σειρά του οδηγεί στην σωστή αγωγή.


Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΤΟΥΡΚΟΒΟΥΛΓΑΡΟΣ ΑΡΣΙΒΑΡΙΣΤΑΣ ΝΑΙΜ ΣΟΥΛΕΪΜΑΝΟΓΛΟΥ, Ο ΕΠΟΝΟΜΑΖΟΜΕΝΟΣ «ΗΡΑΚΛΗΣ ΤΗΣ ΤΣΕΠΗΣ», ΕΙΣΗΛΘΕ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΜΕ ΕΠΙΛΗΠΤΙΚΕΣ ΚΡΙΣΕΙΣ ΑΝΑΙΣΘΗΤΟΣ, ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ ΑΛΚΟΟΛ.Ο νεαρός ακόμη 43 ετών και ύψους 1,50cm παγκόσμιος πρωταθλητής και τρεις φορές ολυμπιονίκης Σουλεϊμάνογλου είχε και στο παρελθόν παρόμοια επεισόδια δυσλειτουργίας του οργανισμού και τακτικής εισαγωγής στο νοσοκομείο.
Ο μικροσκοπικός στο «Δέμας», αλλά, τεράστιος σε αθλητικές ικανότητες Σουλεϊμάνογλου πέρασε μια ιδιαίτερα επιβαρυμένη καριέρα, σε ότι αφορά σωματική καταπόνηση, με στόχο μεγάλες επιδόσεις σαν αθλητής.
Βέβαια, η κοινωνική ανταμοιβή ήταν πάρα πολύ μεγάλη, καθώς και οι χρηματικές απολαβές.
Ο Σουλεϊμάνογλου λατρεύεται και τιμάται στην γειτονική Τουρκία σαν θεός και η κλονισμένη του υγεία είναι πλέον θέμα εθνικής θλίψης. Παρόλα αυτά, δεν παύει να είναι προϊόν μιας κατάχρησης και υπέρβασης εις βάρος της υγείας πάρα πολλά χρόνια.
Πέρα από αυτό, υπήρχαν πάντοτε φήμες και μάλιστα μια φορά σαφής εντόπιση για χρήση αναβολικών. Η σημερινή κατάσταση με την εμφάνιση επιληπτικών κρίσεων ύστερα από λοίμωξη δείχνει μια εγκεφαλική δυσλειτουργία, που ασφαλώς έχει την βάση της σε όλα αυτά τα επιμέρους στοιχεία.
Βέβαια, από ιατρικής άποψης το όλο θέμα ενδιαφέρει σαν εξέλιξη και όχι σαν κουτσομπολιό. Άσχετα με το τι είναι νόμιμο ή παράνομο, αυτό που μετράει είναι η υγεία του ανθρώπου.
Έτσι, στην περίπτωση Σουλεϊμάνογλου εμπεριέχεται το δίδαγμα ότι αθλητές, αλλά, και απλοί άνθρωποι, που καταπονούν το κορμί τους και την ψυχή τους με σωματικές και φαρμακευτικές υπερβάσεις, πρέπει να είναι σε συνεχή ιατρικό έλεγχο και μετά την απόσυρσή τους.
Εάν δεν γίνεται αυτό, τότε οι συνέπειες είναι πολύ συχνά ακαριαίες και ακραία δυσάρεστες.


ΓΟΝΙΔΙΑΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΙΑ ΕΣΤΙΑΚΕΣ ΑΤΡΟΦΙΕΣ ΤΗΣ ΦΑΙΑΣ ΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ.
Πολλές φορές υπάρχει σαν τυχαίο εύρημα η ανακάλυψη εστιακών ατροφιών της φαιάς ουσίας του εγκεφάλου, χωρίς έντονη σαφή κλινική συμπτωματολογία.
Βέβαια, αυτές οι ατροφικές εστίες πάντα συμβαδίζουν με μια υπολειπόμενη εγκεφαλική λειτουργία, η οποία, όμως, επειδή ακριβώς δεν έχει έντονο χαρακτήρα, θεωρείται και αξιολογείται εντός των λεγόμενων «φυσιολογικών ορίων».
Βέβαια, όσο περνάει ο καιρός και αναπτύσσονται με την βοήθεια της ψηφιακής τεχνολογίας οι διάφορες εξεταστικές μέθοδοι έρχονται καινούρια δεδομένα και νέα στοιχεία αξιολόγησης στο φως, π.χ. ότι όλη αυτή η ιστορία της σημειακής ατροφίας δεν είναι τυχαία εξέλιξη, αλλά, προϊόν μιας γονιδιακής διαταραχής και συγκεκριμένα, μιας κόπιας της αλληλουχίας ΑΡΟΕ ε4.Βλέπουμε, δηλαδή, ότι έχουμε να κάνουμε με μια παθολογική κατάσταση γονιδιακής προέλευσης, που δεν ερευνήθηκε αρκετά, γιατί δεν υπήρχε έντονη συμπτωματολογία.
Και για να υποδειχθεί η κλινική σημασία της όλης ιστορίας, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να γίνεται πάντα εκτεταμένος έλεγχος του εγκεφάλου, έστω και σε σημειακές διαταραχές της λειτουργίας του, διότι το κακό μπορεί να είναι μεγαλύτερο από ότι φαίνεται.


ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΕΓΚΕΦΑΛΟΓΡΑΦΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΟΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΕΝΑ ΑΝΑΛΟΓΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.Το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα σαν ιδέα ήταν γνωστό εδώ και δύο τρεις αιώνες στους επιστημονικούς κύκλους. Πρώτα οι Ιταλοί Γαλβανικοί Γκόλτζι ξεκίνησαν τις έρευνες πριν 200 χρόνια πάνω στην ηλεκτροδυναμική του κυττάρου, αλλά, μόλις το 1930 κατασκευάστηκε η πρώτη κλινικά χρήσιμη μηχανή ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος από τον Γερμανό Χανς Μπέργκερ, ο οποίος και για πρώτη φορά έδωσε «εικόνες» της δραστηριότητας του εγκεφάλου.
Με τις εικόνες αυτές καταγράφονταν τα βιοηλεκτρικά δυναμικά που παράγονταν στον φλοιό του εγκεφάλου και κανένας μελετώντας τα προσεκτικά και τις συχνότητες τους μπορούσε να δει ποια περιοχή από το φλοιό έχει πρόβλημα ή όχι και κυρίως ήταν αυτό ένα εξαιρετικό βοήθημα για τις επιληψίες, πονοκεφάλους, ημικρανίες κτλ.
Με την επανάσταση της ψηφιακής τεχνολογίας στις μέρες μας πλέον ήταν δυνατή η καταγραφή του εγκεφαλογραφήματος χωρίς προβλήματα, λόγω των νέων τεχνικών εξελίξεων (κάσκα εγκεφαλογραφήματος, η καταγραφή της εγκεφαλικής δραστηριότητας για πολλές ώρες ή και μέρες και η ταυτόχρονή της ανάλυση σε τρισδιάστατη δυνατότητα).
Δηλαδή, πλέον δεν μετρούσαμε μόνο τα δυναμικά του φλοιού του εγκεφάλου, αλλά, μπορούσαμε να κάνουμε αναλύσεις σε ότι αφορά την προέλευσή τους, την γένεση τους και πράγμα που σήμαινε ότι ταυτόχρονα ανοιγόταν η πόρτα του ελέγχου για βαθύτερα κείμενες εγκεφαλικές διαταραχές.
Το γεγονός αυτό έδωσε μια νέα διάσταση στην διαγνωστική και θεραπευτική αγωγή, π.χ. στην χειρουργική των επιληψιών, των ψυχώσεων, των νευρώσεων κτλ.Μια νέα επιστήμη έχει προκύψει ιδιαίτερα με την πολύωρη νυχτερινή καταγραφή του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος, γιατί δίνει πλέον και την δυνατότητα μελέτης της φυσιολογικής λειτουργίας και των διαταραχών του ύπνου.
Έτσι, με την εξέλιξη αυτή έχουμε πλέον την δυνατότητα να παρακολουθούμε την εγκεφαλική λειτουργία οποιαδήποτε στιγμή θέλουμε και να διαμορφώνουμε την εικόνα που μας παρουσιάζεται χωρίς παράσιτα, έτσι όπως ακριβώς την καταλαβαίνουμε και να βρούμε νέες θεραπευτικές λύσεις.
Κοντολογίς, έχει αποδειχθεί ότι η καταγραφή του 24ωρου εγκεφαλογραφήματος με ταυτόχρονη μελέτη του ύπνου είναι πολύ πιο ουσιώδης και από το καρδιογράφημα. Γιατί το ηλεκτροκαρδιογράφημα στην ουσία αποτελεί έναν βιοχημικό μικρότερης εμβέλειας συγγενή του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος.
Κάνοντας, λοιπόν, την καταγραφή του 24ωρου εγκεφαλογραφήματος έχουμε μια πλήρη εικόνα του εγκεφάλου και λεπτές εξηγήσεις σε ότι αφορά την συμπεριφορά του ατόμου.
Είναι, λοιπόν, είναι απολύτως απαραίτητο σε κάθε υπόνοια εγκεφαλικής δυσλειτουργίας να αρχίζει η διάγνωση από εκεί.


ΜΙΑ ΝΕΑ ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΙΟΥ ΤΗΣ ΓΡΙΠΗΣ (ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΕΣ) ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ΣΤΟ ΜΕΞΙΚΟ ΚΑΙ ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΙ ΝΕΑ ΑΤΟΜΑ ΠΑΙΡΝΟΝΤΑΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΕΠΙΔΗΜΙΑΣ.Λόγω κλινικής ομοιότητας των συμπτωμάτων, πολλοί την παρομοιάζουν με την γρίπη εκείνη που σε Ισπανία και Αμερική είχε φέρει εκατομμύρια θύματα το 1918. Το περίεργο είναι ότι και αυτή η γρίπη, παρόμοια με την καταστροφική του 1918, προσβάλλει κυρίως νεαρά άτομα 25-50 ετών, δυναμικά και κατά τα άλλα άκρας υγείας.
Στα άτομα αυτά περίπου 2-3 εβδομάδες μετά την προσβολή εμφανίζεται έντονη καταστροφή των ιστών του λάρυγγα και των πνευμόνων, που έχει σαν συνέπεια να οδηγεί τα θύματά στον θάνατο.
Έτσι όπως γίνεται η παθολογική εξέλιξη, φαίνεται ότι ο ιός αυτός προκαλεί μια πιθανόν αλλεργικής μορφής προσβολή στο κέντρο του ανοσοποιητικού συστήματος στον εγκέφαλο, που με την σειρά διεγείρεται πολύ έντονα και δημιουργεί αυτή την κατάσταση.
Η πρόκληση αυτή είναι ισχυρή, επειδή και το ανοσοποιητικό σύστημα -λόγω της όλης κατάστασης- είναι ισχυρό, συνεπώς και η απάντηση του είναι δυνατή, όμως, αρνητική για τον ασθενή. Θεραπευτικά, λοιπόν, πέρα από τις αντιιικές και αντιβιωτικές θεραπείες, θα πρέπει να εξετασθεί και αυτή η παράμετρος. Άλλωστε, η εκτίμηση της εγκεφαλικής αντίδρασης είναι ιδιαίτερα σοβαρή και για την σκέψη δημιουργίας κάποιου «εμβολίου» αργότερα.

Δημοφιλείς αναρτήσεις

 

© 2006 | Blogger Templates by GeckoandFly modified and converted to Blogger by Blogcrowds.